Remains Of Today Stories

(Click here for English version)

Remains Of Today Stories. 300 circulaire kunstwerken met 300 korte teksten. De teksten zijn ontstaan door associatie.

[Is] My [He]art [Is] Still Beating

(verbal no. 300)

Collage van gebroken koffiemok met hoofdletter M, een klein zwart en rood voorwerp dat M.O. spelt, uitgesneden letters rode acrylverf en zwarte marker op canvas op een houten frame.

De laatste van een serie van 300 kunstwerken onder de naam Remains Of Today, althans voor nu. Wat heeft het allemaal te betekenen? Heeft het enige betekenis? 300 overwegingen, creaties en composities met wat ik in een bepaalde periode heb verzameld. Overblijfselen als in weggegooid, overblijfselen als in overgebleven en overblijfselen als in gedachten, een productie die zich uitstrekte over een periode van 5 jaar. Wat bleef? Wat blijft er op termijn over, zullen alle restanten resteren?

Ink Inc.

(verbal no. 299)

Collage van gips, acryl, een op parkeerplaats gevonden (lachgas- hulp) ballon en een veer op canvas op een houten frame. 

Octopus, sierlijk en slim, bevat veel inkt en heeft wel 8 armen en ondanks dat heeft het nog nooit iets geschreven.

Stukje bij Beetje

(verbal no. 298)

Collage van afbeeldingen uit diverse magazines op canvasboard op een houten frame.

Een groter geheel bestaat uit details. Niet de details zelf maar de optelsom daarvan bepaald hoe het geheel uitpakt.

TRUTH

(verbal no. 297)

een papieren toegangsbewijs, geknipte tekst en transparante tape op een met rest verf beschilderd stuk papier van een tijd geleden op een houten frame

Is waarheid iets wat werkelijk is, Is waarheid een perceptie van een meerderheid. Is een waarheid in pacht, altijd half of alternatief. Waarom achterhaalt ze een snelle leugen en waarom doet ze dat als een koe?

Have You Eaten Yet?

(verbal no. 296)

Een niet door Uri Geller gebogen vork en rode acryl op een canvas tas van Aziatische take away op een houten frame

While they got carrot away by the great taste of black berries, the artist choked on an artichoke and went completely bananas.

Daily Propaganda

(verbal no. 295)

Geknipte letters, print van vrouwenfiguur in rasterlijnen en acryl op filmposter van de film Andrej Roebljov van Andrej Tarkovski op een houten frame.

“Kunst gaat over vrijheid van meningsuiting en moet niet worden gevormd om te passen in elke propaganda of verheven ideal”.

Quote van Joyce Carol Oates

Name IT

(verbal no. 294)

Gipsvormpjes uit plastic verpakking van –inmiddels- onbekend item en acryl op papieren tas op een houten frame.

YOU name it. You, NAME it. You name IT. 

BanzAI

(verbal no. 293)

Deel van een kartonnen verpakking, geknipte tekst met gele karton stroken en gele acrylverf op wit foamboard in een houten frame.

?

De wet van de grote getallen

(verbal no. 292)

Geknipte cijfers, een kodak foto-enveloppe en een blok piepschuim met gestanste cijfers van verpakking op gevonden 100 chansons – CD box verpakking – van Charles Trenet in een houten frame.

De wet van de grote getallen, met variabelen zoals experimentele, zwakke en sterke wet is ooit opgetekend in 1713 door de Zwitser Jakob Bernoulli. 

Wat vind je als je op zoek gaat naar de betekenis? Een greep uit Wikipedia;

Onder een wet van grote aantallen wordt in de kansrekening een regel verstaan die een uitspraak doet over het gedrag van het gemiddelde van een rij stochastische variabelen Indien de stochastische variabelen een eindige variantie hebben, scherpt de centrale limietstelling ons begrip van de convergentie van het gemiddelde verder aan door uitspraken te doen over de kansverdeling van het gemiddelde van de stochastische variabelen. Ongeacht de onderliggende verdeling van deze variabelen, convergeert de kansverdeling van dit gemiddelde naar een normale verdeling.

Afgehaakt?

Misschien ligt het aan mij maar Ik denk dat de wet van de grote getallen, net als bovenstaande tekst, dusdanig boven je pet gaat dat dat ten koste gaat van betrokkenheid bij het onderwerp.

Ritual(s)

(verbal no. 291)

Geknipte tekst met het woord RITUAL in hoofdletters, op een cirkelvormige inleg uit CD hoes van Electric Groove op 6 cassettes van lang geleden (die = momenteel een comeback beleven), sigarettendoosjes van lang geleden (die = momenteel belegerd worden) en oranje tape op karton op een houten frame.

Zo nu en dan sterft (een) God en zoeken discipelen naar andere verlossingen. Geestelijk wordt lichamelijk en heilig wordt aards. Gelovigen en ongelovigen zoeken naar gelijke houvast.

Back To Square One

(verbal no. 290)

Rode papieren krullen gebruikt in  cadeau verpakking en geknipte tekst op witte canvas op een houten frame.

Ik ben een liefhebber van podcasts. Ik begon met een historische podcast over de Franse Revolutie, dook vervolgens in het leven van Lodewijk de 14e, gevolgd door de kwesties van Napoleons hart, leerde alles over de Belgische Bourgondiërs en gluurde in het leven van koning Leopold de 2e en zijn ongelukkige, beschamende Congo-onderneming. Momenteel ben ik bezig met de Trojka podcast over de Russische Revolutie. 

Fascinerend, deze levens en historische wereldgebeurtenissen, ontvouwd door geweldige vertellers. Huiverend als de gruwelijke martelmethoden van Iwan de Verschrikkelijke in detail de revue passeren, verrast door huiselijke verhalen zoals bijvoorbeeld het liefdesleven/seks-capades van Lodewijk de 14e of het gevoelige en trouwe hart van Napoleon.

Ik ben gek op geschiedenis. Hoe meer ik leer, hoe meer ik me realiseer dat alle antwoorden over ons – wie we zijn, waar we naartoe gaan en waarom we het doen zoals we het doen – te vinden zijn in de geschiedenis. 

Wij, de eigentijds geklede Homo technicus, Homo Digitalis, Homo Communicates denken graag dat we door vooruit te kijken antwoorden zullen vinden, maar in werkelijkheid is alles wat we doen en de manier waarop we het doen nog steeds volgens dezelfde verouderde principes uit het verre verleden. We bouwden en bouwen nog altijd voort op dezelfde basisprincipes. Winst, macht en geld, zowel in het kapitalisme als in het communisme. 

De geschiedenis leert, het heeft nooit echt gewerkt. Systeemverandering is nodig. En om een systeem te veranderen moet je het ook begrijpen.

Super Natural

(verbal no. 289)

Een sample van kunstgras en een visitekaartje ‘Anonymous for the Voiceless’ dat ik ooit vond, op een poster (en knipsels) van de 5 X Factory (kunstproject van Rene van Leeuwen en Jules Otto 1999), op een houten frame.

We hebben natuur, we bezitten natuur, maar natuur lijkt alles wat wij niet zijn. Ergens voor en tussen de Homo erectus en de eerste Sapiens waren we wild met het wild. 

Toen de huid en vacht van andere dieren ons eenmaal kleedden, stegen we boven alles uit. 

Geleidelijk hebben we geleerd om alles aan onze wil te onderwerpen, zelfs leden van onze eigen soort. 

We leerden dingen winstgevend te maken en dit het heersende principe te laten zijn, ook als het ten koste van andere systemen. 

Omdat we de dingen graag schoon en onderhoudsvrij hebben bedachten we plastic natuur, overal verkrijgbaar, voor binnen en buiten.

Super Natuurlijk!

Suikert (Shuga)

(verbal no. 287)

Verpakking van de Thaise lekkernij ‘Kalamae Panee’ en een suikerzakje door de Rotterdamse speech; Suikert, op een papieren zakje met rood en wit S logo en gele tape op een houten frame.

Het is moeilijk voor te stellen dat suiker ooit exotisch zeldzaam en luxueus was. Het is ook moeilijk voor te stellen dat deze suiker eerst de gerechten van de Nederlandse adel en rijken op smaak bracht, voordat het onderdeel werd van onze eetcultuur. Dankzij de slavernij op de Surinaamse suikerplantages konden wij dus zoete broodjes bakken.

01 juli 1863, nog maar zo’n 162 jaar geleden werd de slavernij in Nederland pas afgeschaft, 

Nederland was een van de laatste landen die het afschaften, een bittere geschiedenis.

Een zure constatering leert ons dat deze geschiedenis van rijkdom verkregen door structurele uitbuiting, met alle gevolgen van dien, voor sommigen geen reden is om te erkennen, zich te verontschuldigen of te herdenken.

Het laat een wrange smaak achter als we ons realiseren dat we slavernij en uitbuiting niet eens echt tot het verleden kunnen rekenen…

PSSH

(verbal no. 287)

Doppen van diverse frisdrank en bier flesjes gevonden in de omgeving van mijn atelier in Zwolle en acryl in kleuren geel, rood, blauw, groen en grijs op canvas op een houten frame.

Een wegwerp cultuur is een cultuur die het niet waard is bewaard te blijven.

Nobody Knows, I am nobody

(verbal no. 286)

Bewust gespatieerde/geknipte tekst uit tijdschriften en kleine gevonden plastic voorwerpen op een architectonische plattegrond van een appartement op een houten frame.

Wat is het gewicht van weten? Wat verkiezen we te onderkennen en wat verkiezen we te negeren.

Vox Populi, Vox Dei?

(verbal no. 285)

Speelkaarten van oude incomplete kaartensets, H(igh) en M(ighty) letters uit plastic tas van de H & M en stroken van pagina’s uit een oud vervallen Asterix album– ‘Het Romeinse lusthof’ op canvas op een houten frame.

Vox populi, vox Dei is een Latijnse uitdrukking en het betekent zoveel als ‘De stem van het volk is de stem van God’. Zie hier de Latijnse baarmoeder waaruit populisme is ontspruit. Een populist stuurt op onvrede, koestert de onderbuik en zal beweren dat dit democratie in zijn zuiverste vorm is. In werkelijkheid is het de bijl aan de wortels  en de termiet in de stoelpoten van de democratie.

 De stem van het volk moet gehoord worden in een gezonde democratie maar de stem van het volk kan misbruikt, opgefokt, gemanipuleerd en ijdel worden toegepast. 

 Wie behaagt de Boer,  de vrouw,  de heer, wie is de aas, de joker? Wie wordt de volgende koning(in) van het bal.

Je Pense

(verbal no. 284)

Film voor offsetdruk van postkaarten featuring twee zelfportretten, ‘Tongue’ en ‘Verbeelding’, een meetlint en een met inkt bevlekt plastic schaal op ruw canvas op een houten frame.

Ik denk dus ik ben. We denken dus we zijn (er nog steeds).

Master IT

(verbal no. 283)

Geknipte tekst MASTER en IT op een canvas mode tas verpakt in een vuilniszak speciaal voor plastic (van ROVA) op een houten frame.

Zodra ik een situatie, probleem, taak of een recreatief boek of film begrijp, wordt het zoveel breder, dieper, interessanter of, als het een probleem is, uitvoerbaarder. Niet begrijpen, niet beheersen maakt hulpeloos en verward. 

Daarom is het voor mij van betekenis om een fysieke en/of mentale inspanning te leveren die eventueel gepaard gaat met wat zweet, tranen, hersenkrakers en soms een vleugje frustratie. 

Want uiteindelijk is dit waar creativiteit huist.

WE

 (verbal no. 282)

Restanten van een laserprint (originele print werd gemaakt voor installatie Dedicated Follower) met het woord WE, zwart geschilderd op een gele kartonnen achtergrond in een houten frame.

Het tijdperk van Wij (WE) is een periode van toenemende collectiviteit -solidariteit, gemeenschapszin en groepsdynamiek. Dit fenomeen is grotendeels positief in de zin van omzien naar anderen. Een bepaald percentage kan gepaard gaan met een toename van groepsdruk, een afname van autonomie, het verlangen naar controle en een eenzijdig verhaal. Het wij-denken kan ontaarden in intolerantie voor collectieve overtuigingen van anderen. 

(zie ook ME, verbal 271)

(zie ook ME, verbal 271)

STATEMENT

(verbal no. 281)

Zwarte leesbril zonder de eerder defecte pootjes rustend op twee pinnetjes op uitgeknipte letters die samen het woord STATEMENT spellen op een foam-board in een houten frame.

Dit is mijn STATEMENT!

One Trick P(h)ony

 (verbal no. 280)

Een uitgeknipte oranje 2 en uitgeknipte letters op een zwarte slip mat op een poster van een voormalig kunstenaarscollectief, de XXXXX Factory, op een houten frame.

Het eeuwige verdriet van de getroebleerde kunstenaar is dat zijn of haar talent niet volledig gewaardeerd of begrepen wordt door het grote publiek. Terwijl, zodra het grote publiek het gecreëerde massaal omarmt, wordt het met wantrouwen bekeken.

Terecht misschien, want waar de kassa’s obsceen hard rinkelen, is een uitverkoop nooit ver weg en dan zijn het doorgaans de managers die er het meest van profiteren.

Dit is misschien de reden waarom sommige artiesten meer op zakenmensen gaan lijken en sommige zakenmensen artiesten worden.

.

Milestones

 (verbal no. 279)

Een proefdruk (zwart) van mijn eerste offset gedrukte publicatie Milestone (1999) en een positieve uitsnede van een stencil in de vorm van een vogel (meeuw) die ik gebruikte voor het schilderij Onlyness (2023) op wit karton op een houten frame.

Milestones, het boekje is een verzameling van een door mij geschilderde reeks 20e eeuwse portretten van game changers en inspirators. Vijftien stuks, gepubliceerd op de valreep van de 21e eeuw. 

Bijna 24 jaar later besef ik dat we toen geen idee hadden van de omvang van de veranderingen die nog moesten komen. 

Deze eeuw is nog maar net begonnen. Mijlpalen genoeg, maar er zijn nog enkele grote schoenen te vullen van onze voorgangers uit de 20e eeuw. 

Sommige van die schoenen zijn verouderd, versleten of weggegooid, terwijl andere schoenen al op opmerkelijke wijze worden gevuld. 

Positieve Inspiratiebronnen blijven meer dan welkom.

My Mickey Mouse Mind State

 (verbal no. 278)

Een portret van een vrouw met een bivakmuts van Mickey Mouse onder een plastic rek uit een opbergbak, geflankeerd door geknipte Donald Duck pagina’s met Donald en zijn neefjes geplakt op de achterkant van een oude Hank Williams albumhoes op een houten frame.

Mickey Mouse werd geboren in 1928, tot leven gebracht door zijn schepper Walt Disney. Wat is er niet leuk aan een schattig en ongevaarlijk antropomorf figuurtje, een icoon van vrolijkheid en onschuld. Wat stelt hij eigenlijk voor? Bestaat er zoiets als onschuld als het gaat om de marketing van het magische koninkrijk?

Na wat onderzoek op internet vond ik verschillende studies en opiniestukken over Mickey Mouse en de Disneyficatie van de maatschappij waar hij deel van uitmaakt. Ik vond wat ik eigenlijk wist.

Zie hieronder voor een kleine, hapklare samenvatting uit diverse opiniestukken en studies:

“Aan Disney ontleende principes en waarden worden op wereldschaal toegepast om te verleiden. In wezen gaat Disneyficatie over het “opleuken” van producten en het vermaken van de homo ludens (de “spelende mens”) Dit is een hele industrie geworden. “

Of; “Zorgeloos plezier mag op geen enkele manier worden bedorven”

Of; “De populariteit van Mickey gaat hand in hand met het leiden van een mechanisch druk leven in een intellectueel en moreel vacuüm.”

Of; “Gaat de hedendaagse wereld steeds meer samenvallen met de kenmerken van Disney-themaparken?”

Is Mickey dus de architect of juist het lijdend onderwerp van Disneyficatie?

Ik denk, Mickey is slechts een fictieve muis, hij kan 

niet echt helpen of veranderen wat mensen van 

hem gemaakt hebben. 

 (verbal no. 277)

Geknipte tekst in zwart en blauw, een metalen monster plaatje en een plastic wikkel in en op een houten frame.

Er bestaat zoiets als principiële handel, principal trade (een (Engelse) term uit het economisch woordenboek. De woorden principals of principes zijn meervoudig bruikbaar en niet zo kieskeurig als het gaat om het doel waarvoor ze gebruikt worden. 

Zou dit een reden kunnen zijn dat ze zo makkelijk bezwijken als het vlees zwak is en de geest gewillig?

(some)Changes

 (verbal no. 276)

Rood-wit afzetlint gevonden in de struiken in de omgeving van mijn studio verweven met een in repen gesneden oude en beschadigde David Bowie poster in dezelfde pose als zijn Changes vol. one album, op een houten frame.

Alles verandert en evolueert altijd, het houdt nooit op. Als het gaat om natuurlijke evolutionaire veranderingen, is het noodzakelijk om je aan te passen om te overleven en zo het voortbestaan van je nageslacht en dus je soort veilig te stellen.

We zitten in een stroomversnelling van veranderingen. Sommige goed, sommige slecht, de meeste snel voorbij, maar tegelijkertijd zijn andere dringende veranderingen weerbarstig en uiterst moeilijk in gang te zetten.

Er is een gezegde: “Als het leven je citroenen geeft, maak er dan limonade van”.

Ik onderschrijf dit wel maar als het gaat om bepaalde veranderingen op het huidige kunstmatig intelligente vlak, betwijfel ik of we er limonade van kunnen maken. 

We hebben onvoldoende tijd of kennis om hier zelf bewuste keuzes te maken. We weten niet eens zeker of we het wel echt willen… maar het is er al, en het is al overal. 

Wie durft de vooruitgang tegen te spreken en dan nog; definieer vooruitgang?

Als het gaat om A.I. worden we onveranderd en permanent op de achterbank gezet. Niemand vraagt onze toestemming, ze geven ons gewoon wat we niet nodig hebben maar wat we achteraf leken te willen.

Als we de high (tech) priesters van Silicon Valley mogen geloven, zijn ze er niet eens zeker van dat we de nieuwste ontwikkelingen zullen overleven … maar wees gerust, ze zullen het toch lanceren.

In het land der blinden is eenoog koning. 

Ik wens ons veel geluk.

Say Hello To Your Happiness

 (verbal no. 275)

Een knipsel van een DVD-omslag van de film ‘He was a quiet man’, witte en rode acryl op een gerecycleerde plastic goodie-bag met een belofte op een houten frame.

Tegen alle buitenbeentjes in de wereld zou ik willen zeggen dat geluk gelukkig niet maakbaar is, want dan zou ongeluk, hoe ongelukkig ook, dat ook zijn.

Being paranoid doesn’t mean nobody is following you.

 (verbal no. 274)

Een Boomerang support kaart van lang geleden met de quote ‘Being Paranoid doesn’t mean nobody is following you’, plus een andere commerciële kaart om een ‘Sinner’ zonnebril te promoten in en op een stuk piepschuim verpakking op een pagina geknipt uit een architect presentatie in een houten frame.

Dit citaat is niet van mij en zoals alle andere dingen die ik in mijn zogenaamde ‘verbals’ heb weergegeven, is het gevonden. 

In dit specifieke geval, een kaart bewaard met veel andere gratis kaarten, voor jaren. 

Ik denk dat het een waar woord is en grappig. Ik denk dat het echt grappig kon zijn als het niet ronduit waar was.

Rat Race

 (verbal no. 273)

De menselijke samenleving wordt vaak vergeleken met die van ratten. Dat komt omdat mensen zich ook snel voortplanten,  zich clusteren in grote groepen, en zich effectief aanpassen en handhaven in vrijwel elke situatie. Het lijkt een recept voor een succesvol voortbestaan…

In een snel groeiende ratten gemeenschap is de meest gevreesde vijand van de rat de rat zelf. En de uitdaging is ervoor te zorgen dat de race om te overleven niet verandert in een race naar de bodem.

Looking Out For Number Two

 (verbal no. 272)

NR 2 restant transfer cijfer en karakter van een serie huisnummers die ik eerder in opdracht ontwierp en soort transparante plastic rol  en witte acryl op doek.

Paradox van een socialistische geestestoestand; als we allemaal voor nummer één zorgen, wie zorgt er dan voor nummer twee? 

Paradox van een liberale geestesgesteldheid: als we slechts voor nummer één zorgen, zijn we dan allemaal een nummer één?

Me

 (verbal no. 271)

Restanten van een laserprint (Originele print werd gemaakt voor kunstwerk Dedicated Follower) waarin het woord ME is gespeld, zwart geschilderd op een geel kartonnen achtergrond in een houten frame.

Het tijdperk van IK (ME) is een periode van toenemend zelfbewustzijn – zelfverheffing, zelfliefde en identiteitsbewustzijn met een hoofdletter I. Dit fenomeen is voor de helft positief met betrekking tot het waarderen van jezelf. De andere helft gaat helaas ook vaak gepaard met een toename van ijdelheid, een vermindering van onbaatzuchtigheid en empathie en een afname van solidariteit. Het IK (ME) denken legt een stevig fundament voor populisme.

IK (ME) kan niet uit zichzelf opgroeien en IK (ME), kan nooit alleen overleven. Het zou verslonden worden door alle andere IK’s (ME’s), die alleen op zichzelf letten. Waar WIJ (WE) alleen kan bestaan als IK (ME) bereid is zich een beetje bescheiden op te stellen.

Control

 (verbal no. 270)

Houten etalagepop, computer toetsen en, een krantenpagina waarop een robot staat afgebeeld, plastic verpakkingsfolie en bruine verpakkingstape op een houten frame.

Ik, ik ben een controlefreak, een freak der controle. Na vele jaren ervaring met het mij zijn , moet ik concluderen dat het niet altijd in mijn voordeel is. Hoe vervelend ook, het is lang niet zo onprettig als gestuurd worden door iets anders dan jijzelf. 

Wanneer de dingen over gecontroleerd worden, verliezen andere dingen aan controle.

Er lijken zich maar weinigen te storen aan de toenemende controlerende krachten van de tech-industrie en AI?  Zolang wij naïef en kritiekloos ons vertrouwen in hun handen leggen, krijgen zij meer en meer controle, en hoe meer controle zij krijgen, hoe meer wij die verliezen…

Catchup

 (verbal no. 269)

Een stapel overrijpe tomaten tot moes gehakt, wat suiker en zout toegevoegd en wat azijn voor een tikje zuur maakt een smakelijke saus, een vrij populaire smaak in de fastfoodindustrie.

Snelle hap, het snelle leven; als je dat niet kunt behappen, wordt je saus niks.

Fooled You

 (verbal no. 268)

Houten (multiplex) letters- de resten van een gelaserd paneel voor een ander kunstwerk met de naam Dedicated Follower op een papieren MOMA (Museum Of Modern Art N.Y.) tas op een houten frame.

In augustus 1999 maakten mijn beste vriendin en ik een reis naar New York, het beginpunt van onze grote USA-ervaring.  We werden echt verliefd op New York en alle mooie mensen die we er ontmoetten. 

We keerden de stad zo veel mogelijk binnenstebuiten, tijdens een onverbiddelijke hittegolf. We liepen door haar straten en bezochten enkele van haar beroemde bezienswaardigheden. We misten ook enkele van haar beroemde trekpleisters, we Miss(ten) Liberty. Het MOMA stond hoog op ons wensenlijstje. Maar omdat we weg smolten in een wachtrij zonder eind, besloten we die over te slaan en als alternatief de MOMA-winkel te bezoeken, geen wachtrij daar. In plaats van grote kunst van grote kunstenaars te bekijken, bladerden we door de verzamelde werken in boekvorm. 

Het was geen verspilling, want twee van de boekwinkelbedienden boden ons een avondje uit in een New Yorkse jazzclub en dat deden we later die week. Trouwens, een anticlimax,  deze tas is afkomstig van de kringloopwinkel dicht bij huis.

Looking Out For Number One

 (verbal no. 267)

NR 1 geknipt uit lifestyle boek en een soort transparante plastic haspel en wit acryl op doek.

De paradox van een liberale geestestoestand; als we allemaal voor nummer één zorgen, wie zorgt er dan voor nummer twee? 

De paradox van een socialistische geestesgesteldheid; als we allemaal voor nummer twee zorgen, zijn we dan allemaal een nummer één?

Natures Greening Soul

 (verbal no. 266)

Groen plastic wegwerpservies – mes- vork- lepel- x 2, groen en wit acryl op foam board in een houten frame.

Vergroening, is veelal zoals dit plastic servies, zeer groen qua verschijning maar veel minder groen dan noodzakelijk.

Peace-Piece of Mind

(Verbal no. 265)

Gesneden tekst op acrylprint – gemaakt door de reliëf bodem van een plastic levensmiddelen-doos.

Er is altijd wel een stukje geest dat verlangt naar wat gemoedsrust.

Hot Item

(verbal no. 264)

Twee onverbrande grote lucifers op een, oude – teruggevonden tijdens grote schoonmaak – schoenendoos met de titel hot item en witte en zwarte acrylverf in een houten frame.

Hoe kom je zo koud? Ben je te koel om warm te zijn?

Growth

 (verbal no. 263)

Drie gevonden zwart plastic objecten, geknipte tekst en Zink wit acryl op  een VVV plattegrond van Luzerne op karton in een houten frame.

Is er een einde aan groei? 

Bomen, struiken of grasscheuten denken van niet, omdat zij niet beter weten dan oneindig richting de zon te groeien.  

Een Yogi zou waarschijnlijk nee zeggen, omdat hij of zij gelooft in oneindige spirituele groei. 

Veel economen denken van niet, omdat hen geleerd is te denken dat oneindige economische groei gelijk staat aan voorspoed.  

Maar gaat alles wat oneindig groeit niet tegen zijn eigen beperkingen aanlopen en uiteindelijk woekeren?

L’ego

 (verbal no. 263)

Een kingsize rood Lego-blokje, enorme letters geknipt uit een reclamedoek, gevonden in struiken aan de Rieteweg, Zwolle, witte acrylprint EGO gemaakt met het reliëf van een nop op het Lego-blokje, de L weggelaten, op wit schuimplaat in een houten frame.

Er was eens een blokje, dat in veel leek op andere blokjes. het had de ambitie zich te voegen. Het droeg zijn 4 kleine noppen als een sociaal keurmerk, het sloot zich aan op andere blokjes en leek te zeggen; je kunt op mij bouwen, gezamenlijk zullen we grootse bouwwerken maken!

In een onbewaakt ogenblik moet deze Lego zijn L hebben verloren. Door dit verlies verloor hij het vermogen om blijmoedig samen te werken met de andere blokken. 

Ego begon aan zijn eigen bouwwerk Daar stond hij, vrij, exceptioneel met zijn noppen fier, rechtop, naakt, glanzend en onaangeroerd. Toch had hij niets boven zich, niets om hem te ondersteunen, niets ernaast. Evengoed overtuigde het zichzelf dat het was uitgegroeid tot een enorm bouwwerk, maar in feite bleef het bij een eenzame aanzet. 

MATRIX

 (verbal no. 261)

Zwarte transferletters uit een ver verleden een zwart papieren vierkant, wit acryl op karton in een houten frame.

Een labyrint van bits en bytes, nullen en enen, megabytes en crypto’s, algoritme en onzichtbare doctrines. Makkelijk te verdwalen, geen lifeguards aanwezig en de enige manier om een weg terug te vinden is er dieper in te gaan. Grenzeloze en eindeloze mogelijkheden zullen je tot het uiterste drijven. De absentie van beperkingen en absolute vrijheid betekent hier eigenlijk dat je al verdwaald bent.

LAY LOW

 (verbal no. 260)

Gevouwen tijdschriftpagina, transfertekens en overgebleven tekens van een laser gesneden kunstwerk in een houten frame

Wat omhoog reikt moet omlaag gebracht, wat ver uitsteekt kan beter op de vlakte blijven. Een vreemde ambivalente wijsheid.

Some Kind Of Substance

 (verbal no. 259)

gedroogde, gestolde en dan gebroken en gelijmde mix van roze acrylverf en roomwitte latex op foam in een houten frame.

(December 2022) De dagen worden korter, de nachten langer en de wereld kouder. Over een paar weken vieren we het feest van het licht, de geboorte van een heilige en luiden we een heel nieuw jaar in. Deze dagen staan bol van symboliek met de intentie van naastenliefde maar ook van de meest vreselijke platitudes omlijst door een goudkleurige schitterende wereld van mierzoete supermarkt commercials, slechte muziek en bitterzoet kapitalisme. 

Tight Spot

 (verbal no. 258)

Gescheurde stukken van 2 theateraffiches van een aanplakplaats in Sienna, Italië, en een synthetische takje met 3 bladeren gevonden in de straten van Zwolle in een houten frame gemaakt van restanten van een schilders ezel.

In het jaar  2022 vond de VN-Bio Biodiversiteits Conferentie plaats in Canada. Er werd gesproken over de achteruitgang van miljoenen soorten. 

Er zijn zoveel misdaden tegen de biodiversiteit, zowel legaal als illegaal. De reden is simpel; er valt te veel geld te verdienen met het uitbuiten van de natuur. Er is een levendige handel in wilde dieren of delen daarvan, en goed zaken doen in het omhakken van regenwouden, het verkopen van haar hout en haar zwartgeblakerde gronden. Als er geen markt voor was, werd er geen restafval van drugslaboratoria weggespoeld in kreken of bossen, dan heb ik het nog niet eens over de uitputting van onze bodem en vee door intensieve en zelfs zo verwoestende landbouw en veeteelt , deze  lijst gaat maar door. 

Het is en blijft bestaan want het is lonend, legaal of illegaal. Een cynische uitkomst van vraag en aanbod..

Shave Our Souls

 (verbal no. 257)

Een gebroken kaasschaaf en geknipte tekst op een poster van Museum Maxxi Rome geplakt met een afbeelding uit expositie What a Wonderful world 2022 van Liliana Moro op een houten frame. 

Oh lord, we grew some hair on our teeth, please shave our souls.

Not perfect but alive

(verbal no. 256)

Rode inkt, witte acryl en gesneden tekst op een houten frame.

Terwijl de tijd geduldig wegtikt, gaat het leven door zoals het altijd doet. Ups, downs,  volgen elkaar op. Mislukkingen en successen lopen hand in hand terwijl ze diepe lijnen trekken in je ziel. 

In een poging om te groeien kunnen we alleen maar concluderen dat we niet perfect zijn en nooit zullen worden. Niets is perfect, gelukkig maar.

I Don’t Do Dogma

 (verbal no. 255)

Rond piepschuim object, letters die het woord I Don’t do dogma spellen en een zwart acryl kruis op een linnen tas van het merk Vero Moda op karton in een houten frame.

Zolang taal bestaat is er behoefte om geschiedenis te maken en te schrijven.  Geschiedenis was ooit gewoon dagelijks nieuws, het werd pas na verloop van tijd geschiedenis. Hetzelfde geldt voor ons hedendaagse nieuws, het zal binnenkort ook tot het verleden behoren terwijl de nieuwe geschiedenis al in de maak is, het eindigt nooit tenzij we stoppen met het optekenen ervan. 

Dogma’s komen en gaan. Zelfs anarchistische bewegingen worden dogmatisch als ze genoeg ruimte en tijd krijgen. Zodra een idee in brede kring gedeeld en vurig omarmd wordt kan het gemakkelijk verworden tot een dogma. De geschiedenis is er vol van.

No Fly Zone

 (verbal no. 254)

Tekst, departure en arrival, geknipt uit bedrukt textiel gebruikt in een eerder kunstproject genaamd Vlucht Haven en gedemonteerde delen van een ventilator op een beschilderde canvas tas die GezONde lONgen spelt, de roze No’s zijn gespaard, op een houten frame.

Ergens in ons luchtruim zijn vliegzones en no-fly zones; onzichtbare maar klare lijnen scheiden elk deel ervan duidelijk. Ik zie één grote open ruimte.

Zouden de vogels grenzen zien?

In de modewereld is een no fly zone een zone die elke vorm van hipheid mist. Ik kan me ook goed een no fly zone in sommige gesprekken voorstellen.

LOVE

 (verbal no. 253)

Een bladzijde, met het woord ‘LOVE’ erop, uit een tweedehands boek genaamd N° 1, niet mijn type boek bij uitstek maar wel een mooi grafisch ontwerp om naar te kijken, dat ik aan stukken heb gescheurd (sorry, Dyanne Beekman) en een piepschuim vierkant met een gespaarde cirkel in het midden, gebruikt om ? voor ? te bewaren, geen idee!  Ik kreeg ze cadeau voor mijn project. Dit alles samengehouden in een houten frame met wat lijmresten erop.

Wat betekent LIEFDE eigenlijk? Volgens mij is het een groot begrip voor de tekortkomingen van een ander.

Superfly

 (verbal no. 252)

Twee gebruikte teenslippers, geknipte bloemen uit behangstalen en een in elkaar gezette kartonnen sprinkhaan uit bouwpakket op een boodschappentas op een houten frame

“Oh, superfly

You’re gonna make your fortune by and by

But if you lose, don’t ask no questions why

The only game you know is do or die”

SuperFly van Curtis Mayfield (1972). 

Mighty Minds 02

Verbal 251

Ansichtkaarten, twee verknipte portretten, de ogen van grote geesten uit de 19e /20e eeuw, Sigmund Freud en Albert Einstein, onder twee kartonnen sok houders zwart-wit geschilderd op een met gesso gegrond en met acrylverf gewit canvas op een houten frame.

Had ik maar een half de logica van Albert Einstein.

Fragile

Verbal 250

Hoe noem je niet te breken als het toch al kapot is? 

Birdwise

Verbal 249

Een piepschuim verpakking, een gevonden oranje scooter  achterlicht een glimmend stuk papier of sticker met oog gelijkenis, ook gevonden, op karton in een houten frame.

“Tame birds sing of Freedom, wild birds fly”. John Lennon

Werkelijk vrij en ongeketend zijn staat dicht bij vogelvrij zijn, zoals bij vliegen vallen altijd nabij is

Mighty Minds 01

Verbal 248

Ansichtkaarten, twee verknipte portretten, van grote 19e /20e -eeuwse denkers, Sigmund Freud en Albert Einstein, en een veer van een ekster op een boodschappentas van Van Uffelen, die mij zijn etalage in 2021 uitleende om de eerste 100 kunstwerken van Remains Of Today in Zwolle te tonen, op een houten frame.

Had ik maar half het brein van Albert Einstein 

Gajah – Elephantus

Verbal 247

Een gevonden, vrij grote, rubberen ring, geen idee wat het geweest kan zijn, een gevonden zwart plastic voorwerp waarschijnlijk een achteruitkijkspiegel houder van een scooter en witte en rode acrylverf op een linnen zak van het merk Neleman wijn in een houten frame.

Gajah, is Sanskriet en Elephantus Latijn voor slurfdieren. 

Ik heb ooit een olifant aangeraakt, of beter gezegd: de olifant raakte mij. Ik gaf een periode lang workshops in Dierenpark Amersfoort. De dieren in de dierentuin leken ons steeds beter te herkennen. Zo ontstond er een intieme situatie tussen mij en een olifant. Een van de olifanten kwam dicht bij het houten hek staan en stak zijn slurf er helemaal doorheen als een soort groet. Ik kon niet alleen de slurf aanraken maar ook zijn machtige kop aaien. Er was oogcontact en heel even dacht ik in zijn ziel te kunnen kijken.

Jeanzus lives

Verbal 247

Oude spijkerbroek van het merk True Religion, uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet met de binnen broekzak met originele gedrukte en met de hand doorgehaalde tekst als middenstuk en leren label op een houten frame

De originele tekst op de binnenzak luidt: “there are many religions in the world but everybody wears jeans”. 

Ik geloof niet dat ik geloof, maar ik zie mezelf als een spiritueel persoon. Ik weet het gewoon niet, het is niet voor niets geloof

Hymne Of The Big Wheel

Verbal 246

Gevonden plastic velg (door A.R.T. in omgeving Rieteweg, Zwolle) geknipte letters en in een houten frame.

Het grote wiel draait rond haar as en wat er ook gebeurt,  ze zal eeuwig rond blijven draaien.

Pull Some String

Verbal 244

Gevonden miniatuur poppenset in frame (Door A.R.T., omgeving Rieteweg, Zwolle) geknipte letters en getrokken touwtjes op karton op een houten frame.

Op een goede dag voelen we ons alsof we precies alle juiste snaren geraakt hebben. Snaren die samen een symfonische euforie veroorzaken waar Beethoven jaloers op zou zijn.

Exploretation and Prolution

Verbal 243

Plastic zak en papieren restaurant-onderlegger met het uiterlijk van een nostalgisch lokaal dagblad, twee mode-etiketten beplakt met nieuwe tekst en geknipte letters uit tijdschriften op een houten frame.  

Exploretation is een samentrekking van de woorden explore en exploitation en Prolution een samentrekking van de woorden progress en pollution. Dit is een voortzetting van verbal 242, Salery, een samentrekking van de woorden sale en slavery.  

De globale boodschap is ongeveer hetzelfde. 

Kun je nog van echte vooruitgang spreken, als het ten koste gaat van …..

Salery

Verbal 242

Waszak voor fijne was en twee mode-etiketten met zwarte linten, zwart geschilderd en beplakt met nieuwe tekst, in een houten frame.

Slavefree? – Slalery? – Slavery?

We denken graag dat slavernij iets is dat tot het verleden behoort. De ongemakkelijke waarheid is, dat het niet tot het verleden behoort.

Slavernij huist nu in de textielindustrie en de sweatshops. Zo ook in de smartphone industrie voor de ontginning van grondstoffen, zoals kobalt.  

In 2017- waren er wereldwijd 3,67 miljard in gebruik. 

UNDER PRESSURE

Verbal 241

Een citruspers van een gebruikte maar defecte elektrische pers, geknipte tekst op een wit foam-board in een houten frame.

Geen glans zonder wrijving’, al het goeds legt eerste een weg vol onrust en barrières af.

Ik weet niet zeker of het alleen maar geruststellend is voor alle ploeteraars van deze wereld, wat de meeste mensen zijn, of dat het ook echt de waarheid bevat. 

Wat als de hindernissen te hoog zijn en de druk zo overweldigend dat je niet kunt functioneren zoals het hoort. Wat als de barrières onbeheersbaar zijn? Wat als….

Daily Commando

Verbal 240

Geknipte cirkels uit een wervingsfolder voor het onderwijs, een blauw hengsel vaneen linnen zak en de woorden Daily en Commando uit twee verschillende advertenties op ongebleekt inpakpapier op een houten frame.

24 juni 2022- het hooggerechtshof in de VS heeft gestemd om Roe vs. Wade teniet te doen.  Een zwarte dag voor vrouwen die leven in conservatieve staten.  Of zoals de krant The Economist het verwoordt: “De meeste Amerikanen zijn het ermee eens, hoewel hun land zich voordoet als een baken van democratie en vrijheid, heeft het deze week een gevaarlijke stap gezet in de richting van onderdrukking” en om de kop bij dit artikel te citeren: “De verwerping van Roe door het Hooggerechtshof zal de armste het meeste pijn doen”.

Conservatief republikeins Amerika, pro leven? Ik denk het niet. Hypocriet is het woord dat in me opkomt! 

Zolang mannen geen baby’s in zich dragen maar even verantwoordelijk zijn voor alle zwangerschappen, vrijwillig en onvrijwillig en toevallig ook nog eens de meeste levens nemen, hebben zij over dit onderwerp niet het laatste woord wat mij betreft.

Kintsugi / Embrace imperfections

Verbal 239

Een Japanse kom met kleine beschadiging, een druppeltje goudverf op barst op een ‘Van Beek – kunstbenodigdheden – tas in ultra marijn blauw op schuimkarton in een houten lijst. 

Perfectie is naar mijn mening nogal saai, statisch en een beetje fascistisch zelfs. We willen het steeds beter doen, maar het bereiken ervan is het einde van de weg.

Er is geen perfectie voorafgaand aan perfectie en voorbij perfectie is gewoon te veel. 

Ik ben liever, of zou liever zijn, als deze kom,  misschien hier en daar een barstje maar over het geheel genomen prima om naar te kijken, behoorlijk functioneel en wie weet, misschien gewoon prettig in de omgang

Bottoms

 (verbal no. 238)

Een zwarte acrylverf afdruk van de onderkant van een kweek tray op papier in een houten frame.

Wat omhoog gaat moet naar beneden komen, een natuurwet. Wat de bodem raakt kan alleen maar omhoog, weer een natuurwet.  

Ik weet niet hoe ik dit moet zien op grotere schaal en binnen de verhouding der dingen. 

Veel dingen aan de onderkant blijven aan de onderkant en veel dingen aan de bovenkant blijven aan de bovenkant.

Geen idee welke wet hier geldt, toch lijkt het de meest absolut

Nothin

 (verbal no. 237)

 Een oud groen T-shirt met een tekstopdruk en witte verticale strepen van acryl op een houten frame.

Er is veel te doen over niets. Niets als in nul, als in leegte, als in vacuüm en wordt wetenschappelijk betwist om zijn ‘bestaan’. Kan iets dat niets is werkelijk bestaan en als het bestaat, kunnen we er dan iets over weten? Kunnen we de aanwezigheid van niets of de afwezigheid van iets begrijpen? 

Niets is niets.

Als we ons eenmaal in de kwestie van het niets-zijn verdiepen, staan we op het punt de kwantummechanica tegen te komen met het onzekerheidsprincipe van Heisenberg, woops (!?), en de diepe filosofie met argumenten om de mogelijkheid van een absoluut niets uit te sluiten, nog eens woops, en zelfs in aanraking te komen met de mythologie en het boeddhisme voor de basis van het niets-zijn. 

De wetenschap heeft nog geen antwoord op het niets, is dat niet geweldig!

Supernova

 (verbal no. 236)

Een zwart geschilderde kartonnen verpakking van een tuinslang, met gesso en witte acrylverf op doek op een houten frame.

Een supernova is de helderste van de helderste sterren. Supernova is DE dominante ster die alle aandacht trekt, en in staat is om elke ruimte onmiddellijk op te lichten. Ze valt beslist op te midden van het middelmatige zwakke licht dat wordt geproduceerd door de doorsnee sterren die maar wat aan het firmament bungelen, zonder een bepaalde bestemming te hebben. 

Niettemin zullen zij het laatst lachen, wetende dat het laatste uur van de supernova heeft geslagen. Haar helderheid is een laatste uitbarsting voordat zij uitdooft. Haar ‘vette lichtstraal’ is haar laatste daad voordat ze implodeert, krimpt tot dwerg-grootte en gewicht toeneemt als nooit tevoren. 

Dus eigenlijk is er niets om jaloers op te zijn.

Itdoesn’tmeansquatifaneightleggedsquidsquats.

 (verbal no. 235)

Een gelamineerde A1 ‘Tango’ poster gevonden in bosjes nabij tankstation Rieteweg en een zwarte grafische inktvis gedrukt op karton als verpakking voor plantaardige inktvisachtige  ringen van het merk Zeastar op een houten frame.

Er was eens een achtpotig zeedier en hij had deze existentiële vraag; wat en wie ben ik. 

Hij keek om zich heen en scande zijn omgeving. Alles wat hij waarnam had geen 8 poten zoals hij. 

De meeste wezens hadden rugvinnen en een gespleten staart, sommige hadden harde schelpen en zachte lichamen en anderen hadden de vorm van een ster, terwijl hijzelf achteruit zwom helemaal staartloos was en in plaats daarvan een kop in de vorm van een pijl had. 

Wow, dacht hij, ik ben zo anders dan de rest, ik moet wel diversiteit belichamen. Hij omarmde zijn anders-zijn en toen bleek dat hij heel lenig was, met al zijn 8 poten, begon hij een waterballet school. Sindsdien dansen vissen nog altijd in scholen

Neolithic era.

 (verbal no. 234)

4 hoekstukken van karton, 4 hoofdstukken uit Liberating Life: Woman’s revolution van Abdallah Öcalan, witte acryl verf- titaan en zink op karton in een houten frame.

27 februari was ik met mijn Oekraïense schoonzus, Jelena, in Amsterdam om te protesteren tegen de inval van Poetin. Wij kwamen uit Haarlem; zij uit Wijdenes (NH). Terwijl we wachtten op haar aankomst, was er een kleine demonstratie aan de gang, vlak voor de ingang van het Centraal Station. 

Dit was een zeer bescheiden protest van een groep Koerdische mannen en vrouwen dat werd overschaduwd door de Oekraïense demonstranten die naar de Dam marcheerden, waarschijnlijk profiteerden van deze enorme stroom mensen. 

Het kleine paarse boekje dat ik kreeg is geschreven door Abdullah Öcalan, de leider van de PKK. Volgens Turkije, de VS en de Europese Unie wordt de PKK beschouwd als een terroristische organisatie. Daarom wordt hij gevangen gehouden op het eiland Imrali. 

Tijdens zijn gevangenschap ontwikkelde hij het concept van het democratisch confederalisme, een theorie van een federale en gemeenschappelijke samenleving buiten de bestaande staatsstructuren om, waarin directe democratie, ecologisme en feminisme nauw met elkaar verbonden zijn. 

Hij publiceerde over deze theorie in o.a.: ‘Een democratische oplossing van de Koerdische kwestie’ en dit boek: Liberating life: Het is een moderne kijk op het Arabische patriarchaat of beter, een pleidooi voor een matriarchaat.

Play, Pause, Stop.

 (verbal no. 233)

Rode deksel van een blik, zwart rond deel van interieur van een gedemonteerde draagbare radio cd-speler, gevonden in de buurt van vuilstort door A.R.T., een vreemde transparante ongeïdentificeerde ronde en gevonden verpakking, overgebleven medicijncapsules in zachtgeel en bloedrood, twee knoppen: play, pause, stop, van het zelfde apparaat, een leeg doosje Turks fruit (Torku), rode en groene acrylverf op doek op een houten frame.

Druk op start om te starten

Druk op pauze, om te pauzeren.

Druk op stop, om te stoppen.

Welkom in de tijdelijke vergetelheid. Heeft u een plezierige reis gehad?

Doe je jas uit, en de extra bepakking weg.

Sluit je ogen en haal diep adem.

U bent zojuist de koepel van plezier binnengetreden.

Druk op ok als je ok bent?

We hebben een heerlijk programma voor u samengesteld, speciaal voor u.

Druk op play als je wilt spelen!

Stap in en geniet van dit moment, we beloven dat we u naar hoogtes en dieptes zullen voeren, op verzoek of zoals wij het verkiezen. Pop in, er lijkt geen einde te komen aan deze fantastische reis.

Druk op pauze als u wilt pauzeren.

We weten dat uw tijd geld is. Hier is uw snelle verlossing, geniet er van zolang het duurt.

Druk op stop als u wilt stoppen. STOP!

Pointless,

(verbal no. 232)

Uitgeharde kwast, op wat ik denk een benzinedop is van een auto van een voor mij onbekend type, met witte acryl op foam karton en off white papier op een houten frame.

Wat is de essentie van het leven? Wat houdt het allemaal in? Er wordt gezegd dat alle individuele leven zinloos is behalve voor degene die het leeft.

Als er al een omvattende concept is van een essentie van het bestaan, dan moet het iets zijn als het overleven van een verscheidenheid aan soorten als geheel en de symbiose daartussen die de machinerie, die wij leven noemen, draaiende houdt.

 Mocht het leven op aarde volledig verdwijnen, zal het universum nog steeds hetzelfde, onveranderlijke of even veranderlijke zijn als het altijd was, zoals het altijd is.

Vague instructions of the third kind

(verbal no. 231)

Een gele Judo band en een ronde rode fietsreflector die ik op straat vond in de buurt van mijn atelier, een zwart rubberachtig vierkant dat waarschijnlijk een kantoor overblijfsel is van het technische soort, een Chinees kwalificatiecertificaat van een snelle Covid zelf test, een rode PULL pijl waarvan ik de herkomst niet meer weet en een geel follow us label op een versleten grijs tanktopje met gebroken witte latex op een houten frame.

Voortdurend gevoed door een onophoudelijke stroom informatie waarvan de helft ons toch niet aangaat en wat ons wel aangaat nemen we om verschillende redenen niet eens in ons op.

Episode

(verbal no. 230)

Blauw plastic wegwerpbordje en een modelabel Episode, beide gevonden op straat vlakbij atelier in Zwolle op een wit papier met verdichte zwarte verfstreken op karton in een houten lijst.

Wie een episode heeft, heeft te lijden aan de effecten van een plotselinge psychische of mentale aandoening. Maar bevinden wij ons ontspannen op een bank, zappend op zoek naar juist die ene aflevering van Seinfeld, zoeken wij dus een episode in een reeks van andere episodes. Maar door de holistische bril bezien is een episode dan toch meer een tijdperk van bijzondere voorvallen.

De Ultieme Episode is wel seriematig maar niet te filmen, wel uitgeleverd aan plotselinge waanzin maar geen medicijn, wel veel geschiedenis gemaakt maar niet veel toekomst over.

On a Mission

(verbal no. 229)

Geknipte tekst ‘We’re on a mission’ uit een advertentie in de Volkskrant (vergeten wie de adverteerder was) en een gevonden tak van een omgevallen struik aan de Ceintuurbaan, Zwolle, op een zwart geschilderd stuk papier dat eerder als achtergrond diende voor een leader van een videoboodschap, op karton geplakt  in, met zwarte stift versierde, houten lijst.

We’re on a mission. Not sure what that mission is. Not sure what that mission is about. Not sure where I am heading. Is it even a mission? 

Sense Of Urgency

(verbal no. 228)

Een paddestoelvormige drukknop, 2 wijzers van een klok, gevonden in de omgeving Rieteweg en acryl verf op karton op een houten frame.

‘We are now faced with the fact, my friends, that tomorrow is today. We are confronted with the fierce urgency of now.’

Martin Luther King

X Factor

(verbal no. 227)

Een flyer van 3345 record store- 2^e hands vinyl, Den Haag, een hoofd mal van eigen hoofd in 3d geprint voor eerder project in gipsen basis met een rode x van een promotietas van het Bellevue theater gevonden op karton in een houten frame.

Factor XXX x X  = X Factor.

Factor HU x MAN = the Human Factor.

Dirty Lo(w)ckdown

(verbal no. 226)

Een gevonden zwarte plastic ring, een sleutel en witte acrylverf op een oud t-shirt op hout.

Nog maar enkele maanden geleden bevonden we ons in lockdown, een fenomeen dat ons tot 15 maart 2020 onbekend was. We voelden ons bevrijd toen we er de eerste keer uitkwamen, daarna werd het een in en uit lockdown. 

De Lockdown werd door sommigen met onderdrukking en oorlog vergeleken. Er werd gesproken over vrijheidsberoving. We konden niet in de toekomst kijken, alleen terug in de geschiedenis. Blijkbaar was het te lang geleden om het van dichtbij mee te maken en te beseffen hoe destructief oorlog en echte onderdrukking is. 

Begin 2022 het begin van het einde van de laatste lockdown maar een brute oorlog stond op het punt te beginnen, dicht bij huis, met alle gevolgen van dien. 

Alles zet alles in perspectief.

Je Suis Don Quichotte

(verbal no. 224)

Een tekening van een gezicht, geknipte tekst, 3 lege Surinaamse chutney cups in de vorm van een windmolen geplaatst, gesso en acryl op canvas op een houten frame.

Nog maar enkele maanden geleden bevonden we ons in lockdown, een fenomeen dat ons tot 15 maart 2020 onbekend was. We voelden ons bevrijd toen we er de eerste keer uitkwamen, daarna werd het een in en uit lockdown. 

De Lockdown werd door sommigen met onderdrukking en oorlog vergeleken. Er werd gesproken over vrijheidsberoving. We konden niet in de toekomst kijken, alleen terug in de geschiedenis. Blijkbaar was het te lang geleden om het van dichtbij mee te maken en te beseffen hoe destructief oorlog en echte onderdrukking is. 

Begin 2022 het begin van het einde van de laatste lockdown maar een brute oorlog stond op het punt te beginnen, dicht bij huis, met alle gevolgen van dien. 

Alles zet alles in perspectief.

US

(verbal no. 224)

Grote blauwe plastic S en kleine groene U gevonden op de Oosterlaan en Kamperpoort, Zwolle op een plastic luifel van een kapotte paraplu op een houten frame.

Wie zijn zij, wat zijn wij, zijn zij en wij niet allemaal wie wij maar ook zijn?

Main Character Vibe

(verbal no. 223)

Kleurenbalk en registratietekens, geknipte tekst, geknipt mannenlichaam in jeans en geknipte apenkop, witte gesso en acryl op canvas op een houten frame.

Voortgestuwd door een pulserend geluid in stereotype,

kan het niet negeren, deze main character vibe.

Een geboren ster van het toegeëigend universum, zeker geen monotype,

maar huist in velen deze main character vibe.

Niet zo uniek als gehoopt, de vinding van een buitengewoon archetype

Het is wat het is deze main character vibe.

Better Relax

(verbal no. 222)

Een Jumbo supermarkt thema big shopper, een oranje plastic lepel, een mode labeltje met de naam commando er op, een geknipt woord ‘better’ en licht blauw (gelijkend aan het blauw op de tas) om de onderliggende sub tekst te laten verdwijnen.

Als mijn hoofd overuren draait zonder ergens in het bijzonder uit te komen, hoor ik een zachte stem uit de diepte fluisteren dat het tijd is om te ontspannen, better relax! 

Totem

(verbal no. 221)

Twee hitte compressors tegen rug pijn, vier plastic items va onbekende origine, twee tas hengsels en twee leren driehoeken van twee Clark schoenen en witte acrylverf op rauwe canvas op een houten frame.

Ik sta op het punt om het concept van een hogere macht in zijn geheel te verlaten.  In hoe de dingen zich op dit moment ontwikkelen, meen ik eigenlijk weinig goddelijke interventies te zien. Tenzij God maar wat aanklooit.

Constant Craving

(verbal no. 220)

Een gevonden plastic broodzak over en bedekt door een collage van afbeeldingen uit tijdschriften op papier op een houten frame

Craving is het verlangen van een pasgeborene naar haar of zijn moeders borst.

Craving is wat een wat een nicotine verslaafde voelt voor een volgende sigaret.

Craving is een constant verlangen naar meer.

Craving is een eeuwige honger

Craving is hunkering 

What we are made of

(verbal no. 219)

Een plastic inpak folie, overduidelijk gemaakt van 50%  gerecycled materiaal, en een collage van plaatjes uit tijdschriften op papier in een houten frame.

Uit welk hout zijn we gesneden? Is het een robuuste duurzame soort hout? Waait het mee met alle winden, is het rot bij de wortels of kan je er mee en op bouwen?

Exclamation mark,

(verbal no. 218)

Twee zwarte plastic objecten, gevonden op de straten van Zwolle vlakbij mijn atelier, een duurzame toiletrol verpakking- van The good Roll,  die 50% van elke verkochte rol investeert in toiletpotten in derde wereldlanden op een gedragen en gebruikt T shirt op een houten frame. 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!?

Letter to Vladimir – письмо Владимиру

 (verbal no. 217)

Portret van Russische dictator uit de Volkskrant  anno 26-02-2022, geknipte text uit tijdschriften, plastic tassen enz. en zinc wit acryl verf op onbewerkt canvas op een houten frame.

 Beste Vladimir,

Hoe gaat het nu met je? Heb je nog altijd een goede nachtrust, nog steeds blij met je gezicht in de spiegel? Hoe gaat het verder met je vrouw en kinderen? Hoe gaat het Russiche volk, nadat je ze eerst het zwijgen opgelegd en alle gezonde kritiek uit ze geperst om ze vervolgens niets dan leugens en angsten te voeden.  

Ik vroeg me af wat je bezielde? Ooit gehoord van grensoverschrijdend gedrag, is deze discussie op een of andere manier aan je voorbij gegaan? Een daad van misplaatst machismo.

Vraag je jezelf weleens af; wie in deze wereld anders dan mijn eigen, betaalde en bange vertrouwelingen steunt mij in dit hachelijke avontuur. 

 Nou Vlad, wat betreft grensoverschrijdend gedrag; misschien moet je nog eens heroverwegen om jouw Johnson toch uit Oekraïne te halen en je excuses aan te bieden nu het nog kan. We weten dat je het graag groter doet lijken maar we weten inmiddels dat hij klein is. 

Je slaapt vast beter op een goed geweten.

En onthoud, Paranoia zijn betekent niet dat niemand je achtervolgt

Real Men

 (verbal no. 216)

Deel uit songtekst Real Men van Joe Jackson (1982- van het album Night & Day) op een transparant vel papier geprint, een portret van Clint Eastwood met pistool op een grijs blauw achtig plastic zak op een houten frame. 

“Time to get scared – time to change plan
Don’t know how to treat a lady
Don’t know how to be a man
Time to admit – what you call defeat
cause there’s women running past you now
And you just drag your feet

Man makes a gun – man goes to war
Man can kill and man can drink
And man can take a whore
Kill all the blacks – kill all the reds
And if there’s war between the sexes
Then there’ll be no people left

And so it goes – go round again
But now and then we wonder who the real men are”

Joe Jackson

Bright Future?

 (verbal no. 215)

Overblijfselen van een t- shirt, dat ik 3 jaar geleden maakte en aan mij lief, Erik, cadeau gaf met zijn eigen bewerkte portret, ter ere van ons 8 jarig samenzijn en nu, inmiddels versleten en door hem gedoneerd aan mijn project, op een houten frame. Disclaimer; Onderstaand heeft geen betrekking op ons en Erik is ondertussen gewend aan het feit dat hij zo nu en dan in een kunstwerk gebruikt wordt.

‘My future is so shady, I have to wear brights’. 

Open Mind

 (verbal no. 214)

Geknipte letters op een zwarte canvas tas met de naam primadonna

‘Ik sta altijd open voor mijn eigen mening’;  deze uitspraak hoorde ik tijdens het TV programma First Dates.  Het meisje dat deze uitspraak deed probeerde een goeie indruk te maken maar versprak zich.

Zonder de intentie of het zich te realiseren wist ze toch een kern te raken van een hedendaags communicatie probleem..

Brutalism

Ronde zware metalen object met gat in het midden, een zwarte halfrond lachend stuk plastic, gevonden op de straten van Zwolle en twee metalen ogen uit een vlag op uitgescheurde pagina’s van Dif Magazine en Metropolis M, op een stuk karton op een houten frame.

Brutalisme is een concept uit zowel architectuur als in kunst.  Het is ontsproten aan de Modernistische beweging tussen 1950 en 1970. Een beweging die kunst ter discussie stelde en in de architectuur, de vorm en het gebruiksgemak. Het woord Brutalisme is oorspronkelijk afkomstig van het Franse ‘béton brut’,  wat rauw beton betekent. 

Critici vonden dat deze stijl te dominant, te onpersoonlijk en te intimiderend was. Brutalisme past zich niet aan zijn omgeving, maar de omgeving aan het Brutalisme, want het is en blijft brutaal.

Science Of The Labs

 (verbal no. 212)

Rond zilver gekleurde basis van een verpakking van het één of ander, een, voor ons heel bekend, wattenstaafje, witte transfer letters, witte en acrylverf op canvas op een houten frame.

Science of the labs gaat over laboratoria in het algemeen en tijdens een pandemie in het bijzonder waarbij ze tijdelijk meester van het menselijke welzijns-universum werden.

Dit is een verhaspeling van de filmtitel ‘Silence Of The Lambs’ (1991).

Deze film maakte indruk toen, maar ik kan me bijna geen dialogen of quotes herinneren, anders dan;  “Well, Clarice – have the lambs stopped screaming”.

Well? Did they?

Arty-Fishial

 (verbal no. 211)

Gevonden plastic en  kartonnen delen gecombineerd in vis vorm,  onderdeel van een (anti vezel) Guppy bag en acrylverf op een blauwe linnen tas op een houten frame.

Er is intelligentie en er is kunstmatige intelligentie 

De natuurlijke intelligentie wordt gestuurd door instinct, hormonen en emoties. Het empathische deel van ons brein draagt het gewicht van genomen beslissingen, verkeerde inschattingen of dubieuze acties. Dit, ons geweten, is het significante verschil tussen mens en machine. 

Onze menselijke capaciteit is op zijn hoogste punt als het gaat om het uitnutten en ontdekken van onze bronnen. Natuurlijk of on-natiuurlijk.

We eten geplastificeerde vis en we slapen als een roos.

Choice

(verbal no. 210)

Overblijfselen van een klaverblad-achtige verpakking, geknipte letters en acrylverf op canvas op een houten frame.

The King of Pop, Michael Jackson verbrandde ooit zijn haar tijdens het maken van een Pepsi reclame. In deze reclame roept Pepsi zichzelf uit als THE choice of a new generation. Dit was 1985, Ik was nog maar 15, dus de next generation waar ze het over hadden was ik feitelijk.

Er volgden vele volgende generaties. Keuze was nooit het probleem, te veel keuze wel. 

Ultra

 (verbal no. 209)

Een gevonden geel plastic verkeersbordje, gele acryl verf en een wit op blauw woord Ultra, geknipt uit een ‘antieke’ kartonnen was zeep doos op een zwart linnen tas op een houten frame.

In de wereld van was zeep heeft ultra een positieve connotatie. Ultra communiceert hier;  treed diep in de vezels om vuil en vlekken te bestrijden.  De claim is een belofte die,  in de commerciële wereld, niet altijd bewezen, waar en een eerlijke voorstelling van zaken blijkt te zijn. 

Hoe dan ook, vechten tegen vuil in vezels klinkt vastberaden, effectief en prettig. We houden ervan om onze looks smetteloos en vlekkeloos te houden.  Een kleine disclaimer; een schoon en vlekkeloos exterieur garandeert niets. 

Of, om karakter Alex DeLarge uit de ultra geweld cult film A Clockwork Orange te citeren; “What does God want? Does God want goodness or the choice of goodness? Is a man who chooses the bad perhaps in some ways better than a man who has the good imposed upon him? Deep and hard questions”

China Crisis

 (verbal no. 208)

Krantenartikel over de China crisis, geknipte letters  uit magazines, kranten en één magnetische letter op een onbewerkt canvas op een houten frame.  

Er was eens een band die zich China Crisis noemde. Zonder deze post-punk, aan de koude oorlog refererende bandnaam, zou China crisis gewoon de naam zijn van de eeuwigdurende China crisis waar we ons in lijken te bevinden. 

China kan niet kiezen als het gaat om het zijn van een nietsontziend kapitalistisch systeem met zowel kolonialistische als innovatieve trekken, of een geraffineerd soort onderdrukkend communisme met een suggestie van vrijheid.

Hoe dan ook lijkt het voor hen te werken.

Lots Of Sheep, Little Wool.

 (verbal no. 207)

Geknipte tekst op een kerstgeschenk-wijn verpakking op een houten frame.

Dit kunstwerk refereert aan een spreekwoordelijke schaapskudde. Er zijn vele gezegden waarin mensen met schapen vergeleken worden. Zelfs in de bijbel worden de volgelingen met een kudde schapen vergeleken. Ik vraag me af waarom, maar tegelijkertijd, waarom niet. 

Verwarde en onzekere schapen kiezen ervoor om het schaap dat het hardst blaat te volgen.

The Sensitive Effect

 (verbal no. 206)

Een architectonische situatie schets, een plastic snoep verpakking en een geknipte tekst uit een reclame, op en onder een plastic hemdtasje op een houten frame.

Feel the sensitive effect is de stelling die dit stukje geknipte reclame proclameert. Ik ben oprecht vergeten over welk product deze tekst ging, maar het behelst een ontegenzeggelijke waarheid.

Met een beetje sensitiviteit kom je ver. Uiteindelijk, in hoe we anderen behandelen, zien we onszelf gereflecteerd.

The 100th Monkey,

(Monkey See Is Monkey Do.)

(verbal no. 205)

Magnetische letters en papieren onderlegger van Magnetype (Hama), aan mij gegeven door collega Corine Aalvanger, rode en witte acrylverf red op canvas op en houten frame.

Het 100e aap verhaal vindt zijn oorsprong in een wetenschappelijk onderzoek (in de 50er jaren) naar aap groeps- en aanpassingsgedrag en een wetenschapper, Watson die over dit fenomeen publiceerde (70er jaren). in de jaren 80 verbond een publicist genaamd Keyes dit principe met menselijk gedrag.

De essentie van dit principe is als volgt: Er is een groep apen. Deze groep apen heeft gewoontes die ze van generatie op generatie door hebben gegeven. Als deze apen door de invloed van buitenaf door een nieuw gebruik worden uitgedaagd, zal er altijd wel een nieuwsgierige aap (lees early adopter) zijn die dit nieuwe gebruik omarmt. Als deze aap enig aanzien heeft binnen de groep zullen sommige andere apen getriggerd zijn en gretig worden dit gedrag te kopiëren en te acteren zoals hij of zij doet. 

De anderen, dan nog de meerderheid, van de meer cynische, kritische of conservatieve apen, zullen afwachten en zien. Dit is een omslagpunt. Eén voor één zullen ze zich gedwongen voelen dit nieuwe initiatief te volgen, om bij de kopgroep te blijven, om zich veilig te stellen. Dit  is de conformistische aap, de validerende aap.

Op een bepaald moment zijn er nog maar een paar koppige solistische apen die zich verzetten, of zelfs maar 1 aap, de 100ste. Dit losse eindje, deze aap zal de groepsdruk van alle 99 andere apen voelen. Deze 99 apen representeren nu de nieuwe norm of standaard. Plotseling is deze 100e aap dus een sleutelaap. Dit is namelijk de aap die wil voorkomen dat iets te absoluut wordt.

Reason,

 (verbal no. 204)

Eén canvas mode tas met de naam Nelson, twee delen van een kartonnen 6 pack bier houder, zinc wit acrylverf en transfer letters op een houten frame.

Wees onredelijk en ik zal me verzetten.

Geef me reden en ik zal mijn best doen om te begrijpen.

One Single Thought,

 (verbal no. 203)

Een beschadigd singeltje, gevonden tijdens een wandeling in de bosjes van de Emmawijk, Zwolle, een zwart ondefinieerbaar rubberen ringetje, en delen van een museum vlag (eens gevonden) op een museum vlag op een houten frame.

Wat is de kracht van één enkele gedachte tegenover de collectieve gedachten van velen?  Ik geloof dat originaliteit geworteld is in de afwijkende gedachte van de eenling. Het kan een plus zijn om geïnspireerd te raken door een ander individu als het je creativiteit op gang helpt, maar de voornaamste bron voor elk goed idee dat wil ontspruiten bevindt zich al in jou. Dit heet creativiteit, een natuurlijk geschenk aan de mensheid.

Volgens dit principe neemt de veelheid aan influencers en internetgoeroes eerder creativiteit dan dat ze ons geven. Je voeden op ideeën van anderen om op voort te borduren is vooruitgang, maar het blind overnemen van ideeën creëert niets meer dan een luie geest. Bewondering kan een vertrekpunt zijn van inspiratie maar eigenlijk alleen zolang je je zelf niet onderwerpt aan de inspirator

O Wow,

 (verbal no. 202)

Zwart geverfde kartonnen Archaeopteryx (vliegende dinosaurus) van Dinoworld, Zwolle, gevonden in de straten van de wijk Kamperpoort, Zwolle, de tekst  ‘O Wow’, is geknipt uit een krantenkop op een museum vlag op een houten frame.

Ik trakteer jullie op een paar humoristische regels uit een Outcast intermezzo getiteld ‘Good day, Good sir. door André 3000 & Bentley Fonzworth- 

 “Good day, good sir
How do you do? Look fine

Fantastically well, I am certainly not fine by far
But you could say I’m close to spectacular

Close to spectacular? How so?
Open your eyes, spectacular’s right in front of you

Whatever you say, you’re spectacular

No, I’m fantastically well

Come on, man, make up your mind
A minute ago, you said you were fine

No, I said I’m “close to spectacular”
But I’m meetin’ fine in a minute

Close to spectacular? You said you were “fantastically well”

Exactly

Exactly? Which one are you? “Close to spectacular” or “fantastically well”?

I am certainly and without a doubt fantastically well. And was close to spectacular. But I must say, good sir, you just pissed spectacular off. And don’t even mention “exactly”

From the album The Love Below –great album by the way.

Smik Smak,

 (verbal no. 201)

Tekst van een doos kattenbrokjes Smik Smak genaamd, meer dan 20 jaar geleden gekocht en daarna bewaard tot nu, op een roze linnen MBO promotie tas (Landstede) op een houten frame.

Tekst van een doos kattenbrokjes Smik Smak, meer dan 20 jaar geleden gekocht en daarna bewaard tot nu, op een roze linnen MBO promotie tas op een houten frame.

Zijn Smik en Smak twee woorden of een geschreven geluid, een onomatopee? Het suggereert zeker dat de kat (die trouwens niet kan lezen) zeker gaat genieten met deze brokjes. De naam is de teaser en de belofte.

Ik heb altijd katten gehad. Op zijn hoogtepunt had ik drie katten tegelijkertijd. Drie katten, 1 klein hondje en 1 arme kunstenaar, dus ik moest goedkoper eten voor ze kopen dan dat ik voor hen wenste.  Zij, Lulu, Stalos en Tico (de hond heette Zipper) waren niet kieskeurig. Dus Smik, Smak waren toen de brokjes van mijn keuze en zij aten het zonder klagen op maar zonder vrolijk gesmak, dus geen Smik, en geen Smak. 

Nu zijn zij (de katten en het hondje) niet meer onder ons, ze zijn van ouderdom gestorven, niet vanwege het slechte dieet…

Jazz, de huidige kat is een echte voedselmaniak, onverschillig, alles is goed. Nu kan ik me wel een gebalanceerd katten dieet veroorloven met een serieuze naam waar het woord Science in voorkomt en hij smakt tijdens zijn eten. Maar, om eerlijk te zijn, hij smakt bij elk eten.

Magnum (100 +100 = 200),

verbal 200

Zwarte plastic cirkelvormig object (unidentified found object U.F.O.). Geen idee welk doel het eerder diende, gevonden op de Veemarkt, Zwolle, een papierknipsel van het woord magnum en twee keer het cijfer 100 uit een Ilford foto doos op een plastic hemdtasje op een houten frame.  

Het woord magnum betekent van alles. De eerste bewuste magnum die ik ooit tegenkwam was een Thomas Magnum uit de tachtiger jaren serie Magnum P.I.  Deze Magnum belichaamd een goedgemutste detective met strakke korte broekjes, die hij goed kon hebben en een grote snor waar hij goed mee weg kon komen. De tweede Magnum die op mijn pad kwam was een revolutionair ijsje, een notig in chocolade gedrenkt vette ijs knots wat op geen enkel ijsje daarvoor leek maar eerder op een pakje boter. De absolute ijsjes hemel, als de vele calorieën erin geen rol in speelden. Laten we ook de 44 Magnum niet vergeten, een dodelijk begrip in gangster en western klassiekers en waarschijnlijk op het dark web, de zogenaamde magnums to die (be)for(e). Maar de magnum waar ik nu mee geassocieerd wil worden is de opus, de magnum opus. Omdat ik met dit kunstwerk 200 kunstwerken aan tik. Ik zal niet claimen dat het een meesterwerk is in de lijn van eerdere historische meesterwerken, maar in zijn eigen recht, binnen zijn eigen gestelde regels en grenzen, is het zeker mijn opus, voor zolang als het duurt.

Wash Me Clean,

verbal 199

Plastic waszak meegenomen uit een hotelkamer im Schloßhotel Kurfürstliches Amtshaus, Daun Eifel, Duitsland, tussen twee Corona golven in, en een rood, gele punt uit een servet geknipt en beschilderd met acrylverf op een houten frame.

Veel titels en verhalen die ik schreef voor het Remains Of Today project, zijn royaal gebaseerd op zaken die me gedurende het leven op dagelijkse basis inspireren, zowel fijne als minder fijne dingen. Muziek is een van de artistieke levenslijnen van mijn bestaan. De titel van dit kunstwerk, Wash Me Clean, is geleend van K.D. Langs gelijknamige nummer. Dit nummer komt van het album getiteld Ingénue (betekent; om eerlijk te zijn). De prachtige songs Save Me en Constant Craving, van hetzelfde album, zijn naast Wash Me Clean titels die open staan voor meerdere interpretaties. De drie liedjes opgesomd lijken bijna van Bijbelse proporties.

“(Oh Lord,) Can we be saved from this constant craving that haunts us day and night, please wash me clean, Amen!” of iets van die strekking.

Clean washing  zelf kan een vies klusje zijn als er geld bij betrokken is, anderzijds lijkt het me best zuiverend. Al hangt dat wel van de zeep af.

Empty Shells,

Verbal 198

Geknipte tekst uit diverse kranten en magazines en witte acryl verf op overblijfsel van een Gippy anti vezel waszak op een houten frame.

Lack of Content crawls

around in glass tank unable

To explain a thing

Later that night

I overhear

Hermit crabs broadcasting lies

Into their empty shells

(Eric Ashford)

Cool and Collected

verbal 197

Een collage van witte zelfklevende adresstickers, delen van autonummer bordenhouders, een paar ondefinieerbare plastic objecten en het woord ‘collected’ van een gebruikte anti vezel Gippybag en zwarte acryl verf op een stoffen shopping bag van ‘Real’ op een houten frame.

Het zijn van cool en collected is een begeerde staat van zijn, betekent in totale controle zijn en tegelijkertijd je stoïcijnse voorkomen bewaren. Een beroemd, cool en collected voorbeeld is Bond, James Bond, zelfs als stirred is hij not shaken. Maar James Bond is een  gescripte persona, met gescripte avonturen, in het echte leven , in ingewikkelde en precaire situaties wordt cool al snel geagiteerd en overweldigd en de collected, een collectief dat zijn samenhang zou kunnen verliezen.

Black Out

verbal 196

Geknipte kartonnen verpakking van keramische mokken, een off white transfer papier van plaketiketten op een roze, wit gestipte textiel, markt tas op een houten frame.

Door de wijze waarop de kleine communicerende kunstwerkjes tot stand komen is het onmogelijk om een helder concept te hebben van welke betekenis het zal krijgen achteraf. Als ik dit schrijf, ben ik op dit moment nog zoekend naar deze betekenis.

Maar ik heb iets van richting, het beeld dat ik hier heb opgeroepen doet me denken aan het zwart lakken van tekst in documenten die ter inzage aan derden worden gepresenteerd.

Recent of op heden (10-2021) hebben wij deze politieke affaire in Nederland genaamd, de Toeslagen affaire. Lang verhaal kort, de beschadigde partijen in deze affaire vroegen om inzage in casus hun eigen dossiers bij de Nederlandse Belastingdienst maar wat ze kregen waren documenten die hoofdzakelijk zwart gelakt waren en dus niet leesbaar. Hoe moet de ongeruste ontvanger van deze dossiers reageren op dit overduidelijk stuk non-informatie, waarin verzamelde informatie betreffende hen zelf, openlijk en transparant geheim wordt gehouden, recht in hun gezicht. Lijkt mij een brutale daad van miskenning. 

Real,

verbal 195

Mode tas ‘Reality’ gevonden in een tassen-opslag van een kringloopwinkel  in Zwolle en schoolbordverf op een houten frame.

Waarheid is waar we naar hunkeren maar fictie is wat we tonen.

The sad mammal that combs,

verbal 194

Gebruikte kam en witte acryl streep op gebruikte paraplu op een houten frame.

Een tandeloze kam is een defect gereedschap en een tandeloos roofdier is een triest zoogdier.

Er was eens een Peruaanse dichter César Vallejo genaamd, die een poëtische analyse schreef over zoogdieren en kammen.

En het gaat als volgt;

“Koud en onpartijdig beschouwen we, dat de mens bedroefd is, hoest en niettemin behagen schept in zijn rode borst; dat het enige wat hij doet, is zich met dagen bedaren; dat hij een somber zoogdier is en zijn haar kamt.”……….

Dit is natuurlijk alles behalve een wetenschappelijke benadering van wat het betekent mens te zijn. Even zo goed lijkt hij de spijker op zijn kop te slaan met deze humoristische benadering.  

Forever 21,

verbal 193

Gele plastic tas van het merk Forever 21 en een, op natuurlijke wijze overleden, hommel op een houten frame.

Deze gele tas is aan mij gegeven (door Corine Aalvanger) voor mijn project  Het is, zoals je zelf ziet, een heldere gele tas voorzien van een zwarte tekst.  Dit is een tas als zoveel, ware het niet dat er een extra tekstregel op staat ; Johannes 3:16.

Johannes 3:16 gelinkt aan het evangelie van  Johannes  in het New Testament.

 “Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft”

Een commercieel modemerk dat zich afficheert met de bijbel is opmerkelijk.

Als een van nature niet religieus persoon zijnde, begrijp ik hieruit dat deze boodschap gelezen kan worden als de ware kleuren van dit modemerk. Ze verdienen geld met mode maar ze zijn daartoe gemachtigd door een hogere macht, hoe gaaf is dat.

Of dat zij te herkennen zijn als onderdeel van Gods kudde. Je weet dat je spiritueel het juiste doet door bij hen je kleren te kopen, voor een goddelijke interventie in je kleerkast. Gezegend als je bent met je nieuwe schoenen.

Of het appelleert aan het verlangen om voor eeuwig te leven of 21 te blijven, het kruis voor eeuwig dragend.

Ik heb even gecheckt maar Jezus overleed toen hij rond de 30 jaar oud was, niet 21, hij droeg, naast zijn kruis,  niet veel meer dan een lendendoek en een doornenkrans. Ik denk dat we kunnen stellen dat, zelfs in die dagen, van alles wat hij wel was, hij zeker geen modeliefhebber was.

Toch, erg interessant hoe marktmechanismen ons altijd in dingen laten geloven, wat voor dingen dan ook. 

Angel 30,

verbal 192

Metalen huisnummerplaatje (in mijn bezit sinds mijn 30 tigste), 4 schroeven  een veer, witten en zwarte acrylverf op een gedragen grijze heren T-shirt op een houten frame.  

Ik neem je even mee naar mijn eerste nummer uit deze serie, die een engel representeerde, Dat specifieke nummer bleek diep te gaan, spiritueel gezien.

Nummer 30, beweert een nummer te zijn als elk ander nummer maar desondanks belangrijk. Volgens de engel richtlijnen die ik heb geconsulteerd op het internet, is onze hemelse 30 een bericht dat onze aandacht vraagt, vragend of we onze intuïtieve en goddelijke hulp volgen en de daarbij behorende acties ondernemen. Geruststellend om te weten dat de engelen dus nog altijd aan mijn zijde staan. Onvermijdelijk succes en mooie prestaties wachten mij in de toekomst maar ik moet wel dankbaarheid tonen en open staan voor de welverdiende zegeningen, liefde en support van mijn engelen, gevolgd door veel meer opbeurend advies. Deze engelen hebben het beste met je voor

Maar dit zijn niet de enige 30 feitjes die ik kon vinden. 30 heeft ook een hele aardse connotatie. 

Even wat van die 30 weetjes op een rij; In Bingo, noemen ze 30 ook wel de ‘Dirty Gertie, blind 30’. Je moet waarschijnlijk Bingo spelen om te weten wat er hier op het spel staat. Er is een mathematische referentie naar een veelhoek met 30 zijden triacontagon genoemd. Ik denk dat je wiskundig moet zijn om de importantie ervan te snappen. In de film In the Back to the Future…reisde Marty McFly 30 jaar terug in de tijd.

Last but not least, pas op als 30 in je dromen voorkomt, want dat betekent dat iemand of iets dergelijks ontbeert…

Zoals je zelf kunt lezen, is het een inconsistent lijstje, met een variëteit aan betekenissen. Ik zou je aanraden een betekenis te kiezen die je het beste past.  

Green-Ish

verbal 191

Gevonden plastic blaadjes op een Green Frame tas op een houten frame.

Zoals witwassen is voor zwart geld zo is er groen wassen om off-groene, grijze en bruine bedrijven groener te laten lijken of groenig. Met groenig bedoel ik een groen sausje over een product heen draperen om het zo een goeie deal voor mens, milieu en de aarde te laten lijken, terwijl het in werkelijkheid niet zo is. Het beste voorbeeld wat ik zo kan bedenken dicht bij huis zijn de ‘groene’ Go Sharing scooters die je nu overal ziet.  De scooters zijn niet te ontkennen groen, kleur-gewijs. Eerst waren er nul ‘so-called’ groene scooters, en ook al was dat geen bewust groene keuze, het was al veel groener dan deze onbegrijpelijk ‘groene’ keuze. Nu zitten we met een ongekende veelheid van scooters, die zich ook allemaal aan hetzelfde energietekort laven en daarnaast nog een surplus aan extra grondstoffen vraagt en straks weer achterlaat. Op een of andere manier is deze logica helemaal aan mij voorbij gegaan. 

Game Over,

(where the wild things are)

verbal 190

Geknipte en herschikte promotie poster van het ‘Nederlands fotomuseum’, meegenomen van de Uitmarkt 2019, Amsterdam. De originele foto van Sebastião Salgado, een ‘Bhoost’ snoep verpakking en zwarte gaffer tape met witte transfer letters op een houten frame.

Ondanks dat we onszelf hebben vervreemd van ‘waar de wilde dingen zijn’,  verlangen we er diep van binnen  toch naar om één te zijn met de wilde dingen. De Dierenriem toont ons interne dier, voor de meesten dan. Niet voor mij, mijn sterrenbeeld is Maagd, dus er gromt niet veel aan de oppervlakte, misschien is het een toevallige Miauw.

Zoals films over natuur steeds echter, dichter bij en opwindender worden, lijkt de buiten natuur zelf steeds leger en stiller te worden.

Ik ben geen jager maar ik hou van een beetje wild. Ik ben altijd in voor spelletjes maar ben geen gamer. In deze game wordt niet gewonnen. Game over.

Each System Needs Believers,

verbal 189

Geknipte letters op reststof van de Dokkumer vlaggenfabriek op een houten frame.

Ik zag eens een film, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, getiteld Midnight Express. In een notendop; de hoofdrolspeler Billy Hayes, gespeeld door Brad Davis smokkelt drugs en komt achter slot en grendel in een helse, gecorrumpeerde Turkse gevangenis. Na een vluchtpoging wordt zijn vonnis voor 3 jaar spoedig omgezet in een vonnis voor 30 jaar. Hierna werd zijn gevangenisleven een nog grotere nachtmerrie dan het al was. Billy stort mentaal in en belandt tussen de psychiatrische gevangenen, met als dagelijkse activiteit eindeloos in een tredmolen rondlopen.

Zo gauw als hij weer enigszins bij zijn bewustzijn is, komt hij in verzet door de tredmolen in tegengestelde richting te lopen. Tegen de stroom in. Hij daagt het systeem uit.

Een medegevangenen, Ahmed, probeert hem om te laten keren met de volgende woorden;

‘Oh no. A bad machine doesn’t know when he’s a bad machine.’

Waarop Billy antwoord;

‘Oh, I know who I am. And I know who you are. I know that you are a bad machine. And do you know how I know that. Because I come from the factory. I MAKE the machines!’

Dit is natuurlijk een cynische reactie op het systeem dat hem de greep had. Door mentaal te stoppen met onderwerping en gehoorzamen aan dit systeem hervindt hij zijn eigen waarde en tegelijkertijd de moed om er tegen op te staan

In die tijd maakte deze film veel indruk op me. Voor mij als toeschouwer werd zijn wanhoop bijna tastbaar. Als we even voorbij gaan aan de gevangenis context, wordt er, in deze twee zinnetjes over de slechte machine metaforisch veel gezegd . Het zet je wel aan het denken over fabrieken, machines en losse schroeven

Plenty More Fish, verbal 188

Geknipte letters uit (gevonden) plastic Vero Moda tas,  en een gevonden visvormig vis-bakje op een kapotte paraplu op een houten frame.

Als het gaat over gebroken harten en onbeantwoorde liefdes wordt er vaak troostend gezegd dat er nog, op zijn Engels, ‘plenty more fish in the sea’ zijn.  Het is vanzelfsprekend dat deze overdaad aan vis –waaraan gerefereerd wordt- inderdaad echt overal is, maar niet elke vis is lekker genoeg om nagejaagd te worden. Een duik in cupido’s vijver is een duik in diep en troebel water. Wat op het eerste gezicht een speelse dolfijn leek, blijkt ineens een haai te zijn in helder water.

Ik moet hier wel aantekenen dat niet alle haaien gevaarlijk zijn, de meeste zijn zelf slachtoffer.

Rugvinnen van haaien belanden in soep. Het andere deel, namelijk zijn hele lijf zonder de vin, wordt creperend voor dood achtergelaten in de zee. Het heeft geen waarde meer.  Dus, de ultieme jager wordt ook bejaagd. Hij, de grootste vis  van het ruime sop, blijkt geen match voor de georganiseerde doodsmachine van de mens. In deze context kunnen we alleen maar vissen dat er nog plenty meer wensen in de zee zijn, omwille van de balans.

Of is dat fishful thinking? Eerlijk, Ik denk dat we hier achter het net vissen.

De vangst van de dag van morgen is eerder een lelijke, visachtige date dan een vis uit de zee van overvloed. 

I Would Rather Be A Hippie, verbal 187

Geknipte text gesso en acrylverf op een canvas tas op een houten frame.

Fly silly seabird
No dreams can possess you
No voices can blame you
For sun on your wings
My gentle relations
Have names they must call me
For loving the freedom
Of all flying things
My dreams with the seagulls fly
Out of reach out of cry

Joni Mitchell 1968

Lets Face It,

verbal 186

Geknipte tekst uit gevonden plastic tas en een collage van gezichten uit tijdschriften en persoonlijk archief op een geïllustreerde synthetische tas. op een houten frame.

“Now all I can do

Love what was once

So alive and new

But it’s gone from your eyes

I’d better realize

Eyes without a face”

Billy Idol Eyes without a face- 1983

Dit nummer, ik ben er nog steeds gek op. Billy Idol was een ruwe diamant, een belofte die geleidelijk aan vervaagde. Het is een vibe van een nummer dat het gewicht geeft, zelden de teksten. Niet veel mensen luisteren echt naar teksten in een liedje. Zo ken ik bijvoorbeeld de woorden uit een nummer na langdurige blootstelling, maar zelfs dan geef ik de woorden niet vaak de aandacht, alleen in bijzondere gevallen. David Bowie was er bekend om dat hij teksten op knipte om ze vervolgens  totaal door elkaar te gooien. Geen betekenis, alleen de suggestie van betekenis. Nu schrijf ik deze korte verhaaltjes bij mijn Remains of Today kunstwerken. 186 tot nu toe.. En ik moet toegeven dat het lastig is om steeds betekenis in elke tekst te stoppen en het ook nog eens sprankelend en soepel te houden. Wat bedoelde Billy Idol met zijn ogen zonder gezicht? Hij refereerde aan de ogen als een laatste vonk van herinneringen in een verder verdwijnend gezicht van een geliefde. Of refereert hij gewoon aan een gezicht in de massa?

(What is the) Matter?

verbal 185

Geknipte tekst (wit op roos) uit een openbare bibliotheek tas geknipt. Gesso, acrylverf en roze tape op een badstof hoeslaken.

Materie is elke stof die massa heeft en ruimte inneemt door het hebben van volume. Materie moet niet verward worden met massa, want in de moderne natuurkunde zijn de twee niet hetzelfde. In feite doet materie ertoe, ongeacht wat de materie is.

Hoe dan ook, wat betreft de toestand van de geest boven de materie, de geesttoestand, is het slechts een kwestie van tijd voordat de materie de geest overwint. Deze materie brengt gewicht in de schaal, niet te verwarren met massa. Doen wij ertoe?

Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Adam and Eve,

 verbal 184

Geknipte tekst uit tas van een modemerk X, tape op een gebruikte waszak op een houten frame.

Aan het einde van Genesis 01, ‘op de 6e dag’, God, zo gaat het verhaal, schiep de mens.

 “Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt heerschappij over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!

En God schiep den mens naar Zijn beeld; God schiep hen; man en vrouw

En God zag al wat Hij gemaakt had, en zag, het was zeer goed. “Toen was het avond , en het was morgen, de zesde dag.”

(Genesis 01-no 27 > 31- In the beginning)

God leek erg besluitvaardig en overduidelijk erg content met wat hij gecreëerd had.

Ondanks alle goeie bedoelingen en de inzet is het concept na 2571 toch wel rijp voor evaluatie.

The Rebalancing of our Equilibrium,

verbal no 183

Barcodes, X’en en één minus uit een promotietas van theater Bellevue en gehalveerd Hema logo , Amsterdam geknipt op een geïllustreerde kunststof tas

De Chinese zijn de uitvinders van een glashelder concept over balans, Yin en Yang. Dit representeert twee tegengestelde principes of krachten waarvan alle aspecten van het leven en het universum doordrongen zijn, zoals kosmische dualiteit en zelfs de tegengestelde geslachten. Het is als een weegschaal met twee gelijke delen, beide delen moeten gelijkwaardig verdeeld zijn. ‘Mens sana in corpore sano’, (een gezonde geest in een gezond lichaam), alles vaart wel in goeie balans, een eenvoudige waarheid.

En toch;  balansen is ook een boekhouders pleziertje. Getallen op een blad, eindeloos heen en weer geschoven, ook op creatieve manieren, om het getal van het cijfer beter uit te laten komen, om hogere omzet en meer winst te maken, lees de essentie van economie. In onze door geld gedomineerde wereld hebben deze balansen meer prioriteit dan natuurlijke balansen. Ondertussen bewijst deze vorm van balansen zich een genadeloze en ontwrichtende macht. Volgens het Yin- en Yang principe kan dit niet goed zijn. Volgens mij moeten we gaan nadenken over een nieuwe balans. 

(Do) Make (Some) Sense,

 verbal no 182

Geknipte tekst op schoolbord verf en krijt op een synthetische tas van drogisterij Trekpleister, op een houten frame.

Post punk new wave band Talking Heads maakte in de jaren 80 een film, een live registratie, genaamd; Stop Making Sense gemaakt door Jonathan Demme.

Why stop making sense, vragen ze zich af in de trailer. Waarom het grote pak en waarom deze rare bewegingen, vragen ze zich in tweede instantie af. Deze vragen blijven onbeantwoord…..

Same as it ever was, same as it ever was ……….

Ik interpreteer Stop Making Sense als een tegenreactie op laissez-faire kapitalisme en young urban professionalism dat ook geworteld is in de jaren 80 om uiteindelijk door te woekeren tot diep in de 21e eeuw. De Talking Heads  zouden een heel ander onderliggende notie kunnen hebben gehad. Ik zou het eerlijk niet weten.

Terugkijkend zouden we best kunnen stellen dat het sense maken inderdaad gestopt is op verschillende onderdelen.

De rijzende economie voor de beter gesitueerden even daar gelaten, is er geen juiste logica, geen klare lijn, geen bevestiging dat we echte sense gemaakt hebben de afgelopen decennia, Met de grote toekomst vragen die voor ons liggen zou het best een goed idee kunnen zijn om weer wat sense te maken. Al was het maar een beetje.

Wasteland Poetry,

 verbal no 181

Een witte ganzenveer, overblijfselen van een eerder gemaakt sjabloon en een waarschuwingstekst, geknipt uit een plastic verpakking op een bouw vuil afvalzak op een houten frame,

De zon, een warme, loyale en vitale levenslijn, groet ons dagelijks bij haar opkomst  in het oosten en ’s avonds weer bij haar ondergang in het westen. Ze werpt haar prachtige lichtstralen over onze woestenij. Ze maakt daarin geen onderscheid, ze belicht iedereen en alles. Het is haar om het even. In haar licht, groeit een appelboom gewoon appels en bestuift een bij alsof het niks is, gratis. Het is wat ze doen en ze zijn er niet erg ijdel of ambitieus over.  Je hoort ze niet pochen over hun perfecte systeem dat al het leven mogelijk maakt. Laat dat maar aan ons want sinds we ooit voet zette in het paradijs, hebben we wat best wat aanpassingen gemaakt, wat dingen weggetrokken, wat grote fallus symbolen neergezet, wat gemoord,  hier en daar ook verminkt en verkracht, kapitalisme uitgevonden en alles uitgebuit wat we maar konden verzinnen en we hebben ook wat goeie dingen gedaan. We zijn in de drukte wel vergeten op te ruimen. Dat is waarom het nu zo’n zooitje is. We zijn ondertussen ook op zoek naar een nieuwe betaalbare planeet. Jammer alleen dat alles onbetaalbaar is geworden. 

Scape,

 verbal no.180

Een rode plastic gevonden Scapino tas en witte acrylverf op een houten frame.

 Het Engelse scape is een non-woord, wat alleen betekenis krijgt in combinatie met andere woorden of letters, zoals; landscape, een wijds decor van uitgestrekte vlakten en woeste hoogten gevuld met natuurlijke of mens gemaakte objecten. Een plek waar we van of naar toe kunnen e-scapen, een omgeving met ruime groene velden waar we onze scape-goats laten grazen. Scapegoats dragen naast hun wol ook schuld. Het is opmerkelijk dat we een algemeen begrip hebben uitgevonden voor het beschuldigen van een (on)beduidende ander. Dit is waarschijnlijk geworteld in een Bijbelse angst voor eerlijkheid die onvermijdelijk naar straf leidt gecombineerd met een behoefte aan iets van recht. Een zeker iemand moet de last dragen voor de daden van een ander om het publieke geweten te sussen. Een scapegoat is een zwaar symbolische maar lege huls als het gaat om rechtvaardigheid. Als we oprecht op zoek zijn naar betere manieren begint het waarschijnlijk met het (ver)dragen van onze eigen schuld.

UM,

verbal no.179

Plastic Jumbo boodschappentas en gele acrylverf op een houten frame

Um, soms sta je met een mond vol tanden.

Do (Not) Disturb,

 verbal 178

Een witte no en een zwarte yes deurhanger van het Apple Park Hotel Maastricht, gesso en zwarte en witte acryl op een gedragen en gewassen grijs heren T-shirt  op een houten frame.

Wat is disturbance, storing, wanneer is afleiding storend en wanneer is storing, afleiding? Het is een dunne lijn tussen afleiding en storing. Het is hoe we interventies waarderen en interpreteren. Het verschilt in wat we denken gekozen te hebben en wat we willen ontwijken. Er zijn vele heldere en duidelijke situaties  waar we ons in kunnen bevinden zoals in hotelkamers.

“Ja,  Ik wil mijn wasgoed opgehaald en mijn bed rechtgetrokken maar niet terwijl ik er in lig, dus niet storen”.

Minder voor de hand liggend is het als het gaat om de continue vloedgolf van online verkeer die onze aandacht dagelijks opeist. Als kunstenaar ben ik mij extra bewust van deze afleiding die makkelijk kan shiften van fijne afleiding of inspiratie tot mentale ruis Het is mijn doel om mijn hersencapaciteit zo open en vrij mogelijk te houden, ruimte voor nieuwe ideeën te houden. Maar het is een  uitdaging om de rommel er uit te houden. Ik ben er soort van in geslaagd door selectief te zijn in wat ik toe laat en wat niet. Uiteindelijk zelfs als we belaagd worden door big data, commercie en sociale media, sta je zelf aan het roer van je eigen keuzes. Toch?

Ring a Bell,

 verbal no 177

Rode pijl en woord uit tijdschriftadvertentie, gevonden blauw kartonnen Cornetto ijs deksel en een plastic inpakfolie met waarschuwingstekst  en prijsjes er nog op  een houten frame.

Een (d)ringende bel is een signaal dat je op een of andere manier in actie moet komen. Open een deur. controleer je afspraken, check je berichten, neem de telefoon op, verberg je onder een tafel, ren weg, gedraag je heldhaftig, bel de politie, bid of wordt wakker! Dit is allemaal afhankelijk van de soort bel dat belt. Ik ben al enige tijd, zoals zo veel, gealarmeerd door alle grote uitdagingen die voor ons liggen als resultaat van alles wat achter ons ligt. Plastic vervuiling, klimaatverandering, insecten sterfte  en bodemuitputting zijn zo maar een paar issues in de ‘dingen om te fixen voor de Apocalyps’ lijst. De optimist in mij geloofd dat we op tijd wakker worden en van richting kunnen veranderen. Maar de pessimist in mij ziet ook de twijfelachtige rigiditeit en hoe we hangen aan alles waar we aan gewend zijn en wat ons behaagt, in het nu. Ik kan alleen maar hopen dat deze ‘ring’ niet verloren gaat in alle andere bellen die onophoudelijk rinkelen om aandacht. 

As Good As Real,

verbal no 176

Een zwarte plastic verpakking van (?) geknipte plastic zak en schoolbord verf op wit plastic dekzeil op een houten frame.

Wat is realiteit eigenlijk? Het ene moment ervaar je een groot of klein real-life event, het volgende moment zijn het al vervlogen tijden die alleen nog in je hoofd bestaan (misschien je hart) en op je camera. Jaren later zullen de herinneringen vervuild zijn door nostalgie, een paar eeuwen later maakt het niemand meer uit of jij er destijds bij was, zelfs als het evenement interessant genoeg was om te herinneren. De werkelijkheid of de waarheid is vaak geweld aan gedaan in het verleden, verdraaid in het heden en wordt verbogen in de toekomst. In de 21e eeuw is de waarheid vloeibaar en ongrijpbaar geworden. Naast liegende politici en corrumperende groot industriëlen wordt onze wereld van de werkelijkheid op alle niveaus getest door vele deep fakes, fake news, filters, cat fishing, virtual en augmented realities en alles wat nog uitgevonden moet worden, Het is wel een technische sensatie en een enigszins opwindende doos van Pandora, maar toch…..

We weten dat er niet maar één werkelijkheid is maar ondanks al de geboden ‘bijna zo goed als of beter als echt’ substituten, de zoektocht ernaar blijft van vitaal belang, meer dan ooit, of net zo veel als ooit, denk ik.

Human Nature,

Een takje, twee gevonden plastic objecten, een rood en een zwart, transfer letters, zwart en witte verf op een badstof hoeslaken op een houten frame.

Er zijn verschillende manieren om vast te stellen wat de menselijke natuur is. Het meest voor de hand liggende is de natuur in de mens. Wat ons definieert, uit welk hout we gesneden zijn.

Mens, de gewillige geest en het zwakke vlees. Mens, in staat tot het creëren van muziek, kunst, poëzie  en theater. Mens, de kiem van briljante gedachten en filosofische concepten. Mens in staat tot erbarmen en betrokkenheid. Deze mens doet ook al het tegenovergestelde gelijker tijd.  We zijn in feite een vat vol tegenstrijdigheden.

De andere menselijke natuur draagt hetzelfde dualisme in zich. Dat is de natuur die we aan onze wil proberen te onderwerpen. Wij zijn geëvolueerd in een zoogdier dat een natuurlijke omgeving nodig heeft om te overleven. De paradox is dat we daar zo succesvol in zijn geworden dat de omgeving zelf ons misschien niet gaat overleven

Get A Grip,

verbal 174

Langzaam vergaande maar reukloze gele peper ingepakt in vacuüm zakje in een plastic voedsel bakje en geknipte tekst op een product inpakfolie met gezondheidswaarschuwingen op een houten frame.

Momenteel ben ik de Atlas van de Wereld Geschiedenis aan het lezen. Ik ben er helemaal door gefascineerd. Geschiedenis gecombineerd met kaarten en legenda’s. Wat deze atlas mooi visualiseert is dat er altijd al vele grootmachten gekomen en gegaan zijn, en eindeloos vele grenzen getekend, heen er weer geschoven en verlegt zijn en dat bloedvergieten en ziektes aan de orde van de dag waren. Momenteel is het relatief kalm, oorlog en grensverschuivings-gewijs maar in essentie is de wereld niet echt veranderd. Wat wel verandert is dat de alledaagse westerse mens niet meer gelooft in berusting of onderwerping. We willen in control zijn over onze levens en carrières. Soms lijkt het dat we het vermogen om met onzekerheden te dealen zijn kwijtgeraakt. Dus proberen we het onbeheersbare zo veel mogelijk in toom te houden om grip te krijgen en ons exclusieve recht om te gaan en staan waar we willen op te eisen. Waarheid is, en Covid toont dat eens te meer aan, dat het leven niet maakbaar is of ooit maakbaar wordt, Ook al denken we vaak van wel.

Angel 470,

verbal 173

Scooter nummerplaat gevonden op de Zwolse straten, twee sokkenhouders en gele acrylverf op een badstoffen hoeslaken op een houten frame.

Ik heb ontdekt dat er genummerde engelen zijn. Elk nummer correspondeert met een specifieke engel. Kies een willekeurig nummer en er bestaat wel een aangewezen engel met hetzelfde getal, gevolgd door een uitleg waar dit specifieke getal voor staat. Voor mij was 470 gewoon een willekeurig getal voor dat ik mij realiseerde dat er niet zoiets bestaat als willekeurig. Ik surfte de Google oppervlaktes en dook dieper in nummer 470 en kwam terecht bij de volgende engelachtige verklaring; 

“This is a special sign from the heavens. It is an indicator that your angels and the Ascended Masters are trying to get in touch with you.

They have something important to say concerning your life. Actually, this number carries a coded message.

The divine realm is aware of the confusion you have found yourself in lately. Your divine guides are asking you not to worry.

This angelic sign indicates good luck. Your angels and the Ascended Masters are alerting you that you are born a winner.”

Op een of andere manier voelde ik me toch aangesproken ( :

Ik vind het een prettig idee om omringd te zijn door Engelen. Ze zullen het nu wel druk hebben met het redden van de wereld en zo.

Crossing Lines,

verbal 172

Plastic rood A4 tabblad voor ringband, twee geknipte kruizen van promotietasje van het Bellevue theater, verkregen op de Uitmarkt Amsterdam, geknipte letters en een foto uit een tijdschrift  op een houten frame.

Als het op regels en conventies aankomt voel ik altijd de aandrang om ze een beetje te buigen hier en daar. Buigen op een burgerlijk ongehoorzame manier. Mijn regels hiervoor zijn simpel; het buigen moet op een respectvolle manier plaatsvinden, niet onder valse voorwendselen en het moet een pure daad van overtuiging zijn. Crossing Lines, voor grote groepen mensen is dit de onbedoelde manier om zich over de aardkorst voort te bewegen. Eindeloos; line crossing, hopend op een toevluchtsoord, een asiel, een toekomst. Wat is het verschil dat veel van hen onrechtmatig maakt en ons rechtmatig? Wat vertelt de geschiedenis ons daarover?

Point Blank,

verbal 171

Een wit geschilderde vingerwijzende pen, schoolbordverf en transfer letters op gebruikte stoffen boodschappentasje op een houten frame. 

De witte wijzende vingertop en de letterlijke witte stip (point blank) zijn, op zijn Engels, op point blank afstand van elkaar. Op een of andere manier is de omschrijving van een witte stip terechtgekomen in de wereld van geweld, schieten en moorden of op zijn best in de wereld van directe maar botte  commentaren. Daar wilde ik dit punt van maken, at point blank!

Truman show,

verbal 170

Piepschuim, een plastic zakje en een print van een zelfportret op papier in een houten frame.

Toen ik de film ‘The Truman Show’ voor het eerst zag, herkende ik het rare gevoel alsof je onderdeel uitmaakt van een groot toneelstuk. In mijn specifieke geval was het stuk gevuld met conventies en gebruiken die op een of andere manier voor mij onnatuurlijk voelde. Het voelde alsof iedereen het scenario had gelezen en geloofde in het narratief, behalve ik. Truman, de protagonist in de film, gespeeld door Jim Carrey, ontdekt dat zijn perfecte wereld geënsceneerd is en dat hij in een Hollywood façade woont. Hij blijkt de hoofdrol te vervullen van een reality-tv show waarin iedereen behalve hij een gescripte en betaalde rol speelt. Zijn vrouw houdt zich doorlopend bezig met product placing. TV producer en Trumans geestelijke vader (een man achter een doorschijnende papieren maan) heeft zijn naïeve leven totaal geregisseerd, geëxploiteerd en uitgezonden. Truman kon deze wereld niet verlaten want hij was het verdienmodel van deze reality-tv show. Gelukkig voor hem, aan het einde van de film ontsnapt hij aan deze zogenaamde perfecte kartonnen wereld en vindt hij zijn autonomie en vrijheid. YouTube (2005) en Instagram (2010) bestonden nog niet in 1998, toen de film uitkwam.  We weten nu dat dit freaky concept van 24/7; publieke exploitatie van hele privé levens niet eens heel ver gezocht was.

Park In Son/Sun,

verbal 169

Kruiswoord puzzels uit de krant, gevonden stuk van nummerplaathouder en geknipte woorden, letter U en fragile tape op papier op een houten frame. 

Dopamine is een boodschapper van de hersenen dat het zenuwstelsel in staat stelt te communiceren als het gaat om beweging, plezier, genot, stemming en motivatie. Best een lijstje. Als de dopamine receptoren verstoord zijn, raakt het systeem in de war met alle ongewenste gevolgen van dien, zoals depressie en de ziekte van Parkinson. In deze gevallen sterven de dopamine producerende cellen en laat de patiënt met de nare symptomen. Er bestaat ook zoiets als dopamine verslaving en zelfs overdosis. Het zit allemaal letterlijk tussen de oren. Een ge-overdose-de persoon zou altijd in de zon willen parkeren, zelfs als de doktoren zeggen:’ park in, son! 

Esprit,

 verbal 168

Geknipt woord uit gevonden Esprit tas, onderdeel van plastic zak van bouwplaats en papier in en op een houten frame

Esprit (Geest) is een eclectisch woord. Als een dronken man over zijn spirits praat, heeft hij het of over zijn drank of over de hersenspinsels uit zijn gehallucineerde geest. Als het over muziek gaat, brengt het zingen van gospel spirituals je in hogere sferen  Volgens sommigen is er maar één heilige geest. Volgens anderen zijn we omgeven door velen, een paar voorouders onder hen. Soms goed, soms kwaadaardig. Je kan in de geest van iemand handelen of de geest krijgen. In vele opzichten is het alles en niets in één. Je kan het niet in een doos doen maar je kan er wel een bezitten. In het laatste hoofdstuk van je leven zal je geest met je laatste adem ontsnappen. 21 gram is wat de menselijke ziel weegt volgens Dr. Duncan Macdougall, de inspiratie voor de gelijknamige film 21 grams. Het is dat ene ding dat ons definieert maar waar we nooit grip op kunnen krijgen. Ik vind dat fascinerend. 

Great Barrier,

verbal 167

Gevonden rood wit afzetlint, foto uit de Volkskrant van een Haïtiaanse man uit Port au Prince op de fiets met roze pruik en transparant verpakkingsmateriaal op een houten frame.

Voor de kust van Queensland Australië in de Coral Sea ligt het Groot Barrièrerif, een kraamkamer voor waterleven in al zijn facetten. Ik ben er nooit geweest en zal het waarschijnlijk ook nooit in zijn optimale vorm meer zien. Generaties na mij ook niet omdat alle koralen snel verdwijnen en dodelijk gebleekt worden door toedoen van menselijk handelen. Simultaan verdwijnt kwetsbaar zee leven, en daarmee uiteindelijk het leven zoals we dat kennen. Nog een andere natuurlijke grote barrière is Mount Everest, Himalaya. Geliefd bij avontuurlijke klimmers, sensatie zoekers en bucketlist afstrepers. Je kan het ze niet kwalijk nemen maar waarom hebben we de neiging alles te bevuilen wat we liefhebben? In een paar decennia is de majestueuze baken overdekt met menselijke resten, leftovers, variërend van (afgezien van de dode lichamen) bergen van afval, resten van tenten, uitwerpselen en meer. De grote  ‘Sneeuw Plaats’ is niet langer ongerept. Nu we het toch over barrières hebben; de grote sociale barrières blijken niet zo onderhevig aan erosie als hun ‘wereld wonder’ familie. Ze blijven stevig verankerd en diep geworteld in alle denkbare sociale ladders. En in tegenstelling tot het Great Barrier Reef zal dat niet snel verdwijnen. Waarom zijn we niet verontrust?

Uomo Universalis,

verbal 166

Universeel gender en liefdes zakdoekje uit eerder kunstproject Genderama op een houten frame.

Deze zakdoek is een klein detail van wat bedoeld was een enorme LQBTH+ Pride Dance installatie te worden, the Genderama. Ik heb het oorspronkelijk ontworpen voor een uitvraag voor L.A. Pride 2016. Ik had twee partners in crime; 19 Het Atelier architecten voor bouwtekeningen, solide berekeningen en technische ondersteuning en Show design- Sijmen Hoekstra voor een high class DJ uitrusting. Nee, we hebben het niet gewonnen maar onze schaal versie van de Genderama is wel geëxposeerd in het Amsterdam Museum gedurende de Pride zomer in 2016. Ondanks de vele interesse die geuit is bleek het toch niet haalbaar en te kostbaar voor zo’n tijdelijk statement over een universele staat van zijn. Maar zeg nooit, nooit. Wij zijn er nog altijd wel voor in. 

Altijd op zoek naar het beste,

verbal no 165

Deel van gevonden zwarte rubber droogloopmat, een gevonden synthetische, voor promotiedoeleinden, blauwe druppel, en geknipte tekst uit een plastic supermarkt tas (Super de Boer) en een papieren achtergrond in een houten frame.

Het gezegde ‘Altijd op zoek naar het beste’  is een hedendaags slogan dat instant ontevredenheid in zich draagt. Zodra we het beste hebben verworven, openen de volgende vensters vol mogelijkheden zich alweer snel. De kunst van het verleiden is het voeden van het verlangen en een constante hunkering. Tevreden zijn in deze context zou bezien kunnen worden als een luie staat van zijn. Maar volgens de Zen filosofie is geest over materie de hoogste vorm van zijn. Het kost alleen veel moeite en oefening om daar te geraken. Ik bedoel het zoeken naar dat beste is zoeken naar een kostbare naald in een enorme hooiberg. Dit is waarom je naar alle waarschijnlijkheid de Boeddha figuur tegenkomt in vele winkels en huishoudens als betaalbare accessoires, het is de korte route naar verlichting.

We Optimize You,

 (I’ve Got Algorithm) verbal no 164

Geknipte tekst en afbeelding van serieus kijkend oog uit magazines, een gevonden rubberen ring en kofferriem op een ‘Eye’ promotie poster verkregen op de ‘Uitmarkt Amsterdam’ 2019 op een houten frame.

Days can be viral; with never a sigh

Prepped to need what money can buy

Birds on the timelines sing their hyped analogue song

Why shouldn’t we tweet along?

I’m chipper all the day, happy with my lot

How do I get so optimized that way? Look at what I’ve got

I’ve got algorithm, I got cookies

I got my terms

Who could ask for anything more?

I got spontaneous ads, in the side banner of my mail

I got my data all over the place

Who could ask for anything more?

(Vrij geassocieerd op I’ve Got Rhythm from George Gershwin)

Gimme Shelter,

verbal no 163

Metalen figuur gecreëerd en gebruikt voor een spel dat ik samen met college Mark van Enk heb ontwikkeld in 2014, een metalen ring en witte acrylverf op een gebroken en gebruikte paraplu op een houten frame

Het metalen figuurtje is geïnspireerd op het iconische Napalmmeisje en is gebruikt als pion in het spel dat we hebben ontworpen voor het 5 mei festival in Zwolle. Aanvankelijk heette het Vlucht 050511 maar werd later Escape Route X. Het globale idee was identificatie met een vluchteling tot stand brengen door overdrachtelijk in zijn schoenen te staan in dit spel. Zodra de speler haar of zijn route volgt, komen er allerlei moeilijkheden op hem of haar pad, realistische moeilijkheden. En hij of zij komt voor allemaal dilemma’s te staan. realistische dilemma’s. Gelukkig is het maar een spel en hopelijk heeft het wat ogen geopend. Maar feit blijft dat er twee grote redenen zijn om ergens asiel te zoeken, naast politieke redenen, ongelijkheid en armoede. In mijn perspectief zijn alle vluchtelingen daarom in basis legitiem. Trouwens, naast alle politieke redenen die een vluchteling moet hebben, sinds wanneer is armoede geen reden meer om een beter leven na te jagen? Ik zou het ook wel weten.

Murphy’s Law,

verbal 162

Kettingkast en elastiek, wit geverfd en Primark kleding label, zwart geverfd, op straat gevonden, op gedragen haltertop  met schoolbordverf, finish op een houten frame.

De wet van Murphy dicteert dat alles wat verkeerd kan gaan, verkeerd zal gaan. De meeste van ons zijn bekend met situaties die op een of andere manier domino-dag-achtig, vol verkeerde afslagen en beslissingen verlopen. Halverwege dit proces verzwakt het verzet en neemt de overgave het over. Alsof een hogere macht dat zo besloten heeft. Beperk de schade en veeg de scherven bijeen. Murphy en Chaos lijken goeie vrienden, ze reizen bijna altijd samen. Op een zeker moment heb ik chaos proberen te verbannen naar een uithoek van mijn bewustzijn. Daarna nam de control freak het van tijd tot tijd over met het geloof dat het de wet van Murphy kan omzeilen. Maar Murphy heeft toch altijd het laatste woord.

Belegen,

 (Ripe) verbal 161

Geknipt woord, ‘belegen’, van een  belegen kaas verpakking, rubber ring, beide van de straat en een ringvormige open deksel van de Bullet shaker en een doorzichtig plastic dekseltje op katoen op een houten frame.

Jong is een belofte; belegen-heid, rijpheid is of wel een deceptie van gebroken dromen of consolidatie van waargemaakte dromen. Kaas-gewijs betekent belegen hartiger en meer smaakvol. Oude kaas is voor de Bourgondiër die een uitgesproken en unieke smaak met een bite weet te waarderen. Op een of andere manier zie ik een parallel met ouder worden, mens-gewijs. Natuurlijk is er veel te verliezen is zoals; conditie, gezondheid, zicht, gehoor, haar, looks, snelheid, vruchtbaarheid, strakke huid en zo voort. Het is geen sexy lijstje met verloren kwalificaties, nauwelijks een aanbeveling. Maar ja, het is niet dat we hier een keus in hebben. Een van de beste eigenschappen van ouder worden is geestesgesteldheid, de toenemende mate van onafhankelijkheid en spirituele vrijheid. Ik geloof dat  ‘belegen’  als in leeftijd nog steeds vele beloftes kan bevatten.  De (of mijn) toekomst zal uitwijzen of dat slechts wishful thinking is of realiteit..

Superb,

verbal 160

Gebroken gitaar door A.R.T., zwart inpakpapier met mooie print , zwarte schoenveters, en het woord Super + B uit een plastic boodschappentas op een houten frame.

Excellent, indrukwekkend, geweldig, dat is superb! Het zou net zo goed gewoon super kunnen zijn. Maar ergens in het proces is de B toegevoegd om wat meer klasse aan de toch al super, super toe te voegen Superb is niet streetwise zoals super, het is meer rokkostuumerig dure wijn drinken in een chique restaurant, achtig iets. Of is de B in plaats van aangeplakt gewoon weg geërodeerd. Is het er afgevallen tijdens een dispuut tussen Superman en Superb-man. Is het weggevaagd door de vloedgolven van het talen tij? We zullen het nooit weten. Misschien zijn ze er beide nog …

Conshumanity,

verbal 159

Omslag van een gedateerd barcodeboek, plastic inpakfolie en geknipte letters uit kranten en tijdschriften.

Neoliberalisme is op sterven na dood of op zijn minst lijdend aan een chronische ziekte. Wat ideologie betreft is neoliberalisme alles wat idealisme niet is. Het idee was ooit dat de vrije markt zichzelf zou corrigeren als het zou corrumperen. Maar de realiteit is dat geen markt zichzelf corrigeert; het voorziet het van een mooie slogan. In de tussentijd heeft het zijn destructieve uitwerking gehad op de natuur, natuurlijkheid, uniekheid, creativiteit, biodiversiteit, sociale gelijkheid, cohesie, waarheidsvinding, hulpbronnen, en zo voort. Niemand is ooit gedwongen om het neoliberale leven te omarmen en er naar te leven maar toch zijn we allemaal vrijwillig in de ‘grenzeloosheid’ en ‘pak wat je pakken kan’ modus geschoten.  Hebben we het  begrip vrijheid verward met de vrijheid dat ons geld kan kopen. Een glijdende schaal van mensen naar consu-mensen.

Communisme heeft gefaald, kapitalisme heeft gefaald en hun lelijke baby neoliberalisme heeft ook gefaald, het is tijd voor nieuwe dromen.

Hello Space,

verbal no. 158

Een kopie van een portret van mij achter een patrijspoort van een woonboot van een vriend (±1998), de helft van een plastic fruit bakje, Gaffer tapes wit en zwart op een houten frame.

Een aantal jaren geleden deed ik mee aan een kunstwedstrijd. Ik schreef me in op een uitvraag voor de Lingewaards rivier delta. Dit is een groene delta regio in Gelderland, NL, toen (2011) op het punt van herontwikkeling- ruimte voor de rivier- om onze toekomstige voeten droog te houden. Ze zochten naar kunstconcepten die deze regio zouden verfraaien. Mijn concept heet Hello Space. Het leidende idee was het creëren van een intergalactische groet. De onderliggende gedachte was om toekomstige ruimte reizigers die boven de Lingewaard zouden zweven, een warm welkom te geven. Overtuigd als ik ben dat een warm welkom elke vorm van vijandigheid zachter maakt. Een andere gedachte is geworteld in het idee dat de mensheid, bij de mogelijkheid van buitenaards leven dat in onze wereld binnen stapt, ineens verenigd zou kunnen zijn. In een oogwenk zouden we allemaal hetzelfde zijn, allemaal broeders en zusters, tegen de nieuwe vreemdeling in het dorp. Huidkleur zou een van de minst spannende issues zijn. Mijn concept eindigde in ronde twee op de 8e plaats uit 24 inzendingen. Dus het is er niet gekomen. Maar als de E.T. ‘s een iets mindere vriendelijke houding aannemen als ze aankomen bij Lingewaard, moeten ze niet bij mij zijn.

Lingo,

verbal no 157

Geknipte tekst op een inktvlek op een houten frame. 

Of communicatie succesvol is hangt voor een groot deel af van, excuus voor mijn Frans, ‘le ton qui fait la musique’. Nieuwe communicatiemiddelen vragen om nieuwe regels. Communicatie in zwart op wit is minder subtiel en moeilijker te interpreteren dan gesproken woord dat onderstreept wordt met mimiek en expressie. Toespelingen, vervloekingen, en beledigingen worden zelden face to face gemaakt, eerder onder de deken van duisternis en anonimiteit. Het is laf en zielig om te doen. Het internet voorziet vele types zowel een podium als een schuilplaats.  Recent kreeg ik een anoniem commentaar in de vorm van een afkorting. Het spelde W.T.F. vom, als reactie op een korte video die ik had gemaakt. Ik overleef deze intelligente uiting (what the fuck, vomit) wel. Het zette me aan het denken over de verspilde tijd van deze reaguurder, hij had in dezelfde tijd ook zelf iets kunnen produceren zodat het chagrijn minder vat op hem zou krijgen. 

Lingo, het kan het cement zijn dat alles bijeen houdt of de orkaan die alles verwoest. De keuze in taalgebruik blijft individueel

Nihilism,

verbal no. 156

Papieren maan(residu uit eerder sjabloon) geknipte tekst uit krant en witte acrylverf op gebruikte blauwe katoenen blouse op een houten frame.

Nihilisme is een filosofisch begrip dat gebruikt wordt voor de omschrijving van de ontkenning van het bestaan van waarde of betekenis. Nihil is Latijns voor niets. Volgens  Nietzsche is nihilisme bepaald door het feit dat moraal en waarheid subjectief zijn, (de waarheid bestaat niet) en dat de geschiedenis geen doel heeft noch dat God bestaat. Maar Nietzsche zei ook dat het christendom de ultieme vorm van nihilisme is. Dat is natuurlijk grappig in deze context. Ik denk dat het allemaal waar kan zijn. Wat in zichzelf weer heel nihilistisch is om te zeggen. Ofwel nihilisme leidt tot bescheidenheid of tot hedonisme. Dat mes snijdt aan beide kanten. Ik ben geen nihilist,  eerder een realist. Ik probeer dingen te zien zoals ze werkelijk zijn en probeer er ook naar te handelen. 

Daarentegen is het de spirituele ik die grotere doelen nastreeft.  Ik erken dat ik moet geloven in iets beters of spiritueler dan het naakte overleven in het hier en nu. Maar niet per se in een God.  Op nihilistische momenten voel ik de delicate zelf gecreëerde glazen vloer onder mij wegbreken, me verzwaren en naar beneden trekken. Dus mijn behoefte om iets te geloven houdt mij eigenlijk gaande.

Los, vrij, makkelijk en echt,

verbal 154

Plastic water flesjes verpakking gevonden op de straten van Zwolle, een collage van afbeeldingen uit tijdschriften op een houten frame.

De titel van dit kunstwerk is eigenlijk de headline van een artikel waarvan ik de foto heb gebruikt voor de collage. Het komt uit een ‘Donna’, een behoorlijk gedateerd tijdschrift. Verder heb ik geen idee wat de strekking van het artikel was. Oppervlakkig gesteld zou je kunnen denken dat de boodschap van mode en lifestyle magazines  eigenlijk altijd hetzelfde is gebleven, namelijk de boodschap van zelfverbetering. Simultaan wordt het zaadje der vertwijfeling geplant als nevenschade. Een coole outfit en dito accessoires kunnen volgens de lifestyle profetie erg goed helpen tegenallerlei vormen van klein fysiek ongeluk. 

Even zo goedkost het vaak bloed, zweet en tranen om los, vrij, makkelijk en echt over te komen.

The Mothership

verbal 154

Een gipsen afdruk van de bodem van een plastic bakje, een klein plastic object en witte acrylverf op stof van de resten van een verwaaide paraplu op een houten frame.

Iedereen die weleens een Sci-Fi film of serie heeft gekeken weet dat de kosmische reizigers altijd terugkeren naar de zwevende thuisbasis, het moederschip, een kunstmatig thuis ver van huis. Omdat reizen door de Melkweg een tijdrovende bezigheid is, zit een terugkeer naar het echte moederschip, planeet aarde, er niet in.  Het narratief van de ruimtereis is wel wat veranderd over de tijd. Er is altijd gedroomd, gefantaseerd over en gevreesd voor ontmoetingen met andere levende organismen in het universum. 

Nu, kunnen we echt naar Mars in de nabije toekomst. Marsmannetjes ontmoeten staat nu niet op de agenda.

Elevate

verbal 153

Advertentiepagina uit krant, groen en gebroken witte elastiek, en het woord ‘elevate’ van een klein Ziplock zakje, een rood stukje papier, een afsluitlip van een weckpot en klein geel object van de straat op een houten frame.

Er is in Nederland een verval aan lees- en schrijfvaardigheid. Op school wordt er ondermaats gepresteerd op gebied van spelling, grammatica en rekenen. Het analfabetisme neemt toe. Er is een vreemde discrepantie en cohesie tussen snelle technische en digitale innovaties  versus de afnemende intellectuele interesses in langzame kennis. Laaggeletterdheid in een steeds complexer wordende wereld is nog altijd een sociale tijdbom. Kennis is macht, maar biedt vooral andere perspectieven en opent luikjes naar onze verbeelding, verbeelding is gezond maar vitaal om zo nu en dan de realiteit te ontvluchten  

1984

verbal 152

Plastic onderdeel van een fiets, een halve doorzichtige kerstbal met zwarte verf, een transfer nul en geknipte tekst op een transparant deel van een kapotte microfiber proof waszak. 

George Orwell schreef een roman (1949) over een toekomstige dystopische wereld, genaamd 1984. Orwell tekende een angstaanjagende stip op een futuristische horizon, gevoed door het totalitarisme van zijn tijd, Hitler ‘s 2e Wereld Oorlog en Stalin ‘s Sovjet Unie. De imaginaire, 1984, dictator, Big Brother, intervenieert in elk aspect van het menselijk leven. Het meest angstaanjagende van dit type totalitair leiderschap is de complete controle over de geest en gedachten van het individu.

We zijn het jaar 1984 reeds voorbij, maar doorleven we het nu niet op één of andere manier?  De 2021 totalitaire leider met absolute macht is niet te identificeren als 1 persoon; het is degene die jouw gedachten, verlangens en begeerte verzamelt, de gene die ons een levenslange verslaving aanbieden op een glanzend nieuw apparaat.  Er is geen directe aanleiding om ons te dicteren want we dicteren ons zelf. We hangen aan vele draadjes, als winstgevende ledenpoppen. Gaandeweg lijken we te vergeten dat we een onderdeel zijn van nog een hele andere natuur dan waarin wij steeds voorzien worden. 1984 is 2021, alleen nu is het op vrijwillige basis en heet het vooruitgang.

Underdogs

verbal 151

Mini rose ‘Jeff Koons like’ hondje, op straatgevonden en zwart geverfd, zwarte schoolbordverf en geknipte tekst op een witteacryl basis op een gevonden Wavin tas.  

Ikvoel vaak sympathie voor de underdog, misschien omdat ik mijzelf ook weleens een underdog gevoeld heb. Evenwel bestaat er een brede selectie aan underdogs en underdog mind-states. De underdog mind state kan reëel of irreëel zijn. De underdog claim kan terecht of onterecht zijn. Maar de absoluteunderdogs zijn toch diegene waar je nooit van hoort, tenzij hun textielfabriekop ze neergestort is. 

Als we wat dieper naar beneden zouden kijken, om te zien wat er gebeurd op onderste treden van het bestaan. Dan zie je dat onder elke underdog een andere underdog ligt. Veelvan dit soort misstanden zijn vaak een gevolg van totale maatschappelijke scheefgroei. Hoe kan het bestaan dat er een causaal verband is tussen mijn geluk en andermans ongeluk?

Life Of Brian

verbal no 150

Witte plastic dopjes van melkkartonnen, zwarte metalen doppen van rode wijn flessen op witte foamboard in een houten frame. 

Het is al even geleden dat de Monty Python film Life Of Brian (1979) een coffee corner onderwerp was. Goeie films kunnen steeds opnieuw gezien worden. Life Of Brian is zo’n film. Ondanks het feit dat het Monty Python en dus Life Of Brian vooral te doen was om absurditeit en humor, draagt het ook een grote waarheid in zich. En die waarheid is; dat mensen altijd op zoek zijn naar leiders, Messias-sen en profeten, ongeacht of ze goed of vals zijn. Zoals Brian in de film, per ongeluk en tegen zijn wil wordt herkend als de zoon van God, zo claimen anderen dubieus leiderschap en worden desondanks toch ook vereerd. We zien de meest vreemde vormen van abject populistisch leiderschap beloont met aanbidding. Ik denk dat, dat komt door een constante staat van verwarring in een verwarrende wereld.

Sucker Markberg

verbal no 149

Pagina uit de krant over ‘fake news’ en virus waanzin, gevonden en geknipte tekst, geprinte like/dislike duim en witte acrylverf op een houten frame. 

Big Brother is geen mythe. Hij leeft en is onder ons. Sommigen zeggen dat hij  een buitenaards wezen is dat hongert naar informatie om naar zijn moeder planeet te sturen. Daar is natuurlijk geen bewijs van. Of wel….

Hoe dan ook, hij heeft zeker de buitenaardse look met zijn glazige blik. En serieus, hoeveel bewijs heb je echt nodig.

Door ons is het data monster, Big Brother, erg succesvol geworden. Wij, de goedgelovigen, voeren hem dagelijks met onze meest persoonlijke verhalen. En grote broer houdt van onze toewijding, tot op het bot. Het maakt hem en onze achterdocht groter en groter totdat het op een dag in ons gezicht ontploft.  

Dus mocht je je ooit afvragen waar de echte macht huist en wie de grootste invloed heeft?… 

Fijne dag nog.

Against Better Judgement

verbal 148

Metalen onderdelen van een weckpot, een gevonden metalen ring met hoornachtige uitsteeksels erop, witte acrylverf en gevonden en geknipte letters op een badstoffen hoeslaken op een houten frame.

De dingen die we allemaal niet tegen beter weten doen! ‘The better judgement’, het betere weten is kennelijk de brave Hendrik naast het de sexy irrationaliteit. Maar rationaliteit bewees zich zijn eigen gelijk telkens weer. Again, again and again and again(st) better judgement.

Lifes Of Our Days verbal 147

Een gevonden plastic tas van ‘Lifestyle Home Collection’, bord verf, een handafdruk met rode inkt en zwarte plakletters op een houten frame.

Een incorrecte re-shuffle van Days Of Our Lives, de titel van een soapserie (1965) die ik nooit heb gezien. Dankzij karakter Joey Tribbiani (Matt Le Blanc) uit de sitcom Friends (90ties), waarin hij een acteur speelde die op zijn beurt Dr. Ramoray uit Days of Our Lives speelt, is er bij mij ergens iets blijven hangen. Ik heb mezelf toegestaan om het woord ‘Lives’ In dit kunstwerkje, vrij te benaderen met het incorrecte meervoudige ‘Lifes’. Op de tas die ik gebruikte stond het woord Lifestyle en als een interventie heb ik de laatste 4 letters zwart gemaakt met het resultaat dat je nu ziet. Roeien met de riemen die je hebt. 

Wat als we de incorrecte titel nu eens op een wat meer filosofische manier bekijken? Hoeveel levens blijven er over in onze dagen? De dagen zijn oneindig maar het leven er in neemt met het verstrijken ervan af…..

Tomato  Tomato (Black Milk) 

146

Twee flesjes sap, acryl, schoolbordverf en transfer op een oud douche gordijn op een houten frame.

Deze twee melk flesjes tonen een hard contrast tussen zwart en wit. De kleur zwart en het woord melk bracht me vervolgens na een zoektochtje op internet bij Black Milk, het gedicht.  Paul Celan schreef in 1948 de Doden Fuga (Todesfuge) alias Zwarte Melk, (Schwarze Milch). 

Een gedicht over de holocaust en de Jodenvervolging. Hieronder een paar regels om te illustreren: (origineel in Duits)

 “Black milk of daybreak we drink you at night

we drink you at midday Death is a master aus Deutschland

we drink you at evening and morning we drink and we drink

this Death is ein Meister aus Deutschland his eye it is blue “ 

 De band Massive Attackk heeft een nummer getiteld  ‘Black Milk’ . Ook een paar regels hieronder

 “You’re not my eater, I’m not your food” 

Underground Rapper, Curtis Eugene Cross heeft als alias; Black Milk. Hieronder ook een regel uit zijn nummer ‘Could It Be’:

“I don’t represent no colors, I represent my lil’ sisters and brothers”

Deze 3 voorbeelden die ik vond hadden allen verschillende oorsprong en invalshoek. ze zijn niet direct op of door elkaar geïnspireerd maar zeggen toch min of meer hetzelfde; veracht of veroordeel mij niet op mijn voorkomen omdat het anders is dan het jouwe.

Het opschrift op de flesjes zegt iets fundamenteels, er is veel onderscheid en variatie in de menselijke soort maar zijn we in basis niet gewoon hetzelfde? Juist In hoe we anderen behandelen schuilt onze menselijkheid. 

“No matter how black the cow, he still gives white milk”

Would You Like Me Better If I Was A Selfie?

Verbal 145

Geknipte tekst uit tijdschriften, kranten en verpakkingsmateriaal, roze afplaktape, een uitgeprinte ‘eigen’ selfie op oud douche gordijn op een houten frame.

Hallo ik ben Cat, ook wel Copycat genoemd. Je komt mij veel tegen in het vergaarbakje van de vooruitgang.  Ik vier mijn eigenheid door zo veel mogelijk op anderen te lijken. Je hoeft niet diep te zoeken want ik beweeg me net onder de oppervlakte van zo’n beetje alles. Ik dank mijn ouders en in sommige gevallen de plastisch chirurg voor mijn geweldige verschijning. Ik ben pure poëzie gevangen in een naar perfectie strevend lichaam, gezicht en outfit van merk X. Als ik kon zingen zou ik mezelf bezingen, dit Godsgeschenk aan de wereld. Fijn dat jullie er ook zijn; like, subscribe en koop dit product wat ik persoonlijk onderschrijf. Ik ben zo begaan met mezelf dat er geen tijd meer is om me druk te maken over dingen die er wel toe doen. In het licht van de eeuwigheid lijkt het misschien raar maar vandaag ben ik de bomb! Gelukkig is er verder niet zo veel aan de hand in de wereld. Alles is flex. Ik ben een fenomeen, de ambassadeur van leegte. Kijk, zo zie ik er uit als ik een kusmondje maak.

Travel Light

verbal 144

Twee ansichtkaarten van Boomerang support card, aangeboden op een weggeef stalletje langs de weg, op een badstoffen hoeslaken op een houten frame. 

We zijn allemaal niet veel of ver weg geweest het afgelopen jaar. Covid hield ons dicht bij huis.  Dit zou weleens de perfecte gelegenheid kunnen zijn ongebaande paden in je huis en je hoofd te ontdekken.  Fantasie reist ver, voorbij grenzen, beperkingen en restricties. De spreekwoordelijke zware koffer is meer een last dan een lust. Maar toch lijkt het dat we graag gewicht dragen zelfs als het ons vertraagd. Ik heb altijd avontuur en levenservaring boven bezit en veiligheid verkozen. Ik koester alles wat mij ten deel is gevallen. Zelfs de donkere kanten gaven waardevolle inzichten achteraf.. De enige dingen waar ik echt aan hecht zijn mij geliefden en mijn creativiteit. Maar ik ben ook een vrouw, dus als ik mijn vakantie koffer inpak, ongeacht de omvang, het zal tot de nok gevuld worden en zeker te zwaar zijn.  Maar verder houdt ik er van om licht te reizen.

ACT

verbal no. 143

Rode ‘FNV vakbond Actie’ vlag, hangend in de berm gevonden, witte acryl verf en papieren ondergrond op een houten frame.

Om ons voor te bereiden op een duurzame of überhaupt een toekomst zouden we…. bla bla bla bla bla bla bla bla bla bla bla, economische groei, bla, bla bla bla bla, aandeelhouders belangen, bla bla bla bla bla bla bla bla bla, bla bla bla bla bla bla bla bla bla, koopkrachtplaatje, bla bla bla bla bla bla bla bla bla, consumenten belangen, bla bla bla bla bla bla bla bla bla, werkgelegenheid, bla bla bla bla, belasting voordeel of paradijs, bla bla bla gezonde economie, bla bla bla, cijfers, bla bla bla, beurzen, AEX, bla bla bla, tarieven, bla bla bla, en vele andere excuses, bla bla bla…………………………ACT

De Heilige Koe en het Stalen Ros

(verbal 142)

Gevonden gebroken plastic wiel velg, geknipte tekst en afbeelding uit oude krant van Lady Liberty haar neus dicht knijpend tegen de stank, op/in een houten frame.

Dit is hoe ik nooit mijn rijbewijs haalde. Toen ik nog geen 18 was kwamen mijn ouders met een deal die de meeste tieners niet kunnen weerstaan, De deal was simpel, niet roken voor je 18e!. Het was mijn eerlijke intentie om niet te roken maar bleek slecht gemotiveerd. Om te illustreren; het begon met een stage bij een Amsterdams modellen bureau. Deze gelegenheid plaatste me voor de ultieme test.  De asbakken daar waren tot en over de nok gevuld en op een dagelijkse basis ik kreeg vaak een sigaret aangeboden omwille van diverse sociale redenen.  In eerste instantie nam ik er wel eentje uit beleefdheid maar later kon ik het al niet meer weerstaan. Ik was 17 en besloot mijn nieuwe hobby eerlijk op te biechten, wetende dat dit dure cadeau op het spel stond. De consequentie; geen rijbewijs voor Marit.  Een opmerkelijk ding kwam hierdoor wel aan het licht, Ik vond het helemaal niet erg. Tot nu toe ben ik altijd rijbewijs en autoloos geweest en eerlijk het maakt mij geen bal uit. In een wereld waarin de auto de dubieuze status van de Heilige Koe heeft verkregen ben ik nog altijd blij met mijn oude niet- elektrische- Stalen Ros. Daarnaast rook ik al een poosje niet meer en ben dus zeer up to date met mijn zero uitstoot.

Ik Besef Dat Ik (N)iets Weet

verbal  141

Roze plastic tas, van De Bibliotheek, met een Einstein quote, aan mij gegeven door atelier genoot Corine Aalvanger, tape, een reflector en witte acryl verf op een houten frame.

Het is best ironisch dat zo’n grote geest als Albert Einstein overtuigt is van hoe meer hij weet, hoe meer hij zich realiseert dat hij niets weet. Zijn dit de  woorden van een wijze man?

 Als we dit door een hedendaagse bril bekijken zien we dat kwalitatieve, matige kwalitatieve feitelijke en fictieve informatie onze systemen en geest overspoelen. Maar worden we er wijzer van? Ik denk van niet. Onderzoek wijst uit dat we niet in staat zijn om zo’n overvloed van oppervlakkige, van alles wat, kletspraat en belangrijke informatie te verteren op een 24/7 basis en ook nog eens diepte inzichten verkrijgen.  Het is gewoon te veel. Afgezien van een paar soundbites, blijft er niet veel hangen. Intelligentie stelt je in staat om abstract en volgens een bepaalde logica te denken. Het is de kunst van weten hoe te interpreteren en hoe informatie te gebruiken waarmee je uiteindelijk kennis vergaard. 

Sahra

verbal 140

Twee pagina’s uit een jaren 80 kunsttijdschrift ‘DE Rijks Akademie’, een plastic halve cirkel vorm, een plastic fragment van een wiel velg een stukje papier en witte zink verf  op een houten frame

Het Arabische woord Sahra betekent woestijn. Dit is het moeder woord waar Sahara van afgeleid is. Gedurende het  Pleistoceen tijdperk was Sahra een groene tropische regio waar vroege jager verzamelaars het goede leven leefde. Dit was de geboorte grond van de Homo Habilis en de Homo Australopithecus. Gedurende het Stenen Tijdperk ontstond de Sapiens in Ethiopië. Er was een brede variëteit aan mensachtige in de wereld maar de sapiens bewezen zich de meest succesvolle. Het pluspunt hiervan is dat we allemaal Afrikaanse wortels blijken te hebben maar een minpuntje is toch wel dat het ook betekent dat de sapiens de meest gewelddadige en (seksueel) agressieve waren van allemaal. De andere homo’s verdwenen of werden genetisch vermengd waar de sapiens verschenen. Zelfs door de jaren van beschaving heen kunnen we naar onze vroege zelf terugkijken langs bloedrode lijnen.

Wat overduidelijk is veranderd is dat we brillen, pakken en slimme apparaten zijn gaan dragen. De jager verzamelaar is een shopaholic geworden maar let op, onderhuids broeit het wilde, reptielen brein, de overlever nog altijd. 

Raw Footage (my little footprint)

verbal no. 139

Zwarte voetafdruk van een, in de Zwolse berm gevonden (1 stuks) Nike sneaker, rood geverfde plastic klaver vier en tape op 150 grams papier op een houten frame.

Deze specifieke schoen lag al een poosje in de berm voordat ik besloot het op te pakken. Er was op geregend, op gesneeuwd, over heen ge-mist en ge-zonnen-straalt. Deze ene schoen heeft beslist de schaduwkant van het schoenen-leven onder ogen gezien. Nadat het een tijd lang geadoreerd werd is het weggegooid en voor dood achtergelaten door zijn eigenaar. De wreedheid en vreemdheid van deze situatie ligt in het veronderstelde feit dat zijn eigenaar de voorkeur had voor het lopen op één schoen boven het afdragen van beide schoenen tegelijkertijd. Voor wat voor reden ook, deze schoen moest weg, het had zijn beste tijd gehad. Ik twijfelde of ik het moest oprapen want het voelde te persoonlijk en misschien ook wel te geurig. Uiteindelijk handelde ik het in het belang van de kunst. Wist je dat het woord footage zowel voor een filmopname wordt gebruikt als voor de maatvoering van een (Engelse) feet. Hoe groot is jouw voetafdruk eigenlijk?

(PS: schoen is na afdruk toch gaan hemelen- God, Rest His Zool!)

PIL

verbal 138

Een cirkelvormig basis van een chocolade piramide, 3 letters uit een plastic tas, twee zwart wit geprinte baby’s uit mijn inspiratie archief, acrylverf wit op een herbruikbare boodschappentas.

Eens waren daar de Sex Pistols, een muzikale conceptuele vrucht ontsproten aan de geest van Malcolm Mclaren. Terugkijkend bleek Punk toch eerder nog een fashion statement (Vivienne Westwood) dan pure anarchie. Nadat de frontman Johnny Rotten uit de Pistols stapte startte hij de band PIL (Public Image Ltd.) Punk als antwoord op de saaie, gehoorzame burger cultuur. Mijn broer was punk en haalde met zijn hoogste ‘recht op staande’ hanenkam in de jaren ‘80 het Noord Hollands Dagblad. Hoe dan ook punk was een mix tussen controversieel en hip. 

Ik zag ineens een link met een heel ander onderwerp; geboorte beperking. Wij, de mens, de Sex Pistols die we allen kennelijk zijn, planten we voort alsof er geen morgen bestaat, reproduceren ons zelf conform het Bijbelse “gaat voort en vermenigvuldigt u”. Resultaat; te veel van ons, te weinig van de rest. Zo’n open deur als dit lijkt, de pil is nog altijd een handig hulpmiddel als het reduceren van de overbevolking. Ik zal me er niet populair mee maken maar is als het om de mensheid gaat, less hier ook niet more?

Wavin’

verbal no. 137

Gevonden zak van het bedrijf Wavin, Blauwe acrylverf in vorm van een extra komma en streep en witte acrylverf op een badstoffen hoeslaken op een houten frame.

De toekomst van groeten ligt in de handen van de almachtige Covid 19 en haar tegengif. Er was altijd al wat verwarring rondom de sociale kus cultuur . We gingen gebukt onder een brede selectie van kus gewoontes. Wie en hoe te kussen dat was de vraag. Er moesten keuzes gemaakt worden door zowel de kusser als de gekuste. Er was veel variatie zoals; de natte kus, de Franse kus, niet te verwarren met de French Kiss (tong) maar de 3 maal op de wang kus, de behoudende enkele kus of de afstandelijke lucht, tennis-kus. Deze ontluisterende situatie is aan zijn einde gekomen; en waarschijnlijk een opluchting voor velen. Maar ik moet wel zeggen dat ik de oprechte familiaire of vriendschappelijke kus wel mis. 

Het handen schudden is ook op zijn retour. Omdat handen inmiddels een dubieuze reputatie hebben gekregen als meester verspreiders. Wat ons rest is de elleboog knuffel, de Aziatische Namaste groet of een simpel hallo. Dus dacht ik laten we de zwaai een upgrade geven. Zo hebben we de koninklijke zwaai waar zowel afstand als vriendelijkheid in zit of de uitbundige blije zwaai, met beide armen en handen in het gezelschap van een brede lach. Je kan er van alles mee uitdrukken. Het zou zomaar de nieuwe hype kunnen worden. Wavin’ , the new wave!

Profound Men 

verbal no. 136

Gevonden plastic tas van Profile men’s fashion, witte acrylverf, geknipte tekst en geknipte en zwart geverfde figuurtjes van Silvio Berlusconi en een Playmobil karaktertje op een  houten frame.

Wat ons onderscheid van andere levende organismes is ons vermogen om te spreken, creëren en denken op een logische manier, niet alleen gebaseerd op overleven en voortplanten. Wij zien ons zelf als de betere denkers. Het is waar dat geen dier bewezen vermogen heeft tot het schrijven van novelles of zoiets als wetten. Zelfs een simpel timmerklusje om het nest of hangplek te verbeteren is niet aan dieren, planten en bomen besteed. 

Toch, is er geen plant, zoogdier, vis of insect in de wereld die zou overwegen zijn eigen habitat of toekomstige voedsel gronden te vernielen zoals wij dat doen. Het is niet erg waarschijnlijk dat een Eik zuren zou uitzweten zodat zijn kleine loten en zelf vergiftigd zouden worden door zijn eigen uitstoot. Voor hen, zou dat niet een erg slimme overlevingsstrategie zijn. Hoe slim zijn wij, de diepgaande mens, als wij onze korte termijn hunkering voor de toekomst van onze kinderen laten gaan? Zelfs in het bezit van onze intelligentie, lijken wij niet meer dan de provocateur van de natuur te zijn geworden. Profo (Provo) und men? 

Free Radicals

verbal no.135

Blauwe post enveloppe, een sleutel, inpak folie met gezondheidswaarschuwingen, tape en geknipte tekst op een houten frame.

Free Radical (vrije radicaal) is een rebelse medische term voor muterende cellen die een serieuze bedreiging vormen voor het lichaam waarin het huist. Deze cellen zijn gecorrumpeerd en planten zich voort  zoals het ze maar uitkomt ten koste van de gezonde cellen. Zolang als het kan blijven groeien, groeit de overmacht simultaan mee,  totdat het alle beheersing verliest.  Als het niet gestopt wordt. Dat is een vrije radicaal, helemaal niet onschuldig. 

Ik heb me vaak afgevraagd of de medische term connectie heeft met de term die we voor mensen met extreme ideeën en daden gebruiken. En als dat zo is of een radicaal per definitie vrij is? Of is dit alles louter berust op toeval?

MO’

verbal 134

Bruine textiele MODA shop tas, schoolbord en gouden verf op een houten frame. 

In Amerikaanse hip-hop, straattaal, betekent Mo’ meer, als in Mo’ Money. Eerst was het de uitroep van de have not straat poëet uit de Amerikaanse achterbuurten. Sommigen van hen werden uiteindelijk beroemd, rijk en vervolgens een invloedrijke zakenman maar dan ook een uithangbord voor de neo- liberale lifestyle, gemarineerd in het inmiddels verdwenen ‘van de straat’- sausje. Voor vele werden zij zo het levende bewijs dat je respect en geluk te koop is. 

Ik ben een groot old school hip hop/rap fan omdat de muziek een soort van eerlijke urgentie had en enigszins onaangepast was. Daarnaast maakte ze een punt over sociale ongelijkheid. Hoe meer commercieel gestuurd en mainstream het is geworden, de mo’ het verhaal is versmald naar oppervlakkige geld propaganda. 

Dit gecombineerd met onze mo’ or less onuitputtelijke 24/7 marktdenken en het winner-takes-all-adagium waar we al een tijd in leven, is het, het bling volkslied van de massa geworden. 

The Woman Who Fell To Earth

verbal 133

Deksel van een weck pot, de plastic basis van een, gekregen, Ferrero Roche piramide, geknipte tekst uit tijdschrift, geprint vallende vrouw figuur en witte acryl op badstoffen hoeslaken

Als een doorgewinterde Bowie adept heb ik bijna alle films gezien waarin hij acteerde. Niet in de eerste plaats voor zijn acteertalent, want dat wisselde van tijd tot tijd. Nee, om te genieten van zijn stralende mooie persoonlijkheid, waarop ik toen best een crush had. De aantrekkingskracht zat, naast zijn muziek, voornamelijk in zijn totale unieke benadering van bijna alles gecombineerd met zijn on-aardse verschijning. 

Filmmaker Nicolas Roeg, herkende deze deugden waarschijnlijk ook. Hij vroeg hem voor de hoofdrol van de humanoïde Thomas Jerome Newton, in de film The Man Who Fell To Earth. Deze coole personage sierde later niet alleen de cover van het Bowie album Low maar het legde ook de basis voor zijn nieuwe alter ego The Thin White Duke. Het zoveelste bewijs van zijn vloeibaarheid. 

Zoals alle tieners zich op enig moment vervreemd en onaards voelen, zo voelde ik mij (en soms nog wel) alsof ik per ongeluk van een andere planeet op de aarde terecht ben gekomen. Dit is waarschijnlijk wel een van de redenen waarom ik me tot de kunsten heb gericht.

MAD (house)

(verbal no 132)

Geknipte kartonnen doos van MADE en een oranje reflector op een houten frame. 

Het karakter Alfred E. Neuman is de mascotte van een Amerikaans satirisch tijdschrift MAD, ontstaan in 1952. In de leeftijd tussen 6 tot 10 jaar haalde ik mijn wereldse inspiratie uit de Donald Duck en de Hitkrant. Ik zal MAD magazine wel eens in mijn vizier gekregen hebben.  Of mijn oudere broer een abonnement had of dat ik het zomaar ergens zag liggen kan ik me niet herinneren. Ik was wel geïntrigeerd door de cartoon coverboy Neuman, ik vond het een afstotelijk ventje. Hoe dan ook, dat afstotelijke ventje heeft toch een cult status. In 2018 is hun laatste editie uitgegeven maar MAD blijkt nog altijd actief op www.madmagazin.com.

 Madhouse was een jazz funk formatie uit Minneapolis uit de school  van Prince. Ze zeggen wel dat genie en gekte hand in hand gaan. Dit zijspoor heeft verder niks te maken met MAD magazine. Maar om even een quote uit een beroemd nummer te quoten; ”We never gonna survive unless we get a little crazy”,

Clean Karma.nl

verbal 131

Geknipte tekst uit kartonnen keramiek doosje en krant op een klassieke theedoek (aan mij gegeven door college en atelier genoot Corine Aalvanger) op een houten frame.

Wie de bal kaatst kan het terug verwachten. Dit is in feite de essentie van karma. Actie en gevolg zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Volgens de wet van Karman maakt Karma geen onderscheid tussen goed en kwaad. Het is een natuurlijk principe, niet het vonnis van een hogere macht. Elke daad krijgt op termijn een antwoord van gelijke strekking. Men moet wel waarde hechten aan Karma om gevolgen te ervaren. Als er geen waarde aan gehecht wordt zullen er ook geen gevolgen zijn maar dan wacht wel het Nirwana. Wat eigenlijk betekent dat je niet reïncarneert en je geest voor altijd uitdooft of wordt bevrijd net van welke kant je het bekijkt.

 Hoe dit allemaal in te passen in onze modern westerse samenleving? Tot wie wenden wij ons als we last hebben van onverschilligheid, een spirituele leegte of mentale disbalans? Cleankarma.nl? 

Delicate 

verbal 130

Zwart rubberen halve maan vorm gevonden op straat, een halve doorzichtige kerstbal met gouden ster, uitgedeeld door de Creatieve Coöperatie aan haar atelier huurders, uitgeknipte letters en witte acrylverf op een canvas BNA tas op een houten frame.

De afgelopen decennia moesten we voorzichtig zijn met uitlatingen omtrent de Islam. Een aantal gewelddadige Islamitische radicalen tolereerde geen enkele kritiek.  Een aantal gewelddadige aanslagen vonden plaats. De aanslagen; 9-11,  Theo van Gogh, Charlie Hebdo en Bataclan zijn diep in ons geheugen gegrift. Dit veroorzaakte een hoop woede en angst. Anti Islam politiek werd populair. Populistische leiders maakte een quick scan om zo hun eigen politieke gewin te berekenen. Tegenstellingen werden uitvergroot en Moslims werden ten onrechte persona’s non grata. 

 Radicale, racisten, extremisten, ongeacht afkomst, zijn nooit de mooiste voorbeelden van idealisme gedreven mensen. 

 We willen allemaal gerespecteerd worden voor waar we in geloven, wat we denken, doen, voor wie we zijn en hoe we er uit zien. Ik geloof niet in een God, maar wel in diplomatie en gemeenschappelijkheid. 

 Elke vorm van extremisme, waar ook vandaan, is de enige vorm van diversiteit de we echt mogen afwijzen.

Wannabe Weekend Warrior

verbal 129

Geknipte letters, witte en rode verf op legertas (originele Britse leger M37 tas – een haversack) uit de eerste wereld oorlog op een houten frame.

Wannabe Weekend Warrior, de Amerikaanse CNN nieuws commentator Van Jones is de auteur van deze woorden.  Hij gebruikte deze triple W woorden om de boze burgers te omschrijven die het Capitool in Washington gewelddadig bestormden op 06 januari 2021. Op deze manier benadrukte hij dat deze bestormers in zijn ogen geen demonstranten waren. Hij noemde het een terroristische aanslag van binnen uit. Zo zag het er ook uit, als een grote opgespaarde vieze stinkende en explosieve scheet uit de woekerende onderbuik van de Amerikaanse samenleving.  

Het lijkt ver van ons bed maar deze zogenaamde krijgers en strijders zijn niet alleen een Amerikaans probleem. Ze zijn iedereens probleem, want ze zijn overal.

Wannabe Weekend Warrior, het is een kraakheldere karakterisering en pure poëzie. Zijn woorden in deze wereld nog altijd machtiger dan het zwaard? Laten we het hopen. In dat geval kan kunst ons redden.

 Dank je wel; Van Jones, deze is voor jou!

Art 4 Breakfast

verbal 128

Letters uit plastic tas en krant, twee houten vorken, een witte toevallige prefab vlek  met acryl en papier op een plastic ge-coatte canvas boodschappentas.

Kunst kleurt de wereld waarin we leven en het verlegt onze horizon. Voor mij is het  vitaal. Het is het zuurstof voor de geest en voedzaam voedsel voor de geest. Het houdt mijn hersenen lenig en open en het geeft ze richting. Ik zou niet durven te dromen van een wereld zonder kunst. Als de illusie sterft sterven wij ook een beetje mee.

Videodrome

verbal 127

Oude videoband (opgevist uit afvalcontainer @ the Rieteweg 10 door A.R.T.) en een Dinky Dog cartoon over Bin Laden en Saddam Hoessein de Fugitive Four genaamd, uit Dif Magazine op een Action shopping bag op een houten frame.

 Videodrome is een cultfilm van David Cronenberg. Het zou een van de meest invloedrijke cultfilms zijn van de 20e eeuw. Waarom? Videodrome is absurdistisch, futuristisch en werp een interessant perspectief op technologische vooruitgang. Het verhaal gaat over een zekere alternatieve waarheid die ons aangereikt wordt en de vraag hoever we bereid zijn te gaan om deze te absorberen of te bevragen. Internet en reality t.v. bestond toen nog niet (1983).  Eén van de hoofdkarakters professor Brian o’ Blivion (!?) stelt in de film dat het televisiescherm het netvlies van onze geest is. Hij spreekt ook over de nieuwe televisie werkelijkheid die ‘echter’ is dan onze feitelijke realiteit.

Ik vraag mij af hoe veel we worden beïnvloed en in hoeverre onze beleving verbogen wordt door boodschappen en beelden die we dagelijks ontvangen, vandaag. De 21e eeuw gaat waarschijnlijk antwoorden geven op deze media-geest-waarheid paradox.

Ethos /ἦθος 

verbal 126

Plastic omgekeerde (drogisterij) Etos tas, transfer letters + extra h en een plastic speelgoed goudvis in een kleine zip loc zak op een houten frame.

Ethos, ἦθος, en ethiek, zijn geworteld in de Griekse beschaving. Aristoteles gebruikte het woord om de karakteristieken van een persoon te beschrijven. Het woord ethiek ontstond iets later maar komt voort uit hetzelfde woord. Het verschil tussen beide woorden is dat ethiek refereert aan morele principes, als een handleiding voor een samenleving en als een discipline die goed van kwaad onderscheid. Ethos kan gezien worden als een persoonlijke karakteristiek die zich ergens tussen behoedzaamheid en passie bevindt. Dit wordt getypeerd door hoge moraal en overtuigend leiderschap. Etos (van de drogisterij), hier te zien met de extra h, toont hoe een woord commercieel toegepast kan worden op een subliminale manier, voor een instant gevoel van juistheid. Zo werkt commercie! Het biedt een snelle uitweg voor alle grote levensvragen. Ik heb niks tegen de Etos drogisterij maar het komt niet in de buurt van ethos en ethiek.

Zen- Antenna

125

Gevonden plastic tas van ZAZA en ondefinieerbare gevonden industrieel label van iets op een houten frame.  

Er is waarschijnlijk geen woord in het westen zo populair en misbruikt als het woord ZEN. Het is in feite een perfect voorbeeld van culturele toe-eigening. Maar wij zullen nooit of te nimmer de buurt komen van de Zen-heid van een Zen monnik. Om eerlijk te zijn, ik doe het ook. Het is niet dat ik overal Boeddhabeelden heb neergezet of dat ik de hele dag wierook brand voor een goed humeur of zelfs maar Yoga beoefen. Nee, voor mij is het een begeerde mind set. 

Een balans zoeken tussen focus en innerlijke rust. Hoe daar te geraken is een ander verhaal. Het is zo makkelijk om overprikkeld te raken, er is zoveel afleiding overal. Mijn methode om de kalme zee van binnen te bewaren is jezelf min of meer afsluiten voor informatie die niet relevant is in het moment. In mijn hoofd is het namelijk van nature een drukte van jewelste’.  Als mijn zen antenne in de overload modus gaat sluit mijn inkomende berichten zenuwcentrum en gaat mijn geest aan de wandel. 

Usually Shy

verbal 124

Plastic tas van de WE en herschikte letters van kant 2 van de tas op een houten frame.

Ja, ik ben van nature verlegen of was dat voorheen. Ik heb daarmee leren leven door de tijd heen en heb het omgebogen tot iets acceptabels. Als kind was ik meer een verlegen observator en een dromer dan iets anders. Eerlijk gezegd ben ik dat nog steeds maar ik ben ook een autodidact go-getter en can do person die communiceert of heeft leren te communiceren.

Maar uiteindelijk communiceer ik toch het beter en liever met beelden dan met woorden.

Not Rocket Science

verbal no 123

1Mie zak ‘Nie Asli Cap Atoom Bulan’, en krijt formules  op schoolbordverf  op een Action shop tas op een houten frame.

‘It is Not rocket science’ wordt wel gezegd al iemand niet in staat is een antwoord te geven op een simpele vraag, of om bescheidenheid te suggereren bij overwaardering van en voltooide taak. Het zelfde geld voor iemand die in gebreken blijft bij een simpele taak.

Nie Asli Cap Atoom Bulan noodles hebben een raket of bom als beeldmerk. Ik ben er niet zeker van wat ze hiermee bedoelen, misschien dat hun noodles inslaan als een bom. De noodles in kwestie zijn prima te eten maar om nou te zeggen dat het rocket science is……..

Stay Safe

verbal no 122

Twee HEMA mondkapjes en een omgekeerd spinazie product aanduiding van een plastic verpakking op een houten frame. 

 Wie had dat een jaar geleden gedacht? Dat we allemaal vrijwillig met een gezicht bedekkend mondkapje op zouden lopen in publieke ruimtes? Gezichtsbedekking is een controversieel politiek onderwerp waar het de Islamitische variant betreft, de Burka. Het is opvallend hoe snel we eigenlijk gewend zijn geraakt aan deze nieuwe look. De grotere onderliggende vraag is of het ons veilig houdt en deze vraag hield de gemoederen nogal bezig. Hier in Nederland, niet bekend om de meest volgzame burgers, veroorzaakte het hevige discussies.

 In realiteit denk ik dat het mondkapje vooral een symbolische waarde heeft maar het geeft toch een signaal af.

 Ik denk dat in dit soort situaties, zoals deze wereldwijde pandemie, de beste stuurlui vooral vaak aan wal staan. Dus ik, onwetend als ik ben waar het gaat om virus kennis, wil graag geloven in de expertise van de experts en volg de instructies braaf.

Wat is wijsheid. Dat weet niemand.

Het kan sowieso geen kwaad om spinazie te eten Daar heeft nog nooit iemand Corona van gekregen, wel spierballen.

Heterocera (nachtvlinder)

verbal no 121

Kartonnen cilinders van gebruikte schilders tape, zwarte en witte acryl verf op gebruikte badstof hoeslaken op een houten frame.

 De compositie van de kartonnen cilinders deed me denken aan de vleugelprint van de nachtvlinder of wel Heterocera alias mot. Met de cirkel vormen op haar open vleugels doet de mot net als of het grote open ogen zijn. Ogen die terug staren naar elke potentiële vijand. Mimicry is een prachtige uitvinding van moeder natuur. In vergelijking met de mens, communiceert het non-verbaal met ons voorkomen. We dragen schoudervulling om breder te lijken, hoge hakken voor langere benen en hoodies voor wat street credibility. Menselijke mimicry is er één die valt en staat met het seizoen, de mode, humeur, gelegenheid en uitverkoop.  

OVER 120

Trump plaatje uit Volkskrant, letters van een Vero Moda plastic tas op een canvas tas van de ‘Nederlandse Architecten Nu’ op een houten frame.

 “Het is nog niet over totdat de dikke dame de blues zingt”. Dat is waarschijnlijk wat Donald Trump dacht toe Joe Biden werd verkozen bij de presidentsverkiezingen 2020. Wat gebeurd er als een leugen zo groot wordt dat er geen weg meer terug is naar de waarheid. Ik heb bijna te doen met deze ego manische man die gehaat en geliefd is. Decorum is een dunne lijn tussen beschaafd  en onbeschoft gedrag. In Trumps geval is een gevoel voor decorum nooit echt aanwezig geweest. Voor zijn kiezers was zijn politieke incorrectheid een bewijs van bekwaamheid. Maar eens dat het gordijn gevallen was leek er nog maar één uitweg. Eén met een meedogenloze grote knal, als bericht aan zijn electoraat.

 I’ll be back’ sprak de Terminator keer op keer in de film gelijknamige film de Terminator.“I’ll be back’ sprak de fulminator die zelf onuitroeibaar bleek in zijn eigen slechte film de ‘Dominator’. Ik hoop persoonlijk dat het wel over en uit is.

Quarantaine

119

Rood  plastic dekseltje van salade of spread bakje, letters uit de krant en dispolab zakjes, acryl verf op canvas ‘essentiële’ boodschappentas op een houten frame.

 Quarantaine, een woord dat de vibe van 2020 goed weergeeft. Net toen de wereld 24/7 op de hoogste versnelling draaide, doemde er ineens een pandemie op uit het niets(?!). Het zette ons op onze plek en liet ons weten dat we nog altijd geen God waren, noch dat het in onze plaats was om de natuur te dicteren. De natuur dicteert ons dus nog altijd. Ergens vind ik dat toch een geruststellende gedachte omdat ik begon te geloven dat de natuur het verloren had. Het is verdrietig als je bedenkt dat de meest kwetsbare de hoogste Covid prijs betalen. Maar jammer genoeg is dat hoe de wereld in elkaar steekt. Het is meer en pijnlijker zichtbaar en dichter op onze huid. Op zijn best ontdekken we iets over onze diepste solidariteit en grijpen we dit moment aan om van te leren. Niet alleen voor ons eigen bestwil maar voor de baten van het evenwicht op dit delicate organisme, Gaia

AVE

(118)

Letters van een Vero Moda tas, gevonden in de straten van Zwolle, zwarte schoolbordverf en gesso op een gebruikt douche gordijn op een houten frame.

3 letters die onlosmakelijk met de Latijnse groet verbonden zijn. De eerste verbeeldingen van deze groet zag ik als kind in de Asterix stripboeken. In deze briljant grappige verhalen, groeten Romeinse soldaten elkaar met een hand recht omhoog en dat deden ze in het echt ook, 753 voor Chr. Deze fysieke groet werd vergezeld door het verbale AVE.

 Deze arm saluut heeft een on-plezante rentree gemaakt in de jaren 30 van de 20e eeuw. De Nazi’s, fans van het classicisme, hebben de groet, AVE, heil Caesar, omgebogen naar hun eigen fascistische Heil Hitler. Een connectie tussen het classicisme en het fascisme werd toen geboren. Daar kan het classicisme op zich zelf ook niks aan doen.

 Vandaag, zien we het ultra rechtse politici opnieuw flirten met het classicisme, wat wordt uitgelegd als nostalgie. Als het classicisme een goud gerande schaamlap wordt waar rechtse politici zich mee tooien is er best reden tot ongerustheid.

 AVE zelf wortelt gelukkig ook nog in zachte grond en dat is het AVE van AVE Maria. Daar schuilt, als je het mij vraagt, an sich geen kwaad in.

 Ik schrijf het jaar 2020, het is bijna kerst, dus ik groet u, AVE!

Cheap But Costly

(117)

€3- prijskaartje van een aanbieding (gevonden aan een T-shirt dat gekocht is in een tweedehands winkel) op inpakfolie met waarschuwingstekens op een houten frame.

Ik ben een enthousiaste tweedehands/vintage shopper. Sinds ik mij bewust ben van moderne slavernij probeer ik steeds minder nieuwe kleren te kopen. Er is ook al zoveel in omloop dat het zonde is om het niet een tweede keer te gebruiken. Het hier in beeld, €3,- prijskaartje, vind ik een echte miskenning van de handen die het gemaakt hebben en heel waarschijnlijk is het een flinke aanslag op het milieu. Ik vraag mij af of deze commerciële keten van goedkope maar dure producten omgebogen kan worden tot iets waardigs en duurzaams.

Unfluencer

116

Gele tas, zwart plastic object en geknipte letters uit een magazine op houten frame. 

Als iemand mijn advies zou vragen over hedendaags beïnvloeding en beïnvloeders. Zou ik adviseren weer zo snel mogelijk unfluenced te worden. Wordt en blijf gids en meester in je eigen gedachten en daden. We staan allemaal onder invloed tot op zekere hoogte. Maar beïnvloeding heeft ergens een grens, zeker als het commerciële beïnvloeding betreft. Houdt je eigen kritisch vermogen. #volgjeme?.

L’ Origine du Monde

verbal 115

Kleine legoblokjes; onderdeel van een relatiegeschenk en witte acryl op badstof hoeslaken op een houten frame.

De titel L’ Origine du Monde heb ik geleend van DE l’ Origine du Monde van Gustave Courbet uit 1866. Bij het schilderij van Courbet kijk je recht in het kruis van een vrouw. Een vrij direct en expliciet beeld. Het ontstaan van de wereld heeft hij hiermee op een bijzondere en licht omstreden manier vrij helder in beeld gebracht. Want alles begint bij geboorte. In het universum worden sterren geboren en daar sterven of doven ze ook weer na verloop van tijd. Alles is sterrenstof. Waar Courbet het leven laat ontsluiten bij het kruis van een vrouw, zo laat ik het leven hier ontvouwen aan de hand van een handjevol elementaire deeltjes. Het is maar net hoe micro je scope is.

All Truth Is Crooked

(verbal no. 114, UFO 29)

Gevondenvariaties van zwarte cirkel en ring vormige objecten van onbekende herkomst eneen industrieel label op gips op een houten frame  

De titel vindt zijn wortels in een Nietzsche quote,“All Truth Is Crooked, Time Itself Is a Circle”.  Dit is een tweede versie, Time Itself Is a Circle kwam al voorbij als verbal no.107. Ditmaal breng ik het in verband met het filosofische concept  van de ‘Eternal return’ of wel de ‘Eternal recurrence’. Eternal return is een concept over het universum dat stelt dat alles wat zich daarin beweegt zich eindeloos herhaald,in dezelfde vorm en in oneindige aantallen door oneindige ruimte en/of tijd. Dit concept is voor het eerst gevonden in de Indiase filosofie en in de 2 eeeuw heeft Friedrich Nietzsche het verbonden aan zijn eigen concepten zoals de voorbestemming van de mens zichzelf te herhalen in dezelfde gegeven situaties. 

ll truth Is Crooked,volgens Nietzsche zelf is alles subjectief en is er wel een waarheid maar deze kan gebogen worden en zelfs frauduleus worden.  Eenuitspraak die in deze tijd van alternatieve waarheden en feiten, die als menig worden afgedaan, heel actueel blijkt. 

Under What Power

(verbal 113, UFO 28)

Tekst uit een legal guide van de Extinction Rebellion activisten, twee handvatten vaneen canvas shopper tas en een gevonden zwart plastic object op een deel van eenplastic zak op een houten frame.  

In najaar 2019 ging ik met mijn lief naar London. Met in ons achterhoofd dat dit misschien wel het laatste ongecompliceerde tripje naar de UK zou kunnen zijn voor de Brexit. We hadden een heerlijke tijd want Londen is erg leuk. Een onverwacht grappige hoogtepunt was een Extinction Rebellion manifestatie op Trafalgar Square waarin we per ongeluk terechtkwamen. Een kleurrijke dansende bijeenkomst. Iets wat opviel was hoe strak en goed ze georganiseerd waren. Zo reikte ze hand-outs uit, getiteldXR LEGAL INFO, uit aan de mede-activisten en omstanders. Uit dit boekje leerdenwe wat te vragen als je door de politie aangehouden wordt. Deze vraag luidt;onder welke macht hij daartoe is geautoriseerd en of zijn aanhoudingrechtvaardig is. 

‘Under What Power’ werd de titel van dit  werk omdat we ons allemaal wel eens afvragen onder welke filosofische of eigenlijke macht we eigenlijk handelen.

112 The I of the Beholder

Tekst uit kranten en/of tijdschriften en witte acrylverf op een gebruikt douchegordijn met zwarte en witte strepen (nog steeds minimaal zichtbaar) op een houten frame 

Beauty is in the eye of the beholder’ is een liefdevol gezegde dat zegt dat echte schoonheid, de schoonheid is die je uitstraalt naar de anderen, de beholders. De beholders, de aanschouwers, zullen dan deze mooie energie ervaren als een volmaakte en totale persoonlijkheid zonder te oordelen over oppervlakkige imperfecties. 

Door de opkomst van enkele sociale platforms is  de beholder een steeds centralere rol gaan vervullen en werden de toeschouwers een zelf bevestigend publiek.   Mijn statement op dit canvas; ‘Where have I been all your life’, is geheel in lijn met deze mind state.

111 Leeg (Empty)

Geel kaartje gevonden langs de weg in de Grote Voort, een industrieterrein in Zwolle, schoolbordverf en plextol finish op een transparante plastic zak op een houten frame.

 Leeg, een in het oog springend, geel kaartje dat ik in een industriegebied vond. Het is ook te lezen als een statement; Hey, hier is niks meer te halen, ik ben echt LEEG, met hoofdletters!, Dit gele kaartje is waarschijnlijk bedoeld voor als aanduiding voor de staat van een laadruim, of iets anders her-vulbaars dat vervuld moet worden. Maar voel je verder vrij om te associëren

110 Aged Young People

Een reep gedroogde gesso uit de bovenzijde van de gesso emmer, acrylverf en geknipte letters op een zwarte vuilniszak op een houten frame.

Leeftijd is slechts een getal, Ik ben dit jaar (2020) 50 geworden en ik ben er nog en blijf nog even! Ik voel me niet wezenlijk anders dan eerder. Ik hoop meer beoordeeld te worden op mijn ideeën en daden dan op mijn leeftijd of sekse. Jong staat voor een belofte, een schoon canvas en zeeën van tijd. Meer gerijpt zijn, en dan spreek ik nu even voor eigen parochie, staat vaak voor toenemende diepte, vrijheid, onafhankelijkheid en meer macht om dingen voor elkaar te krijgen op de manier zoals jij dat wilt. Tot op zekere hoogte.

 Conservatief denken, vooringenomenheid en vastgeroeste aannames, komen in alle leeftijdscategorieën voor.

 Het zijn van een zekere leeftijd  is in zichzelf geen verdienste. Er goed uit blijven zien wel! Ouder worden is het lot van de meeste jongeren met de dood aan het eind van de rit als lastig vooruitzicht. Dat is het leven in een notendop.

SMART

(verbal no. 109)

Letters S M A R T geknipt uit een gescheurde Guppy friend no-waste washing bag (die micro plastics filteren, iedereen zou er en moeten hebben) op transparant plastic op houten frame.

Het woord smart kwam echt in de mode bij de opkomst van de smartphones en het bleef in de mode door de opkomst van nog veel meer slimme apparaten die iedereen wil. Alles om ons heen wordt slimmer terwijl wij in feite steeds minder bruikbare data in onze hersenen opnemen. Dat houdt me bezig; onze hoofden steeds voller van alle vormen van zinloze data en ons geheugen dat gelimiteerd is in opslagruimte. De onbeperkte toegang tot kennis loopt door een snoertje, en zelfs dat vaak nog niet eens. De snelheid van onze kennis is helemaal afhankelijk van netwerken en kabels, tot en met 5G. 

Met de opkomst van de nieuwe complot theorieën die de geloofwaardigheid van een slecht sprookje hebben, vraag ik mij wel eens af of de mensheid als geheel er eigenlijk wel echt slimmer op wordt. Of neemt het in werkelijkheid steeds een beetje af terwijl al onze slimme spullen ons straks voorbij gaan streven. 

Paradiso

(verbal no. 108)

Een paar ondefinieerbare plastic objecten op een gehavende museum vlag, gevonden in de bosjes na een storm, ± 10 jaar geleden, de vlag zelf inmiddels out-dated- dus uiteindelijk – in een van mijn werken terecht gekomen.

De zwarte stukjes plastic zijn beide soort van boemerang-vormig. Gecombineerd en in compositie geplaatst heeft het de gelijkenis van een slang die zich opricht. Een snelle associatie bracht mij bij het hof van Eden. Paradijs, met de slang als listige verleider. Als het niet voor de slang was, zou alles nog steeds perfect zijn, saai maar perfect. Het hof van Eden, voedt een oneindig verlangen. Dit verlangen leeft zowel onder gelovigen als onder non-gelovigen. De realiteit van het echte leven is vaak alles behalve paradijselijk

Time Itself Is a Circle

(verbal no. 107)

3 plastic clean tissue cups, gebruikt op de eettafels van restaurantketen ‘ de Beren’ op een plastic inpak folie op een houten frame

De titel vindt zijn wortels in een Nietzsche quote, “ All Truth Is Crooked, Time Itself Is a Circle”. Het is pure poëzie en het heeft hele hedendaags flair.

 Het bewijst dat de tijd zelf niet alleen een cirkel is maar dat er naast de oppervlakkige verschijning, gebruiken en modes, nooit echt iets wezenlijks veranderd op meta level. Hoe beschaafd we er ook uitzien, onder de glimmende oppervlakte sluimert de holenmens nog altijd.  ‘All truth is crooked”, zou maar zo een vroeg bewustzijn kunnen zijn van de alternatieve feiten die we zo goed kennen in deze tijd.

 Als toevoeging op mijn woorden nog een opsomming van interpretaties over het gezegde die ik gevonden heb op het internet;

 1- Nietzsche wees er op dat alles subjectief is. De waarheid bestaat maar kan gebogen worden of zelfs  frauduleus worden.

 2- Dat je de waarheid kent maar in een cirkelredenering terecht komt  als je probeert uit te vinden wat de betekenis daarvan is.

 3- Dat Nietzsche zijn onwetendheid van de kern van de waarheid en tijd toont die hij bij wijze van hypothese metaforisch open stelt voor vele interpretaties.

4- Nietzsche weet niets over tijd of waarheid.

Losing My Religion

Verbal no.106 UFO 27

Inpakpapier, sleutelhanger/label, een ondefinieerbaar plastic object en transfer letter die GOD spellen. 

Een paar dingen die wonderwel overlappen in dit stukje werk. De titel kwam er als laatste bij maar vat het mooi samen.

 Ik heb de titel geleend van de band REM met hun hit Losing My Religion. Persoonlijk had ik geen geloof om te verliezen. De sleutelhanger in het kunstwerkje is geadresseerd aan GOD. Is GOD de eigenaar van de sleutel, geeft het toegang tot het paradijs of Is GOD hier een sleutelfiguur?

Give ‘Em Enough Rope And they ‘ll Hang Themselves 

 (verbal no.105 UFO  26)

Flexibele rubber ding van iets en gele verf op plastic tas van de DeKa Markt op een houten frame. Beide gevonden op straat.

De Britse schrijfster  Charlotte Brontë is de bedenker van deze uitspraak. Wat er volgens haar achter de uitspraak schuil gaat is misschien nog minder interessant dan wat je er allemaal in kan leggen. Er zijn vele interpretaties te vinden op allerlei interesse gebieden. Ik laat in het midden wat mijn associatie is.

Chez Moi

(verbal no.104)

Vrijheid heeft een prijs en heldendom lijkt te koop.

Barcode op gebruikt T-shirt, ontworpen voor en gedragen tijdens  kunstproject ‘Mind Your Steps’ (2009) op houten frame.

We zien een portret van Che Guevara maar dan met mijn gezicht. Deze print maakt onderdeel uit van het kunst-bewustzijnsproject Mind Your Steps uit 2009. Dit project was een groot geëngageerd multidisciplinair en interactief kunstproject in opdracht vanBFO (Bevrijdingsfestival Overijssel) 2009 .

Het doel van het kunstproject was het publiek van het festival onderdeel laten worden van een ‘vrijheidsgedachte’ en ze zo op een speelse manier te confronteren met de vraag hoe belangrijk vrijheid en vrijdenkers zijn en welke verantwoordelijkheid vrijheid met zich meeneemt. Wie er meer over wil weten verwijs ik naar deze link: https://maritotto.nl/2009-mind-your-steps/.  

Als logo voor het project creëerden we alter ego’s met  onze gezichten gemorfed  in de gezichten van de vrijdenkers, Che Guevara, (ik alias Chez Moi), Karl Marx (Niek alias Niex) en Asterix  (Mark alias Markelix) ge-photoshopt. Onder het motto; in iedereen schuilt een vrijdenker en een held.  Dat is in werkelijkheid niet waar natuurlijk want er zijn in werkelijkheid veel meelopers, angsthazen en antihelden . Dus dit kunstwerkje is oude wijn in een nieuwe zak?  Dat is in dit geval totaal legitiem aangezien alles in de hergebruik de hoeksteen is van Remains Of Today. – no waste.  Mijn ChezM(oi) heeft ook nog gefigureerd als artwearness T shirt, maar dan met een leeg gezicht. Nu, afgebeeld met een barcode… vrijheid heeft een prijs en heldendom lijkt tegenwoordig gewoon te koop.

Langoustine a la Mode,

(verbal no.103)

Gevonden plastic kreeft of plastic rivierkreeftje op een gevonden plastic tas van Vero Moda op een houten frame.

Kreeft; hardvan buiten, zacht van binnen. Ze worden levend gekookt, gekraakt als eenwalnoot en leeg gepeuterd. De meeste levende kreeften zijn grijs of zwart,gekookt worden ze vaak pas oranje. Ik heb eens al snorkelend een Langoest getroffen. Dat is een kreeft soort die enorm groot kan worden met voelsprieten van een meter. Een magische ervaring, een ontmoeting met een zeedier. Ooit had ik een ongefundeerde angst tegen de wezens en kruipers uit de blauwe dieptes maar nu vind ik het fascinerend.  Als je eenmaal met hen op vriendschappelijk voet hebt gestaan wordt het steeds moeilijker ze te visualiseren als eten. Deze plastic versie is gevonden in de straten van Zwolle.

The System,

(verbal no102)

Plastic kweekbak en transfer letters, gesso en zwarte  schoolbordverf op vitrage gordijn stof en houten frame..

De achterkant of onderkant van de kweekbak heeft een prachtig patroon. We zien cirkels die met elkaar verbonden zijn alsof het atomen of moleculen zijn of iets anders wetenschappelijks wat met elkaar in verbinding staat. 

Suggestie en fantasie is alles. Als we het leven holistisch beschouwen is alles verbonden en is alles koolstof, zuurstof en water in wisselende vorm en samenstelling. Sterrenstof!!  

Waar materie verdwijnt komt er elders materie voor terug. Een onbegrijpelijk allesomvattend goddelijk systeem. Daaroverheen ligt ons systeem waarin we alles proberen te moduleren naar onze wensen. Waar onze materie verschijnt, verdwijnt het elders.

Unbehagen,

 (verbal no. 101

Gevonden en uitgeknipte tekst,  gesso en witte acryl op molton hoeslaken en houten frame. te acryl op molton hoeslaken en houten frame.

Het woord Unbehagen valt voor mij samen met punk fenomeen, Nina Hagen. Unbehagen was de titel haar tweede album uit 1980. Ik was toen 10 jaar oud en kwam net in aanraking met Grease, dat was toen al spannend genoeg. Maar mijn 3 jaar oudere broer was of werd punk. Hij had het eerste album Nina Hagen Band (1979) en draaide dat vaak en hard. Gek genoeg wisselde hij dat dan af met Johnny Cash.

Nina Hagen dus. Echt een verschijning, rauw en grappig onaangepast maar ondertussen was ze wel klassiek geschoold.

Het woord unbehagen- onbehagen was in deze context een woordspeling met haar naam gecombineerd met de eighties tijdgeest. Periodes van onbehagen worden afgewisseld met periodes van behaaglijkheid.

 Op dit moment lijkt de behaaglijkheid wel wat ver te zoeken.

rden afgewisseld met periodes van behaaglijkheid. Unbehagen sluit perfect aan op dit specifieke moment in deze specifieke tijd. We zijn de behaaglijkheid in ieder geval wel voorbij!

Pointer 

(verbal no.100, UFO 25)

Collage: gevonden ondefinieerbare plastic objecten, en witte acryl op inpakfolie op een houten frame.

De eerste 50 verbals werden afgesloten met een grote rode punt, period! Dat was zo omdat ik het idee had dat de serie wel zo’n beetje af was. De overdrachtelijke punt was een mooie hekkensluiter. Niets bleek minder waar want niet alleen bleef ik maar gekke plastic objecten op straat vinden en mooie gekke dragers en tekst concepten ontdekken, maar bleek het ook nog eens een hele inspirerende bezigheid. Een bezigheid waar ik maar moeilijk weer afscheid van kan nemen. Nu ik 100 heb bereikt weet ik al dat ik op dit moment nog een paar ideeën heb liggen die ik zeker nog wil maken. Maar deze mijlpaal van 100 is voor nu de denkbeeldige finishlijn van Remains Of Today maar je weet, de pijl suggereert al iets anders.

M.

(verbal no. 99)

Collage: gevonden tekst uit tijdschriften en kranten bamboe tandpasta spatel en acrylverf op deel van katoenen tafelkleed op houten frame.

Een kritisch stukje tekst over kunst uit de HP de tijd, een expositie aankondiging uit een Metropolis M en een tekstregel uit een tekst die ik ooit zelf geschreven heb, vormen de basis van dit werk. De  zelfgeschreven tekst, om het even in context te plaatsen, heeft op zijn beurt weer als basis gediend  voor 2 uit tekst opgebouwde tekst portretten getiteld Sign Of The Times. De gehele tekst bestaat als zodanig niet meer, dus kan je alleen heel fragmentarisch terug lezen hoe ik op dat moment naar de wereld keek (2011).  M staat voor mij, Marit. Ik ben een kunstenaar die onherroepelijk samenvalt met mijn persoon als zodanig.  Zoals ik het zie is het ik geen kwestie van keuze maar een bepaalde uitkomst van een jarenlang proces.

Specimen X

(Verbal no. 98)

Collage: konijnen botjes, gevonden lichtblauwe plastic label uit de transportsector, wrijfletters en rode en witte acryl op inpakpapier en transparant plastic op houten frame.

De konijnen botjes komen uit mijn materiaal archief. Het totale konijn is destijds gevonden op een begraafplaats in Zwolle. Geen toevallige vondst, Ik was toen bezig met een serie tribale (voorouder) maskers en de botjes waren een van de benodigdheden daarvoor. Specimen of specimen X  (zoals je de botjes ook kunt lezen) verwijzen naar de verzameldrift die wij mensen hebben. Musea vol met collecties stenen, fossielen en botjes. Na het verzamelen komt het duiden, het determineren en het vaststellen wat het geweest moet zijn. Spannend wordt het natuurlijk pas echt als het nergens gerubriceerd kan worden….

Bravo Charley!

(verbal no. 97)

Collage: gevonden tekst uit kranten en tijdschriften, een lachgas patroon en witte en zwarte acrylverf op gebruikte oude canvas leger tas (pukkel) op houten frame.

Ik weet weinig af van militaire operaties. Via de media ben ik wel getuigen geweest van vele operaties, invallen en interventies.  Ook als fervent film liefhebber is menig oorlogsfilm gepasseerd zoals bijvoorbeeld Apocalypse Now. Ik ben een pacifist, denk ik. Maar toch krijg ik de kriebels bij het woord revolutie en het zien van een Che Guevara afbeelding. Oorlog fascineert klaarblijkelijk. Het gevecht van leven op dood, goed en kwaad, verslagenheid, overwinning en heldenmoed appelleren waarschijnlijk aan een zekere essentie van het bestaan of zo. Termen als Victor, Charley (of is het Charlie?) en Foxtrot komen voort uit de oorlog communicatie. Als je niet beter wist klonk het best opgewekt en feestelijk. Het lachgas bommetje dat ik op straat in Zwolle  gevonden heb, was de aanleiding tot de oorlogsretoriek in dit kunstwerk. En dan heb ik het nog niet eens over de war on drugs.

Het Offer 

(verbal no. 96)

Collage: seal lint en deel van filmposter van Andrey Tarkovsky op een houten frame.

Het offer is nauw verweven met religieuze rituelen. De Inca’s en de Maya’s hebben het tot een wrede kunst verweven. Maar ook moderne religies houden het offer nog steeds aan als een daad, een gift aan God, Allah. De Inca’s en de Maya’s waren extreem gewelddadig en de geofferde extreem machteloos. De uitvoerende priesters werden zelf nooit een offer en hadden alle macht. Hoewel ik er sterk van  overtuigd ben dat het religieuze instituut dit soort rituelen gebruikt om hun volgelingen te sturen en  te managen, denkt een deel van mij dat een klein offer wel waarde geeft. Ik onderstreep klein offer!

Shooting Fish

(verbal no. 95, UFO 23)

Collage: delen van gevonden en ongedefinieerd zwart plastic objecten  gecombineerd, een visvormig sojasaus flesje en witte en zwarte acrylverf op rest van katoenen tafelkleed op een houten frame. 

Shooting fish in a barrel is een Engels gezegde. Het wordt vaak gebruikt om op een vrolijke wijze aan te geven dat de taak die voor een hele makkelijke is. Het heeft verder weinig uit te staan met agressie. Het gevisualiseerde wapen van gevonden plastic deeltjes ziet er meer agressief uit. Ik was soort van geschokt door de oppervlakkige overeenkomst met een echt wapen. Waar staat een afbeelding van een pistool eigenlijk voor?  Wees gerust, ik ben geen lone wolf van welke soort dan ook…..De vorm was een toevalstreffer en ik kon het gewoonweg niet weerstaan> de titel is bedoeld om de klap wat te  verzachten en het geeft een iets ander perspectief dan het beeld wat je waarschijnlijk aanvankelijk had. En daarnaast seks en geweld verkoopt, toch?

Like Nina Said

verbal no.94

Collage: gevonden letters uit tijdschriften en kranten en acrylverf op katoenen gordijnstof op een houten frame. 

Deze tekst: ‘How can you be an artist and not reflect time’ is oorspronkelijk van jazz zangeres en fenomeen, Nina Simone. Ze sprak deze woorden om te onderbouwen waarom haar teksten zo geëngageerd waren. Zij definieert zichzelf als een activistische zangeres of een zangeres die toevallig ook nog eens activistisch was.  Haar persoonlijkheid en beroepsmatige podium persona vielen samen. Ik snap dat helemaal want ikzelf ben een kunstenaar die niet kan voorkomen dat actuele wereldse zaken in haar werk terecht komen. Niet omdat dat een keuze is maar omdat dat gene wat ik ben en wat ik maak, de wereld waarin ik leef als vanzelf weerspiegeld.

Peace Loving Animal

(verbal no. 93)

Collage: deel van gevonden wiel velg, gevonden metalen gekko of hagedis achtige vorm en acrylverf op oude heren pyjama met groene legerprint op een houten frame.  

Ik ben geboren in de 70ties, 1970, om precies te zijn. Totaal niet bewust van de coolheid van dat tijdperk en sowieso te klein en onbetekenend om er toen iets van te vinden. Maar even zo goed, voel ik altijd de aanwezigheid van een onvermoeibaar en ietwat naïef hippie meisje in mij. Ze houdt standvastig vast aan het concept van de betere wereld in de maak. Telkens als weer aangetoond wordt dat dit ,‘ you may say that I am a dreamer’ idee uit de tijd is of misschien wel nooit heeft bestaan volgt er steevast ongeloof en een beetje wanhoop. Ik kan het niet helpen om te blijven hopen, in plaats van geloven, in een betere wereld. Dus je kan zeggen dat ik een dromer ben maar ik ben er bijna zeker van dat ik niet de enige ben. 

Stroke

(verbal no. 92)

Collage: gebruikte kwast en Duck tape op de overblijfselen van katoenen kaasdoek op een houten frame. 

Deze specifieke kwast is vele jaren gebruikt voordat ik het per ongeluk, vol gezogen met zwarte verf, heb laten opdrogen. De staalharde kwast, die ik de dag daarna vond, was nu ongeschikt geworden voor zijn arbeid. Nu, niet in staat te creëren, is het zelf geëvolueerd naar een kunstwerk. Het trekt een zwarte lijn, gemaakt van Duck tape, wat zich voordoet als een verfstreek en het existeert in de tweede termijn van zijn bestaan. 

Venus Meets Mars

(verbal no. 91- UFO 24)

Collage: gevonden ondefinieerbare zwarte plastic objecten en witte acrylverf op overblijfsel van een bedrijfsvlag-stof.

Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus. Een oud gezegde wat een poging doet de verschillen tussen mannen en vrouwen te duiden.  Ik zie mijzelf als een moderne vrouw die het leuk vind om overdrachtelijk op het mannelijke schaakbord te schaken. Niet dat ik in de huid wil kruipen van de Koning, de rol van de vrije Koningin past mij prima. Zelfs als jong meisje haatte ik het idee dat er al bepaalde rollen voor mij weggelegd zouden zijn. Niet dat mijn ouders daarin dwingend waren maar meer dat de maatschappij als geheel best rolbevestigend is. Dus, ik werd kunstenaar en dat probleem leek opgelost. Bijna. Een vrouwelijke kunstenaars collectief genaamd Gorilla Girls haken in op deze thema’s met humor en ironie. Zij maken en printen vele statements zoals onder andere deze; “ The Advantages Of  Being a Woman Artist” en dan volgt er een lijst van non- voordelen. Dit statement hangt op een muur in mijn atelier, om te inspireren.

Ze Is Gebruikt

(verbal no. 90)

Collage: deel van wereldkaart, plastic zak  en witte acryl verf op een houten frame

Eerder gebruikte ik al een ander deel van de zelfde wereldkaart voor verbal 77, getiteld The World’.  De woorden die deze verbal ondersteunde gingen vooral over een kater die de kaart stukje bij beetje met zijn nagels uiteen scheurde. Gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.  Deze verbal is meer poëtisch en treuriger tegelijkertijd. Ook gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Een planeet dat vele wezens huisvest die geen andere planeet achter de hand hebben. Ze blijft schitteren en geeft ons het beste van wat ze heeft maar haar hemelse lichaam doet pijn en haar huid vertoont barsten. Ze is gebruikt en heeft goeie zorg nodig. 

Some Character

(verbal no. 89)

Collage: gebruikte lettersjablonen op zwarte afvalzak op houten frame. 

We hebben karakter en we gebruiken karakters om ons mee uit te drukken. Het karakter dat hier getoond wordt noemen we het Latijnse of Romeinse schrift. Dit schrijft is wijdverspreid geraakt dankzij het Romeinse rijk. In een ander leven heb ik ook professioneel  lettertypes ontworpen. Deze lettertypes zijn uitgegeven door een grote font uitgever uit Hamburg. Voor inspiratie keek ik ook vaak naar andere schriften dan het Latijnse en zo ontstonden er en aantal cross over fonts. Een van die fonts heet Beyond Babylon, een perfecte mix van Latijns en Arabisch schrift . Nog steeds ingericht volgens ons alfabet maar met de Arabische vormgeving  en uitstraling.  Het representeert mijn visie over een eventuele toekomstige samenleving. Een gemeenschap die gewoonten en gebruiken mixed and matched, het beste van verschillende werelden haalt en ondertussen langzamerhand toewerkt naar wereldvrede. 

Medicine 4 All

(verbal no. 88)

Collage van orale medicijnen, oog-druppelaars en geknipte tekst op voormalige semi transparante waszak op houten frame.  

Volksgezondheid is een grote toekomstige uitdaging. Populatie en welvaart nemen toe en neemt aan haar zijde ook vele welvaartsziekten mee. Het ondervangen van deze fysieke ongemakken en het steeds ouder worden maakt dat de gezondheidszorg in het westen steeds duurder wordt en is het bijna onmogelijk het toegankelijk te houden voor iedereen. Ondertussen groeien de rekeningen van de verzekeringsmaatschappijen en telt de farmacie, die uitgroeit tot de nieuwe golddiggers met een business model, haar geld.  De hoofdprijs hiervoor wordt uiteindelijk betaald door hen die totaal geen welvaart hebben in deze globaliserende wereld. Zij hebben vaak niet eens toegang tot goeie gezondheidszorg. Er schijnt geen geneesmiddel te bestaan tegen sociale ongelijkheid.

Tensed & Stretched  

(verbal no. 87)

Collage: elastiek op een houten frame.

Let op dit kunstwerk is veranderlijk van aard!

De menselijke geest is als een elastiek. Het is flexibel en kan worden opgerekt tot op zekere hoogte . Mijn kunstwerk hier is gemaakt van vele elastiekjes in verschillende maten. Ze zijn gemaakt om rekbaar te zijn maar eens ze te lang en te veel uitgerekt zijn houden ze het niet vol en , zoals de menselijke geest, breekt het. Mijn boodschap aan de toekomstige koper is als volgt;  Beste Nieuwe Eigenaar; Deze vierkante verbeelding van de uitbreidbare geest heeft wel wat onderhoud nodig. Daarom krijgt u bij de aankoop een klein EHBO zakje met extra rekbaarheid. Haar toekomstige staat ligt in uw handen. Zorg er goed voor!

OK

(verbal no. 86, UFO 23)

Collage: letters uit tijdschrift  (HP de Tijd) en gevonden ondefinieerbare plastic objecten gevonden in de buurt van de Rieteweg, Zwolle op  badstof hoeslaken op een houten frame

 Ok , twee letters en iedereen weet hoe je er aan toe bent.  Ik heb  even een etymologisch onderzoekje gedaan naar het wijd verspreide kleine woordje met de grote betekenis. In tegenstelling tot wat ik dacht heeft het woord, of zeg ik afkorting, vele vaders en moeders.  Volgens Wikipedia zijn er 8 mogelijke bronnen. Hier volgen de 8  bronnen In vogelvlucht; All Correct (1839 Boston Morning Post), Old Kinderhook  (1840- geboorteplaats Martin van Buren –president V.S)- gebruikt tijdens herverkiezingen, Ola Kala, Grieks voor alles goed. Au Quai (Aan Kade- gebruikt in New Orleans) . Wa Kee, Geïntroduceerd in Noord Amerika door Afrikaans slaven, Oskar Karlson, 1910 gaf op deze wijze met zijn initialen zijn fiat aan de T Ford en tot slot;  OK , een oorlog term waarbij de O als 0 gelezen moet worden en de K voor killings- zero killings. Dus OK vat in een paar letters toch een groot deel van onze geschiedenis samen. Dat vind ik best Ok, Oké, Okay, Okido, eh….

Faux Pas

(verbal no. 85, UFO 22)

Collage: plastic tas van kleding merk, verfrestjes en gevonden plastic items/labels die ik niet precies thuis kan brengen op een houten frame.

Onderdeel van de Remains Of Today serie

 Faux pas is Frans voor een misstap. Het is zoals zoveel woorden blijven hangen in ons vocabulaire zoals het woord vocabulaire. Je kan veel zeggen van Napoleon maar hij heeft onze taal net een beetje meer je ne sais quoi gegeven. Nu wordt een faux pas eigenlijk alleen echt gebruikt in de modewereld om aan te geven dat iemand zich qua styling op glad ijs begeeft. Bij een faux pas denk ik eerlijk gezegd altijd aan de sandalen van mijn vader die vroeger bij uitstek gedragen werden met (te hoge) geitenwollen sok. Wij vonden dat toen grappig en niet echt hip. Maar de foute sandaal, nu Adilette badslippers, inclusief foute tennis sok gold dan toch een aantal jaar geleden als über fashionable onder de hiphop-loving, meestal jongens. Even lelijk als altijd maar nu even geen faux pas want mode?! Het bewijst ergens dat mode en stijl toch niet perse het zelfde zijn.

Vicky Veil

(verbal no. 84)

Collage: voile, vitrage, zwarte acryl en foto uit magazine op een houten frame

 Een knipoog naar Vicky Vale, de journaliste  en flirt van Bruce Wayne uit Batman. Voor het eerst  geïntroduceerd in 1948. Een journaliste, een werkende vrouw. In de jaren 40 een nog niet alledaags verschijnsel. Maar goed haar aanwezigheid in de film werd door haar functie een beetje bepleit maar was in werkelijkheid om haar uiterlijk te doen zoals dat in die tijd gewoon was. Door de tijd heen is zij steeds meer geëvolueerd tot bewuste en onafhankelijke vrouw die weliswaar naast Bruce Wayne staat, maar toch ook haar mannetje. Vrouw zijn, ik ben het, is een complexe bezigheid. Er zijn zoveel aspecten van je zijn die je kunt etaleren. Wat ik mooi vind aan mijn eigen tijd en plek in de wereld is dat je als vrouw niet alleen meer hoeft te letten op een mooie buitenkant maar je ook een intelligente bijdrage mag leveren. Te bedenken dat dus nog maar kort zo is en ook nog lang niet overal…

Covid

(verbal 83)

Collage: blauwe Pedaalemmerzak (compleet) en plastic hotel toiletzitting seal op een houten frame

Voor maanden was Covid-19 al overheersend aanwezig in de media. Niet het meest inspirerende thema maar een gegeven. Het was een uitdagende situatie waardoor het onmogelijke mogelijk leek en bleek. De Co2 emissie was dusdanig gereduceerd dat de lucht boven Peking weer blauw werd. Covid als een engel der wrake? Is het de natuur die terug vecht en ons laat zien dat zij, ondanks onze technologische voorsprong, zij toch het laatste woord heeft? 

Zin Om Nog Drie Keer Rond De Maan Te Gaan’ 

 (Verbal no. 82)

Collage van gevonden teksten/woorden en afdruk op plastic van eerder gebruikt sjabloon op  rest gebruikt en gewassen hoeslaken op een houten frame.

 De tekst is ontstaan uit een pagina in de HP de Tijd. Door de woorden los te knippen ermee te schuiven en opnieuw te rangschikken is deze tekst ontstaan. Door toeval ligt  er een mooie fantasie of belofte. De maan is magisch en mysterieus. Het is van invloed op alles en wordt net zo makkelijk in verband gebracht met hekserij, weerwolven als met  succes en de liefde. Ook is de maan een grote inspiratiebron voor de kunsten. Zo zong Frank Sinatra bijvoorbeeld;

“Fly me to the moon
Let me play among the stars
And let me see what spring is like
On a-Jupiter and Mars
In other words, hold my hand
In other words, baby, kiss me. “

Hieruit valt dus duidelijk te lezen dat een reis naar maan en de sterren een zinnebeeld is voor  liefde en verleiding. In 2013 heb ik een schilderij vernoemd naar dit nummer maar ik legde ik de associatie met ontsnapping aan en het verlangen naar. 

Dus de maan en of sterren als in het reiken naar het betere, het best of hoogst haalbare, en dat dan dus nog drie keer in dit geval.

What’s Cookin’ 

(verbal no. 81)

Collage: gebruikte en gebroken, meer dan 30 jaar oude, houten keuken spatel, zwarte schoenveters en witte acryl op gebruikt en gewassen douche gordijn op een houten frame.

De Engelse taal is rijk als het gaat om gezegden en metaforen. Zoals deze “ Whats cooking”, wat zoveel betekent als waar ben je mee bezig? Of simpel gezegd; hoe gaat het, is er nog nieuws? Koken en brouwen zitten overdrachtelijk gesproken in dezelfde hoek als het gaat om bedenken, maken en debatteren.  Er is altijd risico op overkoken als de hittebron niet op tijd uit wordt gezet. Deze metaforische oververhitte situaties zijn makkelijk te voorkomen als er tussentijds stoom afgeblazen kan worden zodat de heethoofden weer een beetje kunnen afkoelen. 

No Number

(verbal no. 80)

Collage: nummers van een oud nummertjesapparaat ooit eigendom van de Koninklijke PTT, letters uit tijdschriften en kranten op plastic/papieren drager op een houten frame. 

Niemand wil en nummer zijn, desondanks zijn allemaal nummers in statistieken, systemen, in login codes, bij de tandarts, bij de dokter,  in het ziekenhuis, verzekeringsmaatschappij, restaurants, hotels,  met likes, in stadions, protest demonstraties, dodentallen, geboortegetallen, bevolkingsaantallen, slachtoffer-aantallen, indexen, rentes, onderzoeken, rapporten, geboorte datum, data, huis, telefoon, paspoort, lidmaatschap en banknummers. Maar toch, we willen liever niet zo behandeld worden, trek maar een nummertje.

Sealed Do Not Remove Front

(verbal no. 79)

Collage: rode seal strip voor onbekend gebruik, gevonden in het industriegebied Grote Voort, Zwolle, gele binnenkant kartonnen doosje en groene plastic tas van het merk (nog steeds plastic tasjes?) op een houten frame.

Deze groene plastic tas is niet op straat gevonden zoals meeste items in mijn serie, maar door een vriend aan mij aangereikt. Plastic is echt een issue voor mij. Ik probeer het op alle mogelijke manieren uit mijn leven te bannen. Het is geen simpele opgave daar we in een wereld leven waarin alles in plastic wordt verpakt. Mijn wekelijkse plastic overblijfselen gaan naar de plastic Hero, die overal in Nederland te vinden zijn. Toch zijn onze straten en onze natuur nog favoriete dump plekken voor afval, vooral door fast food gebruikers. De kleine plastic deeltjes microplastic die in onze zeeën drijven zijn langzamerhand onze vissen aan het vergiftigen. Er gaan zeevogels dood met plastic gevulde magen en schildpadden en andere zeedieren stikken er in. Als hoofd van de voedselketen zal dit ons uiteindelijk ook raken.

Feathers and Fuss

(verbal no. 78)

Collage: 3 veren en 1 ‘Stop Micro Waste’ label van een waszak, en witte acryl op  rest van gesneuvelde waszak op een houten frame.

Feathers and Fuss is een Engels gezegde wat betekent dat je geen toeters en bellen wilt, geen ophef.  Geen feathers and Fuss. Er zijn ego’s, situaties, etiketten, gebruiken en discussies vol van feather and fuss. Eigenlijk is het een rookgordijn waardoor je zicht op de ware situatie belemmerd wordt. Aan de andere kant zie ik graag fuss and feathers in de podiumkunst, muziek, theater en film. Doe mij 1000x liever een ‘larger than life’ glitter rockende buitenaardse wizard met een gitaar dan een boy of girl next door met een microfoon. We willen toch verwonderd blijven. In dit specifieke geval van het ‘Stop Micro Waste’ label dat ons wil aanspreken met alarmerende tekst, zou dat onderwerp nog wel wat meer Fuss kunnen gebruiken.

 The World (is my Oyster)

(verbal no.77)

Collage: deel van wereldkaart en transparant plastic deksel met rietjes opening, gevonden @ de Rieteweg omgeving en fragile/breekbaar tape op een houten frame.

De wereldkaart hing altijd in mijn slaapkamer voorzien van punaises die aangaven waar ik geweest was. Ik was op een goed moment babysit voor een enorme kater, Streepje, en die heeft een einde gemaakt aan deze muur vullende kaart. Hij had een vreemde manier om aan te geven dat hij zin had in zijn ontbijt. Hij nam de buitenste loshangende rand van de kaart en begon daar dan ritmisch tegen aan te tikken. Totdat, dat niet bleek te werken dan nam hij drastischer maatregelen zoals het lostrekken en met nagels openscheuren van het papier. Stukje bij beetje trok hij het papier uit elkaar. De kat was ervan  overtuigd was dat mijn papieren wereld zijn spreekwoordelijke ‘oester’ was. Na een poosje haalde ik de overblijfselen van de kaart van de muur af en bewaarde het in mijn ‘archief’. Nu past het perfect in mijn Remains Of Today serie.

New Rituals

(verbal no. 76) 

Collage: kartonnen duo (sinaasappel) houder en letters op rest van katoenen tafelkleed op houten frame. 

De 21^eeeuw is de eeuw van de nieuwe rituelen. Rituelen blijken kennelijk nog altijd nodig, ook in een individualistische samenleving.. Om aan te geven bij welke stam, groep of gedachtegoed je behoort voer je dezelfde rituelen uit. Dat geeft de geruststelling of suggestie dat je nooit echt alleen bent. Nu hebben we oneindig toegang tot de hele wereld maar onze identiteiten liggen ook oneindig uit elkaar. Hoe verder identiteiten uit elkaar liggen hoe meer onthecht en vreemder de rituelen zijn die met elkaar gedeeld worden, lijkt het wel. Neem bijvoorbeeld Facebook challenges, er zijn er die zich er vol overgave op storten en anderen, zoals mijzelf, die het dan weer totaal leeg onzinnig vinden. Dat brengt me op de volgende vraag; Hebben rituelen zin als de onderliggende structuur niet tastbaar is, als betrokkene geen echte band met elkaar delen. Of heeft de hang naar nieuwe rituelen te maken met een grote culturele leegte die elders is ontstaan?

New Age

(verbal no 75)

Collage: papieren knipsel uit tijdschrift en  kunststof textiel print van overgebleven  materiaal uit eerder project, rode veter en acryl verf op deel van oude vlag op een houten frame.

Iedereen is in zijn eigen tijd onderdeel van een new age, een nieuw tijdperk. De nieuwe generatie nu zijn de oude-van-dagen van morgen. Net zoals dat elk ontwerp, product of modeverschijnsel ooit nieuw en trendy was, wordt het  onherroepelijk ingehaald door de nog nieuwere tijd en wordt er naar gekeken als achterhaald en ouderwets. Wat een groot misverstand is dat toch.  Zoals er sediment moet zijn om leven te laten ontkiemen, moet er geschiedenis of gisteren zijn om überhaupt te vernieuwen. Tijd is ongrijpbaar en bestaat alleen voor diegene die er zelf deel van uit maken. Dus de Oude Romeinen en zelfs de holenmens waren hedendaags in hun tijd. Al was het woord hedendaags nog niet uitgevonden. Ik wil maar zeggen het nieuwe nieuw is vaak vluchtig, dogmatisch en zeer tijdelijk. Zou het principe van vernieuwing ergo verandering niet een ware vooruitgang moeten zijn in plaats van dogmatische hedendaagsheid. Kan een hedendaagse ontwikkeling bekritiseerd worden in zijn eigen tijd zonder als ouderwets gelabeld te worden?

Spying On Us Too

  (verbal no. 74)

Collage: gevonden tekst op zwart witte acryl op  katoenen tafellaken op een houten frame 

Dank zij de digitale revolutie is spionage van iedereen. Een gelijke hoeveelheid verspreidde en gedeelde data is niet het zelfde als gelijkheid. Het is eerder een grote –gemene- ver- deler. Het wereld wijde web van intriges en achterdocht is oneindig. Wie is in controle, wie weet wat van wie? Kennis is macht en machtige kennissen ook. Van ruilen komt huilen zeggen ze wel eens. We hebben al geruild, onze data voor ongelimiteerd gebruik, Er wordt al ergens zacht geweend. Misschien ben ik het zelf?

Time is Honey

(verbal no. 73)

Collage: een klein kartonnen kaartje met de tekst ‘Time is Honey’ op rode en gele acrylverf en bewerkte gestolde acryl verf op vlaggenstof op een houten frame.

Ok, dit is een serieuze zaak, Het voortbestaan van bijen en alle andere kleine wezens die we insecten noemen is in het geding. We zijn ze zachtjes aan het vermoorden door hun basisbehoeften te vergiftigen en ze te verdelgen waar wij ze vervelend vinden. Zo ongenaakbaar en ‘schoon’ als de mensheid denkt dat zij is, bepaald ze wat van waarde is en wat niet. Dieren, insecten en bloemen als persona non-grata, Wat voor wereld is dit? Ik ben niet religieus maar zijn niet alle levende wezens goddelijk? In ons verlangen alles te controleren en te overheersen laten we alles verdwijnen. Maar als God bestond, en als God natuur was dan weet ik wel we boven aan zijn ‘verdwijn’ lijstje stond.

The Opposites

(verbal no.72-UFO no. 21)

Collage: ondefinieerbaar gevonden plastic objecten in omgeving Russenweg Zwolle. Zwart en witte acryl verf op vlaggenstof op houten frame

 Deze vreemde vierkante objecten met ronde bolletjes, twee letters CK (Calvin Klein???!) in de buurt van de Scania aan de Russenweg, Zwolle gevonden. Geen idee wat het zou kunnen zijn of wat een eventuele toepassing zou zijn. Calvin Klein is ver te zoeken op Russenweg, dus het zal geen fashion statement zijn van een Poolse Trucker. De balletjes deden mij denken aan een parlement waar de leden keurig rij voor rij en partij bij partij zijn opgesteld om kritische vragen te stellen aan de regerende partij. Oppositie voeren. Voor oppositie heb je een tegen idee nodig om je tegen af te zetten. Zelfs bij overeenkomstige concepten zal een oppositie alles doen om het verschil zichtbaar te maken. Het doel is tegenspraak organiseren. Dat heet democratie. Maar niet zelden wordt er oppositie gevoerd als indirecte propaganda voor de eigen partij . Dat heet dan profileren.  Politiek kan vreemd zijn.

Present

(verbal no. 71)

Collage: plastic tas en geel  kaartje met de tekst present  op houten frame.

Present, aanwezig, maar betekent in te Engels ook het heden maar ook iets presenteren en cadeau. Mooi zo’n 4 dubbele betekenis. Present of presence, aanwezigheid, is de meest mysterieuze van de 3.  Je ziet het woord vaak in filmtitels figuren of letterlijk een hoofdrol hebben. De aanwezigheid van een ongrijpbaar iets is een bekend fenomeen in het horror, thriller genre. Maar er simpelweg zijn, to be, zoals Shakespeare al zei, of not to be, is de essentie van alles en niets. Het eenvoudige zijn is pure poëzie.

identiteit aan ontlenen. 

 (Hard to) Handle

(Verbal no. 70)

Collage: deel van zwart geverfde vilten wijnzak, een paar recycle logo’s van een verpakking en witte acrylverf op zwarte vuilniszak op houten frame.

De rest vorm die zich aandiende toen het zwarte item het witte oppervlakte raakte heeft wel wat weg van een hendel (handle). Alle objecten in mijn verbals zijn toevallig en willekeurig. Alle verhalen erachter zijn net zo gevonden en willekeurig als de gevonden objecten zelf. Evengoed, om het schijnbaar bedoeling te geven is  vrije associatie een must. Dit raakt eigenlijk ook aan een van de waarheden achter de schone kunsten. De meeste kunstwerken zijn gecreëerd in een flow en hebben met terug werkende kracht een titel en betekenis gekregen. En dat is totaal legitiem. Andersom zou het veel meer (excuse my English) hard to handle zijn.

Nurture Nature > Future?

(verbal no. 69)

Collage: 3 speentjes, zwarte Duct tape, witte power tape en schilders tape en zwarte en gele acryl op een katoenen tafellaken.

Wat is nature en wat is nurture. Daar is een hele wetenschap omheen gebouwd. Dit met een doel; menselijk gedrag proberen te begrijpen. Wat zit er DNA technisch in gebakken en wat is aangeleerd gedrag. Interessant. Vaak wordt het als excuus aangevoerd, ik kan mezelf niet veranderen, ik ben altijd zo geweest of ik weet niet beter. Toch heb ik stiekem twijfels daarover want ik geloof tot op zekere hoogte in het maakbare zelf . Zoals mijn favoriete uitspraak van Nietzsche “wees meester en vormgever van je zelf” ook impliceert dat je je zelf kunt vormgeven, met inbegrip dat je voornaamste Maslow behoeften zijn vervuld. Om je zelf vorm te geven moet je een eigen kompas ontwikkelen. Een gewetensvol kompas en liefde brengt je een heel eind. Groepsdynamieken staan bijna haaks op het ontwikkelen van een eigen kompas. Dus lijkt het beter je individueel verhouden tot een groep dan er je identiteit aan ontlenen. 

Zwart Wit (Black White) (

verbal no. 68)

Collage: tekst uit krant, acryl en tape op katoenen tafelkleed op een houten frame 

Als ik aan de woorden zwart wit denk in niet artistieke termen, komt het woord polariseren al snel boven drijven. Zwart wit hypotheses geven vaak valse argumenten en het ontbreekt vaak aan nuance. Desondanks spreekt het grote groepen mensen aan. Het pretendeert helderheid en geeft een gevoel van richting. Maar in een complexe samenleving met complexe vraagstukken bestaat zwart wit eigenlijk alleen in de extremen.  De meeste zaken zijn voor zover ze gekleurd zijn eerder grijs dan iets anders. Grijs bestaat in vele tinten en vraagt een diepere blik en gevoeliger oor. Er bestaan geen simpele antwoorden voor ingewikkelde vragen op zijn best bestaan er ingewikkelde antwoorden op simpele vragen.

Eclipse

(Verbal no.67, UFO no. 20)

Collage: een ondefinieerbaar cirkelvormig object, gevonden in omgeving Rieteweg, Zwolle, op zwarte vuilniszak met witte acryl op een houten frame.

Onwillekeurig zit het liedje ‘Total Eclipse Of The Heart’ nu in mijn hoofd. Niet dat het liedje voor mij een speciale betekenis heeft maar het is een prachtige veelzeggende titel. De totale verduistering van het hart is misschien wel het meest treurige wat een voelend zoogdier kan overkomen, niet kunnen voelen, niets voelen. Het voelen maakt ons mooi, daarin kunnen we onszelf overtreffen, anderen verbazen en een gevoel van waarde geven. Soms lijken zaken van het hart niet zoveel plaats meer in te nemen in een wereld waarin zakelijk succes, fysieke kracht en schoonheid en geldelijk gewin de boventoon lijken te voeren. Dan strooit de natuur ineens roet in het eten met iets rampzaligs en is het, het hart wat blijft omkijken naar anderen en ons uiteindelijk red van verval, angst en chaos. 

Push The Button

(verbal no. 66, UFO 19)

Collage: ongedefinieerde cirkelvormige zwarte plastic objecten (vindplaats Grote voort Zwolle) op watergedragen lakverf ‘snow’ op rest katoenen tafellaken op houten frame.

Push the button roept bij mij twee sterke associaties op met  1- een fantastisch nummer van the Chemical Brothers getiteld Galvanize en 2- maar veel meer nog met de koude. De angst voor een potentiële kernoorlog die destijds veroorzaakt zou kunnen worden door een simpele ‘push op een red button’.  One push en de wereld zou absoluut meer dan een keer ten ondergaan in een kettingreactie van andere rode knoppen die ingedrukt zouden worden als antwoord op de eerste push. Het leeft minder in dit tijdperk. Er is een einde gekomen aan de koude oorlog, of moet ik zeggen aan de eerste koude oorlog? Er is een einde gekomen aan de wapenwedloop, of moet ik zeggen de eerste wapenwedloop. Grote wereldleiders hebben zich verzoend of moet ik zeggen hadden zich verzoend. En er brak een tijdperk aan van positivisme, of moet ik zeggen dat ligt al ver achter ons. Er is veel gebeurd maar de huidige staat van de wereldpolitiek is er in mijn ogen niet beter op geworden. De kopstukken jagen me mogelijk meer angst aan dan Brezjnev en Reagan in hun dagen. De button, bestaat nog. Er is een substantieel aantal totaal onberekenbare mentaal onstabiele en narcistische presidenten en verlichte en onverlichte dictators opgestaan die naar mijn idee in een gekke bui tot alles in staat zijn. Maar desondanks, we zijn er nog dus tel je zegeningen.

Not Yellow

(verbal no. 65)

 Collage: deel van promo print van bestaand kunstwerk getiteld ‘Hahahahahahaha’ en gestolde gele acrylverf  op een houten frame.

 Not yellow in het Nederlands, niet geel, betekent het eigenlijk niets behalve dat het niet geel is. Wat een contradictie is met wat je ziet want dat is duidelijk een kleur geel. Maar het Engelse “ not yellow’ betekent dat je niet bang uitgevallen bent. In de wetenschap is het praktische nut van stoerheid is nog niet onomstotelijk bewezen. Want het leidt in veel gevallen tot onzinnige gespierde acties. Maar soms ook tot uitgesproken moedige daden. Maar lafheid kan ook levens redden. Ik concludeer hieruit dat not yellow (niet bang) niet betekend dat je een held bent en dat een lafaard niet het zelfde is dan een pacifist.

Sticks Together

 (verbal no. 64) 

 Collage: tandenstokers, lijm & zwarte acryl verf op badstof hoeslaken op houten frame. 

 Sticks Together- stick together of te wel: samen. Een woord wat je in deze tijd van Corona meer dan eens hoort. Te pas en te onpas. De verbinding die uitgaat van het woord, mits oprecht, blijkt sterk. Maar zodra de commercie zich hierin mengt wordt het al snel opportunistisch. Want als de Minister President oproept tot verbinding en een poging doet een samenleving niet te laten onthechten in een crisis heeft dat functie. Maar als een supermarkt, een drogisterij  of een producent ineens allemaal zoete boodschappen gaat verkopen over hun eigen verbindende rol wordt het glad ijs.  Je weet dat het kapitalisme is doorgeschoten als bedrijven een crisis als image upgrading gaan gebruiken ten faveure van zichzelf. Netelig.

Mini-Me (volution)

 (verbal no. 63)

 Collage: transparante fotoprint in plastic tas en wit tape op een houten frame. 

De foto in de plastic tas is ooit gebruikt voor het werk Me-volution(2009), een zelfportret gemaakt uit duimafdrukken van inkt. Deze voorbeeld afdruk is vervolgens in het archief terecht gekomen. Archief betekent in dit geval, in een map met ander beeldmateriaal wat ooit gebruikt is of moet worden, maar omdat het met veel en weggeborgen is zinkt het naar de diepste dieptender inspiratiebronnen. Totdat er opgeruimd wordt en alles weer even aan de oppervlakte komt. Nu kijk ik alweer met andere ogen dan 10 jaar geleden en ben ik bezig met andere dingen dan toen. Soms krijgt beeldmateriaal dan ineens weer een nieuwe toepassing. Zoals dit portret in de plastic tas. 

The Scheme Of Things

 (verbal no. 62)

Collage: witte seal-straps en bruin katoenen Marqt-tashengsels op een houten frame. 

The greater scheme of things. Er wordt wel eens gesuggereerd dat er een groter plan voor ons uitgelegd zou zijn. Je komt dan dicht bij een goddelijk concept. Want wie anders zou een groter plan beheren en om welke reden? Plannen hebben meestal een doel, wat is het doel van het groter plan en voor wie is het groter plan?. Een blik in de wereld van nu doet stevig  twijfelen aan een groter plan. Het woord chaos is beter op zijn plaats. Chaos zou weer aantonen dat de natuur uiteindelijk regeert en dat plannen doorlopend doorkruist worden zodat systemen noodgedwongen samen moeten werken om te overleven. Dat is misschien maar goed ook. 

Fat Ex

 (verbal no. 61)

Collage: Fed Ex postverpakking en restmateriaal van eerder project op een houten frame

We kennen de Fed Ex als een, van Amerikaanse origine, delivery service. Globalisering heeft er voor gezorgd dat de pakketpost door vele bedrijvige handen gaat. Waar je ooit 1 aanbieder had voor post en pakketten heb je er nu velen. De kracht van marktwerking. Er is voor de ontvanger eigenlijk betrekkelijk weinig veranderd. Het is niet beter, niet slechter, hooguit, is het zoals zoveel zaken in de 21^eeeuw, complexer. Wat we wel weten is dat ze goed zakendoen in een wereld waar 24-7 online gewinkeld wordt. Dus Fed Ex is uitgegroeid tot een Fat Ex.

Best Bud

(verbal no. 60)

Collage: ondergoed tasje en overblijfselen van flexibele stof , met kleur test, dat voor een ander project gebruikt is op hout. 30x30cm

Who’s your best bud, wie is je beste vriend? Buddy en buttocks gecombineerd maakt het woord bud. Een goed gekozen woordgrap door de maker van deze ondergoed tasjes. Je hebt natuurlijk maar één butt en die is altijd de beste want het is de jouwe. Een die altijd letterlijk achter je staat en hangt. Is bud, but eigenlijk mannelijk? Hoe zou het uitpakken bij damesondergoed versus vriendschap? Zou het dan booty of bum worden?. Of schuift het op naar andere rondingen? In dat geval zou de vriendschappelijke equivalent waarschijnlijk de bossom friend, boezem vriendin zijn.

Horizon (verbal no.59)

Collage: tape, roze, zwart, wit, afdekzeil, geel schuurpapier, touw, roze snoertje en hotel toiletreiniging banner op canvas en lakverf op houten frame.

De horizontale streep die de aarde van de hemel scheidt is magisch. Toekomst perspectief en het woord horizon worden vaak in adem genoemd. In de wetenschap spreken ze van een nieuwe horizon. Maar bij de Vikingen en of de Noormannen was de horizon de aanduiding van het einde van de wereld, iets waar je van af kon vallen. Een lijn tussen de onderwereld en het Walhalla.

Framed

(verbal no 58 UFO no. 18.)

Collage: plastic raster van onbekende betekenis of toepassing. (vindplaats Grote Voort, Zwolle) en potlood op met gesso geprepareerde kaasdoek op houten frame.

Framed als in ingelijst, je bent er bij of ingedeeld en uitgelicht in een bepaalde categorie. Alles is framing dezer dagen, positief en negatief. Ik ben opgegroeid met het idee dat anderen je waarde min of meer bepalen. Je zelf in de hoofdrol in je eigen campagne over jouw eigen leven is als je het mij vraagt een relatief nieuw fenomeen. Het creëren van een digitaal alter ego, de perfecte versie van je zelf, de onsterfelijke, de onverwinnelijke. Elke stap in deze campagne is gecontroleerd en gevormd voor het publieke oog. Je zou kunnen stellen dat framing een simpele en afgevlakte representatie is van iets of iemand. Bij gebrek aan echte interesse of diepte onderzoek is een beeld al snel gevormd. Een eenvoudig oordeel is dan ook snel gemaakt.

ART

(verbal no.57) 

Collage: rest van folie tekst van eerder kunstwerk – To Me Or Not To Me (Stardust), roze schilders tape en witte acryl op ongeprepareerde kaasdoek.30x30cm

Het woord kunst als kunstwerk. Een soort droste effect. Er is een goeie reden om het woord ART-( kunst) even in de spotlights te zetten. Kunst is altijd aan onderhevig aan erosie. Het moet verdedigd worden tegen het onterechte toe-eigenen. Het moet zichzelf verdedigen voor haar bestaansrecht, en tegen vervlakking in een vlakke wereld. Dat terwijl de kunstenaar zelf, de schepper zich op dagelijkse basis moet wapenen tegen anti kunst cynisme en de verleiding van het commerciële dan wel nakende armoede, zowel geestelijk als fysiek. Kunstenaar zijn in deze tijd is geweldig en vreselijk in een. Er is zoveel beeld concurrentie dat de subtiele stem bijna niet meer wordt gehoord. Er is zoveel commercie dat de scheidslijnen diffuus dreigen te worden. Kunstenaar en dichter Lucebert schreef het al “alles van waarde is weerloos”,  daar voeg ik aan toe; “maar waard om voor te vechten”

Crossroads 

(verbal no.56, UFO 17) 

Collage: resten flexibele stof gebruikt voor een- (door Corona nog niet gepubliceerd)- uniek schommel ontwerp- ‘Vluchthaven’  en zwarte schoenveter op een houten frame.

Een crossroad, kruising is een letterlijke en een overdrachtelijk plek om keuzes te maken. De simpelste vorm is rechtdoor, links of rechts. Een keuze die naar aanleiding van een eerder gekozen bestemming gemaakt wordt. De overdrachtelijke vorm heeft vaak te maken met grote levensvragen. Ga ik door op de ingeslagen weg of neem ik een afslag is dan vaak verbonden met onderliggende vragen als; Vind ik mijn baan of relatie nog bevredigend? Wil ik een nieuw avontuur aan gaan? Maar op meta niveau, de mensheid,  kan het ook de vraag zijn of het ingeslagen pad der vooruitgang ons verder gaat brengen of zelfs houdbaar is. Dan vraagt een afslag om moed.

Nipple- (gate) & Bottleneck

(verbal no.55 UFO 16)

Collage: restant rode verf uit hals van verftube, rode acrylverf op doek op houten frame. 30X30 cm

De meest controversiële verbal tot nu toe.  Mooi gestold tuutje van rode acrylverf. Een vissen mondje, een stukje orgaan van het een of ander, iets wat Oh roept of een Duck face, het kwam allemaal even voorbij in de keuze voor de titel. De titel is gelijk de identiteit van het kunstwerk. Ben je seksistisch als je dit werk  aantrekkelijk vind?  Kan je het ophangen in een kantoorruimte? In een garage? Zonder commentaar te krijgen…

Worth (a minimum of 45% waste)

 (verbal no. 54)

Collage: gevonden plastic Woolworth tas, kleine zwart plastic items op een houten frame.

Worth, wat is van waarde, wat claimt waarde? Deze plastic tas is gevonden in London. Op de tas prijkt de aanbevelende tekst “ a minimum of 45% waste’. Dat terwijl het 100% op straat lag, afval te wezen. Een paradox.

K.I.P.

(verbal no 53)

Deel van gevonden plastic velg, kaart uit de Wakker Dier campagne tegen de kiloknaller kip van de AH- en roze acrylverf op doek op een houten frame. 

De velg is net als Monkey Town ook gevonden a/d Rieteweg  in Zwolle ter hoogte van een pompstation. Dit  is een compositie van twee stukken die samen op een kippenkop lijken. Wij hadden vroeger altijd kippen, een zooitje ongeregeld. 3 dikke Barnevelders, door mijn moeder gered van een vluchtheuvel in Amsterdam Zuid (gevallen uit een vrachtwagen onderweg naar…)  en een paar krielkippen.  Het kippenhok stond onder gezag een zwarte krielhaan gemaand Jakob die later opgevolgd werd door een grote jonge ambitieuze haan Sammie, die geen poot aan de grond kreeg bij de dames. De kippen luisterde naar hun naam (Rooier, Anjer, Banjer, Geeltje) en waren speels (echt waar).  Een kip reduceren tot een goedkoop massaproduct, een nugget, een vleugel, een Kentucky fried……is voor mij een onmogelijkheid. Kip, het meest veelzijdige stukje vlees, en het meest ondergewaardeerde beest, KIP!

Monkey Town

(verbal no. 52)

Collage: deel van gevonden plastic velg, postlabel Monkey Town- en gele acrylverf op doek op een houten frame. 

De velg is gevonden a/d Rieteweg  in Zwolle ter hoogte van een pompstation. Het is in stukken gebroken en lag er verloren bij. Misschien ooit gebruikt om een auto mee te tunen. Toch ook wel een beetje voor een dubbeltje op de eerste rang gezeten met de keuze voor een plastic siervelg denk ik dan.. Als ik mijn fantasie even verder laat gaan zie ik een adolescent van het mannelijke soort, petje diep over de neus getrokken, in een Volkswagen Polo met een sport streep op de zijkant en een sticker met de woorden ‘hardstyle’ op de kont van de auto. Boxen die de hoedenplank geheel vullen en die op volle sterkte het autootje doen sidderen en in en uit deinzen van trilling met het raampje open. Alsof het zegt “Welcome to F*cking Monkey Town.”

RESPECT

(verbal no. 51)

Collage: gevouwen pagina uit magazine op inpak foam op een houten frame.

What you want
Baby, I got it
What you need
Do you know I got it? R. E. S. P. E. C. T.

(Aretha Franklin)

 

Period

(verbal no. 50)

Collage: deel van Martin Scorsese film poster,  promotie materiaal van het Eye Amsterdam, zinc witte acrylverf en bubblewrap op een houten frame.

De laatste verbal van de eerste reeks getiteld Period. Of het een definitieve period is of een tijdelijke was even de vraag. De eerste verbal no. 51 was ook al gemaakt dus dat suggereerde een vervolg. En dat is er gekomen.

Think Coca Cola 

(verbal no 49 – UFO no 15)

Collage: colablikje, QR code en plastic zak op een houten frame.

Colablikje hebben een dubieuze gewoonte op te duiken in bosjes, waterkanten, bermen en platgereden op de straten. Ze zijn nooit alleen. Ze zijn in het gezelschap van vele andere bier, fris en energy drink blikjes. Niet omdat we zorgeloos en luchtig zijn, dit reflecteert juist een hele domme en donkere kant van de mensheid.

Kartel  (Cartel)

(verbal no 48)

Collage: lampen voor buizenradio van het merk Sovtec en rode letters Kartell op foam en houten frame.

 Onderdeel van de Remains Of Today serie

Niet zeker hoe ik eraan gekomen ben. Maar ik vind ze er geweldig uitzien. Ze zaten in retro Sovjet-doosjes voorzien van Sovjet tekst. Zeg je Sovjet? Bedoelde je Rusland? Nee deze buizen komen nog uit het Sovjet tijdperk, ze zijn zeg maar vintage.. ‘когда Восток был еще.’

The Buzz 

(verbal no 47)

Collage een verzameling van gekke kleine objectjes, een z en plastic zak op papier met sjabloon letters op een houten frame.

Een Buzz is een roddel, een gossip. Het gefluister van velen maakt ook een buzzend geluid. We houden ervan en we gaan er goed op. Maar als iets ons irriteert is het wel het gezoem van de echte zoemers, insecten. Een licht gewicht, fragiel, vliegend schepsel wat geen keus heeft dan te zoemen. Een mini luchtmobiele brigade die niet zelden het dodelijke slachtoffer wordt van een picknickende menigte.

Some Character  

(verbal no. 46)

Collage: overgebleven letters van eerdere zoektochten, acryl en schoolbord verf op stof op een houten frame

Voor maanden ben ik in en uit tijdschriften, kranten en tassen aan het knippen en bewaren geweest. Uiteindelijk een handje vol letters over die nergens meer lijken te passen. Maar een karakter zou geen karakter zijn als het niet gezien zou willen worden. Dus daar zijn ze dan, naakt, niet omlijst met een woord maar ogenschijnlijk nonchalant bij elkaar geveegd omdat ze er samen zo lekker uitzien. het gebeurd steeds, overal. 

Don’t Fence Me In  

(verbal no. 45/ UFO no. 13)

Collage: gevonden ‘unidentified’ wit object, schoolbord en witte acrylverf op ruwe ongebleekte katoen op een houten frame.

Deze beroemde woorden Don’t Fence Me In, geschreven door Cole Porter,

“Let me be by myself in the evenin’ breeze
And listen to the murmur of the cottonwood trees
Send me off forever but I ask you please
Don’t fence me in”

Het zegt het helemaal; we willen niet beperkt worden, niet in een doosje gedaan worden . Maar toch framen we ons zelf en zetten we ons in een vastomlijnd kader naar anderen toe. Hm?

Let Op Kabels  

(verbal no. 44. UFO no 12)

Collage: gele afzetlint met de woorden ‘ Let op kabels’, wat ondefinieerbare objecten, 2 zwarte schoenveters en een deel van een gele enveloppe op de achterkant van een canvasdoek op een houten frame.

Let op de kabel en de kabel-mannen dezer dagen. Ze verbinden alles wat verbonden moet worden en wie weet wel meer. De ongeziene maar meest gewilde in het tijdperk van verbinding en netwerken.

Greener Grass

(verbal no. 43UFO no. 11)

Collage: 3 gevonden groen plastic reageerbuisjes (ex ‘grass’-sigaret buisje), een gevuld met aarde en een graspolletje op witte acryl verf op transparante puinzak op een houten frame. 

“Het gras is altijd groener aan de overkant”. Een bekend gezegde. In dit specifieke geval misschien wel waar. Welke mening ik hier dan ook mee verkondig hangt denk ik af van uit welk perspectief je het bekijkt.

The groene buisjes en het groene  gras zijn gevonden in de omgeving van mijn atelier, Rieteweg- Grote Voort- Zwolle. Een kunstwerk wat een in de zoveel tijd water nodig heeft.

Produce Of India

 (verbal no 42) 

Collage: Blauwe acrylverf op deel van kartonnen doos part met resten tape op een houten frame.

Produce of………. Deze woorden zijn een begrip op kleding labels of als print op dozen en cargo containers die de wereld over reizen. Waarom, zou je je kunnen afvragen. In deze materiële wereld zijn er landen die je het Walhalla van goedkope producten zou kunnen noemen. Dat betekent vaak dat de levens van de werkers die schuilgaan achter de productie ook heel goedkoop zijn. Zo dat wij bij een nieuwe aankoop kunnen zeggen; “Het was een koopje! Bijna voor niets!” Wat in essentie eigenlijk waar is.

Draw The Line

 (verbal no. 41)

Collage: schoolbordverf, transfer tekst en Duck tape op transparante vuilniszak op een houten frame.

I keep a close watch on this art of mine
I keep my eyes wide open all the time
I keep the ends out for the tie that binds
Because art’s can be fine, I draw the line

‘Geïnspireerd op I Walk The Line van Johnny Cash’. Zie originele tekst hieronder:

I keep a close watch on this heart of mine
I keep my eyes wide open all the time
I keep the ends out for the tie that binds
Because you’re mine, I walk the line

(Johnny Cash ‘ I Walk The Line’)

Red White District

 (verbal no. 40)

Collage: Gevonden afzetlint, verf en  tekst op kussensloop op een houten frame.

De titel klinkt als een persoon met een spraakgebrek. De rood witte afzetlint, verlengd met strepen rode verf, scheidt de rode van de witte. En dat klinkt dan weer naar een segregatie van witten en roden. Niets van het bovenstaande is hier aan de hand. Een toevallige samenloop van per ongeluk gecombineerde materialen leidt naar het Red White District, waar in tegenstelling tot hoe het klinkt, nooit iets gebeurd.

ExpoSure

 (verbal no 39) 

Collage: tekst van gevonden plastic tas op het rood/witte deel van de Nederlandse vlag op een houten frame.

De straten van Zwolle zijn eerst blootgesteld aan deze plastic tas voordat deze zak werd blootgesteld aan u. Dit is het tijdperk van de ‘exposure’. Zonder exposure geen aanwezigheid, zonder aanwezigheid geen exposure. Maar wat als alles en iedereen al over exposed is???

Power Plant

(verbal no 38- UFO 10)

Collage: gevonden deel van elektrisch apparaat en plastic bloem-lijkend object op bubbel-plastic op een houten constructie

Dit tijdperk zal de boeken ingaan als het tijdperk van de energie vraagstukken. We hebben er meer dan genoeg.

Could Question Mark

 (verbal no. 37- UFO 9

Gevonden plastic zwart object in de vorm van een vraagteken, een rond metalen object en acryl verf op canvas op een houten frame. 

In case of sudden oblivion,           Question Mark. 

In case of unexpected curiosity,    Question Mark.

Deze objecten zijn gevonden in de buurt van mijn atelier, Rieteweg 10, Zwolle. Ze zijn waarschijnlijk een te veel aan iets, ongewenst geworden en is nu ineens opgewaardeerd tot een-her gedefinieerd- kunstwerk.

Moon in Scorpio

 (verbal 36 / UFO 8) 

Collage: gevonden zwart object (gebroken sok houder maat 34> 46) en witte acrylverf op canvas op een houten frame.

 Ik heb de titel Moon In Scorpio gestolen van een titeltrack van de band Family Stand. Op hun beurt hebben zij het weer gestolen van de kosmos. Denk aan het Schorpioenen sterrenbeeld, als de maan in Schorpioen staat. Hoe kan zoiets kosmopolitisch nu zo plastic en aards worden? We zijn allemaal sterrenstof, as tot as en stof tot stof, wat omhoog gaat moet neer gaan en zo verder…behalve voor plastic. Wanneer wij er allang niet meer zijn kruipt, hangt, ligt  mijn Scorpio nog steeds rond. Plastic troep wil kunst zijn en onsterfelijk worden. En het zal daarin slagen.

Bigger Fish To Fry

 (verbal 35/ UFO 07) 

Collage: gevonden plastic zwarte en witte objecten en  acrylverf op canvas op een  houten frame.

Een mooi Engels gezegde om te zeggen dat je wel belangrijker zaken aan je hoofd hebt dan hetgeen voor ligt. Het suggereert ook dat die zeker opgelost gaan worden (bigger fish needs frying), of is het juist gebrek aan interesse voor de kleine visjes….

On Top 

(verbal 34)

Collage: gevonden grijs object en letters van een plastic tas (Schoenenreus) op blauwe vuilniszak op een houten frame.

In een prestatiemaatschappij wil iedereen aan de top staan. Zelfs als dat betekent dat je vandaar uit alleen nog maar omlaag kunt gaan.

Vault

 (verbal no 33/ UFO 06)

Collage: zwarte unidentified found objecten en  acrylverf op canvas op een houten frame.

Vreemde zwarte objecten gebruikt zijn en of eerder hebben vastgezeten aan iets groters. Plaats het in een streng zwart vierkant en plotseling staat het voor iets waar iets veilig bewaard kan worden.

Artyzone

 (verbal no 32)

Collage: afzet-party-lint, gestolde gele verf en Duck tape op karton op een houten frame.

De Art zone is een denkbeeldige zone waar of waarin kunst serieus genomen wordt. Wensdenken? Een eventuele waarde van een art zone is in the Eye of the beholder . 

The Eyes have It

 (verbal no. 31)

Collage: letters en afbeeldingen van ogen uit kranten en plastic tassen en gesso  op een katoenen T-shirt op een houten frame

Eerder maakte ik The Nose have It een van de eerste verbals uit deze serie. Zoals de zin The Nose Have It mij, bijwijze van inval, als woordgrap verraste als een vrolijke inval. Lag The Eyes Have It al in de lijn van deze gedachte. Desalniettemin een lichte en vrolijke  manier van naar een trieste ontwikkeling kijken, de Brexit.

Only Political

 (verbal no. 30/ UFO no.5)

Collage: gevonden plastic doos binders (?) & plastic en hotel toiletzitting reiniging communicatie op een houten frame.

Vanwege de combinatie van het word ‘disinfected’ (ontsmet) en de herhalende verticale strepen is de associatie van onderdrukkende politiek en een gevangenis niet ver weg.

In elk systeem kunnen ongewenste gedachten gedesinfecteerd worden om verschillende redenen. Complexe situaties vragen om complexe antwoorden. Het is een ingewikkelde wereld, vindt je niet?

Your No-Thing/Nothing

 (verbal no.29)

Collage: letters van plastic tas van het merk Yourz (vindplaats vlakbij station CS Zwolle) & ondefinieerbaar plastic object (gevonden in de buurt van atelier Rieteweg 10) op vitrage op een houten frame.

Your No Thing is no.29 van de verbal serie. Spelen met de betekenis van het woord nothing. Wie weet is het woord oorspronkelijk wel afkomstig van no thing. Waar uit spreekt dat we dingen slechter behandelen dan elkaar. In een wereld van winnaars en verliezers is ongezien, en ongehoord zijn, niets zijn misschien wel het ergste wat kan de moderne mens kan overkomen. Of is het juist vrijheid?

 Who’s afraid Of Red

(verbal no 28, UFO no. 4)

Collage: rood plastic gevonden object op geel vlak van textielverf op semi transparant doek op een houten frame.

Een rode ‘lint’ geplaatst in het midden van een geel vierkant- gebruikmakend van twee van de 3 primaire kleuren.  Een beetje Newman flavour in de titel en een nieuw kunstwerkje is geboren. Deze titel geleende laat me nadenken over het originele Who’s Afraid’ . In een ogenschijnlijk simpel kunstwerk waar uitsluitend kleur en vorm gebruikt is en  waaraan geen direct vakmanschap of traditie is af te lezen is maakt het kijken verwarrend. Het originele Who’s afraid… heeft nog al stof doen opwaaien. In dit geval is dat niet aan de hand. Het is wat het is en eerlijk gezegd heb ik geen idee wat het rode object is of was. Het lag op de straat zonder duidelijke reden. Het enige wat ik weet is dat de eigenaar er geen behoefte meer aan had en dat ik er iets moois in zag. Dat is waarom dit UFO no.4 is.

Flat Earth

 (verbal no.27)

Collage: plastic letters en een klein huisgemaakt papieren bootje op een plastic tas op een houten frame.

 Een paar regels uit de Flat Earthsong van Thomas Dolby; 

“The Earth can be any shape you want it
Any shape at all
Dark and cold or bright and warm
Long or thin or small
But it’s home and all I ever had
And maybe why for me the Earth is flat”

 Prachtig nummer trouwens.

In de donkere middeleeuwen kon een schipper nog over de rand vallen en nooit meer omkomen. Columbus tornde niet zonder consequenties aan de platte aarde theorie.

Een groot oppervlakkige oppervlakte kreeg diepte. Er zijn er die zeggen dat ze weer plat is geworden….

(M)ar(i)t

 (verbal no. 26)

Collage: Transparante witte acryl op bruine Marqt- shopper op een houten frame.

Met dit werk wil ik laten zien hoe alle merken appelleren aan ons gevoel van (h)erkenning en saamhorigheid. Als of het zegt ‘word een succes, wordt sexy, blijft voor eeuwig jong, wordt slim, wordt grappig, wordt spontaan, word wat je altijd al had willen zijn, laat al je dromen uitkomen…….. maar koop eerst ons product.en word ons’

Zelfs onderbewust lieren wij ons zelf aan merken en producten. Het grijpt (te) diep in op ons leven. We worden zelf merken die zich zelf aan merken verbinden. Misschien gaat het allemaal te ver en ik laat het hiermee nog iets verder gaan…..

Deze tas is gevonden op de straten van Amsterdam Zuid-2019

POP Life

 (verbal no 25)

Collage: gevonden woord op plastic tas en blauwe elastiekjes op een houten frame.

 “Pop life

Everybody needs a thrill

Pop life

We all got a space to fill

Pop life

Everybody can’t be on top

But life, it ain’t real funky

Unless it’s got that pop

Dig it”

Prince > Pop Life 1985

Plastic Money- Me

 (verbal no 24)

Collage: 15 cash cards op blauwe XL vuilniszak op een houten frame.

15 cash cards uit het verleden, mijn verleden . Ik heb ze verzameld of er nooit afstand van kunnen doen over misschien wel de afgelopen 20 jaar. Waar staan deze kaarten voor? Mijn overeenkomst met een bank, die mij op elke gewenst moment geld geeft en afneemt ? Mijn unieke identiteit in nummers gevat? Mijn kredietwaardigheid? 

Onze levens zijn niet alleen vergeven van plastic, in vele opzichten zijn we plastic personages in een digitale wereld. 

My Future Is So Shady, I Have to Wear Brights

 (Verbal no 23)

Collage:3 kapotte zonnebrillen op aluminiumfolie en foam op een houten frame.

Zonnebrillen zijn functioneel. Ze beschermen je ogen tegen de zon. Ze verbergen je gevoelige blik  in geval van plotselinge coolness. Ze zijn er in een variatie aan kleur. De roze bril  heeft een specialiteit. Het gunt je een optimistische en heldere blik in de toekomst. Goed om te weten voor als de zon dooft.

Deze brillen zijn door de jaren heen gedragen, en onbruikbaar geworden door gebroken pootjes en of verloren neussteuntjes. Ze zijn opgeprikt als een zeldzame vlinder.

How to Use This Pump

 (verbal no. 22)

Collage: (Identified en unidentified) gevonden objecten op douche gordijn op een houten frame.

UFO’s (ondefinieerbare gevonden objecten) bevragen en tonen ons consumeer en wegwerp gedrag. Je ziet een combinatie van plastic vorken (groot en klein), een frisdrank op, twee zwart rubberen (?)’undifined’ items en een wit plastic haakje van iets.

Hedonism

 (verbal no. 21) 

Collage: gevonden en geknipte letters uit kranten en tijdschriften op (zelf) reflecterende huishoudfolie op een houten frame.

Hedonisme. Een filosofie, (leer binnen de ethiek) die stelt dat het najagen van genot en plezier de primaire doelen zijn in een mensen leven. Maximeer plezier, maximeer geluk!. Filosoof Nietzsche dacht dat Hedonisme, dit genotsaspect wat aan al het goede verbonden zou zijn iedere moraal en zingeving verdacht maakte en reduceerde tot slechts genotsbeleving. De 21^eeeuw is een hedonistische eeuw. Waar dat toe leidt?  Wat was dat gezegde ook al weer; “ Ledigheid is des duivels oor kussen???

NO

 (verbal no. 20)

Collage: letters van plastic tas en plastic verpakkingszakje op foam board.

op houten frame 

Koop een apparaat bestaande uit meerdere delen en je krijgt een doos vol sub-dozen en plastic zakjes met allerhande kleine items. Deze zakjes zijn altijd voorzien van interessante teksten zoals op dit zakje; “plastic bags can be dangerous. To  avoid  suffocation keep away from baby and children.”

Daaronder vaak : Made in China.

Nogmaals, ik wil China niet (alleen) de schuld geven van de plastic soep maar ik stel ze even als voorbeeld, want geen land zo productief als China. Er moet ook gezegd dat er massa’s onzinnige plastic dingen worden verscheept vanuit China de hele wereld over. De bottomline; zij verkopen het, wij kopen het, dus blijven zij het verkopen en zo zit je in een oneindige spiraal.

UFO 02-

 (verbal no.19)

Collage: ondefinieerbaar gevonden objecten op vuilniszak op een houten frame

U.F.O.’s (Unidentified Found Objects) Dit zijn de eerste 2 UFO’s uit de serie. Een kenmerk van een UFO is dat het gevonden item niet door mij  te definiëren is en  er wordt bij niet in tekst wordt gecommuniceerd.

De objecten die op minimalistische wijze in compositie geplaatst zijn, zijn allen gevonden in de omgeving van mijn atelier aan de Rieteweg 10 te Zwolle en de fietsroute Rieteweg 10, naar thuis en vice versa.  Het zijn vaak stukken plastic afkomstig van ? die na het uitpakken, gebruiken van een groter iets op straat zijn terecht gekomen. Sinds ik daar oog voor heb vind ik de meest vreemde maar grafisch prachtige objecten. Vandaar ook de naam  U.F.O. Het wordt door mijn tussenkomst op een podium gezet en op een esthetische manier benaderd. Maar wat het eigenlijk in tweede instantie laat zien is hoeveel zooi we allemaal achterlaten op straat. Soms groot, zoals het vele fastfood afval wat vaak in bosjes achterblijft, maar dus ook vaak hele kleine non-descripte vormen. Trash die niemand ziet, die er bij liggen alsof moeder natuur ze daar heeft gepland en die als een steentje  in de rivier steeds van locatie veranderd. Zijn dit dezelfde stukjes plastic die uiteindelijk in buiken van vissen en vogels terecht komen? 

UFO 01

 (verbal no. 18) en UFO 02 (verbal no.19)

Collage: ondefinieerbaar gevonden objecten op vuilniszak op een houten frame

U.F.O.’s (Unidentified Found Objects) Dit zijn de eerste 2 UFO’s uit de serie. Een kenmerk van een UFO is dat het gevonden item niet door mij  te definiëren is en  er wordt bij niet in tekst wordt gecommuniceerd.

De objecten die op minimalistische wijze in compositie geplaatst zijn, zijn allen gevonden in de omgeving van mijn atelier aan de Rieteweg 10 te Zwolle en de fietsroute Rieteweg 10, naar thuis en vice versa.  Het zijn vaak stukken plastic afkomstig van ? die na het uitpakken, gebruiken van een groter iets op straat zijn terecht gekomen. Sinds ik daar oog voor heb vind ik de meest vreemde maar grafisch prachtige objecten. Vandaar ook de naam  U.F.O. Het wordt door mijn tussenkomst op een podium gezet en op een esthetische manier benaderd. Maar wat het eigenlijk in tweede instantie laat zien is hoeveel zooi we allemaal achterlaten op straat. Soms groot, zoals het vele fastfood afval wat vaak in bosjes achterblijft, maar dus ook vaak hele kleine non-descripte vormen. Trash die niemand ziet, die er bij liggen alsof moeder natuur ze daar heeft gepland en die als een steentje  in de rivier steeds van locatie veranderd. Zijn dit dezelfde stukjes plastic die uiteindelijk in buiken van vissen en vogels terecht komen? 

This Aggression Will Not Stand

 verbal no. 17.

Collage: letters en een bulls Eye uit tijdschriften en kranten en acrylverf op canvas op houten frame

Ik heb kennis gemaakt met deze stellige uitspraak in de cultfilm The Big Lebowski van de Coen brothers. De personage Walter Sobschak (gespeeld door John Goodman) is een Vietnam veteraan die denkt dat hij Joods is, zit vol met onderdrukte agressie. Hij bezigt deze zin ‘ This aggression will not stand’ te pas en te onpas en met een nogal agressieve intonatie. Een mooi contrast met personage Jeffrey Lebowski, alias de Dude of El Duderino (gespeeld door Jeff Bridges). Hij, de dude, is een levensgenieter, halve hippie en pacifistische vriendelijke luiaard die het liefst vreedzaam en onder invloed van een jointje de wereld tegemoet treed. Deze film heeft terecht een cult status net als de Coen brothers zelf. Maar deze uitspraak van Walter, later ook geadopteerd door de zachtaardige Dude, is zelf ook iconisch geworden. Wat ik er mooi aan vind is de tegenstelling in de zin zelf.

Leftie

 (verbal no. 16)

Collage:  gevonden plastic tas en Duck tape op houten frame

Dit werk bevat 1 gevonden object, een plastic tas, gevonden nabij CS Zwolle. Plastic afval in onze straten laten zien hoeveel we om onze omgeving geven. De mensheid zal over niet al te lange tijd in staat zijn naar alternatieve planeten te reizen (Mars) en droomt ervan het te koloniseren zoals we onze aarde ook gekoloniseerd hebben. Hoe kan het tegelijkertijd bestaan, zoveel kennis, wijsheid en immense stompzinnigheid? Wat betreft het woord leftie, het past me wel.

Contemporary Slavery

 (verbal no.. 15)

Collage: 1 gevonden object, een kledinglabel van een kledingmerk op katoen gestikt op een houten frame.

De vindlocatie van dit stukje textiel was bij het stoplicht, hoek Rieteweg- Ceintuurbaan, Zwolle. Dit stukje-stof -plaklabel refereert naar zowel onze wegwerp maatschappij als naar moderne slavernij die plaatsvindt in de 3e wereld textielfabrieken en katoenvelden. Waar sommige gewoon goedkope mode willen heeft voor anderen hun arbeid en bestaan geen waarde. Een paradox.

Extra Blond

 (verbals no. 14)

Collage; bierviltje, acrylverf en  correctielint op canvas op houten frame

Extra blond verwijst naar mijn eigen blonde haar en alle vooroordelen over blondines. Een blondine is of wel een dom dan wel sexy blondje In mij geval kan ik melden; ik zie mij zelf niet als dom….

The Numbers That Shows

 (Verbal no. 13)

Collage;  nummers, streepjescode en etiket op overblijfsel van vlaggenstof.

The Numbers That Shows toont willekeurige getallen. Deze getallen zeggen iets binnen een bepaalde context. Daarbuiten zijn het gewoon getallen. In onze wereld van grafieken, koopkrachtplaatjes, verkiezingspolls, statistieken, rapportcijfers, rentepercentages, beursnoteringen enzovoort,  koppelen we allerlei -emoties- of rationele keuzes en handelingen- aan cijfers. Maar cijfers kunnen hardvochtig zijn als het gaat om de notatie van slachtoffers (mens-dier) van rampen, oorlogen, stalbranden en verdwijnende biodiversiteit. Of cijfers over hongerlijdende, niet naar schoolgaanden en de onderdrukten. Maar daarentegen kunnen cijfers ook suggereren dat alles op rolletjes loopt of verhullen hoe echt het eigenlijk gaat. Wie zijn wij? Zijn wij slechts een nummer,  a number that shows?

Faith

 (verbal no. 12)

Collage: zwart wit screenprint en rode acrylverf op plastic op houten frame

Faith – Vertrouwen, het fundament onder elke religie. Universeel maar divers in interpretatie. Wie of wat we vertrouwen, volgen of naleven dat is meer dan ooit de vraag!

Gutmensch 

(verbal no. 11)

Collage: papieren letters uit tijdschriften en kranten en lak op inpakpapier op houten frame

Het woord Gutmensch wordt hier uitgelicht . Dit woord moet met enige ironie gelezen worden. Een sarcastische typering van een politiek correct persoon,  de barmhartige Samaritaan die bevestiging zoekt. Een woord dat geclaimd, gebruikt en wellicht ook uitgevonden is door de rivaal van de Gutmensch. Ik nodig iedereen uit het woord te omarmen en er ook naar te handelen, totdat de gutmensch maatschappelijk zo ingebed is dat de meerderheid een mens is, als de meeste mensen, in basis- goed!? Wat zou daar eigenlijk op tegen zijn?

Fame (makes a man take things over)

 verbal no. 10

Collage: jute-tas van Bowie Is- promotiemateriaal van het Groninger Museum met gevonden en geknipte letters die het woord Fame spellen op houten frame

De sub regel “Makes a man take things over” is tevens ontleent aan het refrein van het zelfde nummer. Dit is een combinatie van beelden, tekst en een parallel naar Popart- kunstenaar, en Bowie vriend, Andy Warhol.  Zijn statement ‘In the future everyone will be famous for 15 minutes’, blijkt met terug werkende kracht de spijker op zijn kop. Was Warhol een visionair? En had hij toen enig idee van de omvang van dit concept in de echte wereld? Hebben wij dat eigenlijk?

To Avoid A void

 (verbal no. 09)

Collage; plastic inpak materiaal en witte acryl verf op canvas op houten frame

Deze readymade is uit een plastic bescherm zakje geknipt. Ik kan me niet meer herinneren wat er in zat. Het product uit het zakje was waarschijnlijk afkomstig uit het verre China. Ik neem dat aan, sorry voor mijn stereotypering, omdat Chinese bedrijven vaak zogenaamde Engelse waarschuwingsteksten op hun verpakkingen zetten. Deze teksten zijn vaak vrij vertaald naar het Chinglish en zitten vol van onschuldige, grappige fouten. Als we het er nu toch over hebben, de boodschap in de tekst op dit kunstwerkje lijkt duidelijk; Avoid a void!

Revolution Will Not Be Televised

 (verbal no.08)

Collage: geknipte letters uit tijdschriften en kranten en krijt en schoolbordverf op canvas op houten frame.

Dit kunstwerk is ontleent aan een tekst van een beroemd en invloedrijk nummer van Gil Scott-Heron. 1974, ‘The Revolution Will Not Be Televised’. Ik heb ‘The’ weggelaten in mijn kunstwerk om de revolutie waaraan hij refereert meer universeel te maken en wie weet, nog op handen zijnde.

Still Sparkling Still

 (verbal no.07)

Collage: 6 doppen van bruisende en platte waterflessen en matte witte lakverf op canvas op een houten frame.

Ontmoet verbal no.7. Een waterflesje is, of moet ik zeggen 6 waterflesjes, zijn de inspiratiebron voor dit kunstwerkje. Het zijn ingesleten termen als het gaat om keuze in water, plat of bubbels. Niet waard om een extra gedachte aan te verspillen nadat je gekozen hebt. Maar gecombineerd is het een statement. Het zegt zoveel als; Ik ben er nog, ik leef en bruis!

The American Dream

 (verbal no.06)

Collage; poster tekst en witte acrylverf op transparante stof  op houten frame.

De Amerikaanse droom is een begrip. Net als de uitspraak, ‘van krantenjongen naar miljonair’, een basis concept is over wat Noord-Amerika is en wil zijn. Namelijk; het land (de droom) (waar) gemaakt door immigranten uit heel de wereld. Elke Amerikaan behalve dan de Indiaan is non-native. De droom is de uitnodiging voor iedereen die er iets van wil maken. Want, “if you make it there, you make it anywhere”. Natuurlijk is dat niet voor iedere Amerikaan weggelegd.  Want het is wel het narratief van de winnaar en niet iedereen heeft evenveel toegang tot deze droom.

The No’s Have It or The Nose Have it

 (verbal no.05)

Collage: letters uit tijdschriften en kranten en witte acrylverf op houten frame.

Geïnspireerd door de recente ontwikkelingen in de Brexit. Met name de beelden uit het Britse Lagerhuis en de voorzitter die na het tellen van de stemmen de historische woorden ‘The no’s have it’ proclameert. Deze politieke situatie zat muurvast en is (denk ik) in zijn geheel te betreuren. Maar het beeld van de voorzitter die steeds hard/harder iets proclameert, zonder versterking, want de Britten houden van traditie, om boven het geroezemoes uit te komen is ook best komisch. Zeker als je ineens ‘The Nose Have It’ hoort in plaats van….

Plastic People

Collage van plastic inpak materiaal en afwrijfletters op een houten frame

(verbal 04)

Plastic staat voor gemak en hygiëne. Het is een geniale uitvinding van Alexander Parkes 1841 (Parkesine > naar zich zelf vernoemd ). Inmiddels verdrinken we er in. Plastic People verwijst naar het plastic in of aan ons. Wat ooit als kinderspeelgoed en plastic gimmick begon; Barbie en Ken groeide in de 21e eeuw uit tot een tikje ordinair maar toch gewild schoonheidsideaal. Wie had dat ooit gedacht. Dat brengt me bij de volgende vraag; ‘worden we uiteindelijk zelf plastic in een plastic wereld?

Gibberish

(verbal 03)

Collage van plastic tas letters, onderdeel van plastic verpakking en witte acrylverf op canvas

Gibberish betekent zoveel als koeterwaals, onzin, Babylonische wartaal en flauwekul. Ik vind het een mooi woord wat een lading goed dekt. De klank klopt met het gevoel. De term fake-news is erg in zwang geraakt sinds het aantreden van VS president Donald Trump. De feiten die deze politicus niet goed passen worden tot fake news gedoopt, dus gibberish. Dat wekt argwaan bij de goed gelovige volger, met alle gevolgen van dien. Het omgekeerde effect is er ook, gewoon iets neerzetten met klinkers en medeklinkers en er lijkt iets zinnigs te staan. Zo werkt ons brein. Taal is eigenlijk niet meer dan een afspraak, als we waarde toekennen aan een verzameling letters betekent het iets. Taal is ook associatie, zoals het woord gibberish zelf goed associeert met wat het betekent. Kuwayt Rad 24/7. Waarmee zou je mijn tekst associëren? Ik denk dat het gibberish is.

Oooh Well

verbal no.02

Collage; plastic tas letters en witte acryl op canvas

Een klein kunstwerkje met een knipoog, die de woorden; Oooh well, Oooh God, Oooh no en Oooh yes spelt. Het woord is zelf een kunstzinnige vorm. Een beeld zegt meer dan 1000 woorden maar geld dat ook als een woord een beeld wordt? 

Creatism,

Verbal 01

Geprinte letters en witte acryl verf op canvas

Deze willekeurig gelegde en geplaatste letters spellen de woorden Create en Art. Twee woorden die voor mij belangrijk zijn. Ik maak dus ik besta. Door te maken laat ik sporen van mijn bestaan na. De mensheid maakt en vernietigd. Vernietiging is een negatief terwijl creëren een positief is. Het maken van kunst is het superlatief van maken.

Volgens sommigen is de hoogste vorm van creatism, of moet ik zeggen creationisme, in de handen van de almachtige God. In mijn geval betekent God de onbegrijpelijke natuur.

PS: Ik heb dit geschreven omdat ik zelf slachtoffer ben van eeuwige twijfel, zoals wij allemaal denk ik. Ik ben niet perfect. 

*Mattel; uitvinder en producent van Barbie

Autonoom/ Autonomous