Tag: series

Geplaatst op

Dream Brother

(for Englisch scroll down)

Dream Brother-No. 09 van de Helden/Heroes serie.
No. 09 van de Helden/Heroes serie.

No. 09 van de Helden/Heroes serie. Limited & signed 1/1 print op canvas 120/80 cm.

Dream Brother is de hekkensluiter van de Helden/heroes-serie die ik bij deze de A sides doop.  Dit is een portret van Jeff Buckley. Jeff is een late held die al jaren in mijn onderbewuste rond hing tot dat ik bij het Zwolse Minstreel music met een tweedehands exemplaar van Grace in mijn handen stond. Oh ja Jeff Buckley, een naam waar een zweem van genialiteit en onfortuinlijk-heid omheen hangt. Ik was in die tijd regelmatig (hobby) DJ bij Jazz café Jazzy Jam, dus was ik altijd van mijn gage platen en cd’s aan het zoeken die de mensen in beweging zouden zetten. Grace is geen dansplaat. Maar mijn muziek-liefde heeft geen grenzen. Als er al een grens is, is het een kwaliteitsgrens . Ik wil geraakt worden, ik wil muziek voelen tot in mijn tenen, ik wil in muziek kunnen zwelgen en er in verdwijnen van tijd tot tijd. Grace dus, een nakomertje, terwijl de zanger al dood en begraven was toen ik hem echt ontdekte. Verdronken. Een dramatisch eind aan het leven van een muzikant van dramatisch, melancholieke betoverende muziek. ik zette thuis de CD op en ging liggend met ogen dicht luisteren zoals ik dat altijd doe met nieuwe muziek. En werd meegezogen in een mengeling van  hysterie en melodie, zachtheid en rauwheid. Een muzikale apocalypse. Ik wist eerst nog niet eens of ik het mooi of prettig vond. Ik heb de CD daarna even gelaten en na een poosje meegenomen naar het atelier en weer gedraaid. Het voelde als een spannend ritje. En het begon te beklijven. Ik ben er op gaan schilderen, maanden lang het zelfde gedraaid. Grijs is die plaat. Maar zo gaat dat met echt goeie muziek, je trekt het aan als een jas, als het goed zit, trek je het eigenlijk nooit meer uit en wordt het een stukje van jezelf. Deze plaat Grace is een reis door het hoofd van een poëtische zanger die je mee voert in een onbekende tumultueuze wereld, een reis door het leven zelf. 

Na deze serie zit er nog een B- Sides reeks aan te komen. De titel zegt het al de zelfde artiesten in een ander jasje. De A-sides zijn unieke limited prints 1/1 maar van de B-sides is de oplage wat groter waardoor ze ook voor een kleinere beurs toegankelijk worden.  Wordt vervolgd.

Dream Brother (English)

Dream Brother-No. 09 van de Helden/Heroes serie.
No. 09 van de Helden/Heroes serie.

No. 09 of the Helden/Heroes series. Limited & signed 1/1 print op canvas 120/80 cm.

Dream Brother is the latest and last of the Helden/Heroes-series that is extended with the subtitle the A-sides. This is a portrait of Jeff Buckley. Jeff is a late hero that lived in my sub-consciousness for years before I encountered his second hand album Grace at music store Minstrel Music in Zwolle. Oh Yes, Jeff Buckley, a name surrounded with a spark of genius and infortune. In those days I was spending my gage as (hobby) DJ at dance- records. Grace is not a dance album. But my love for music has no limits. If there ever was one it would be about quality. I want to feel music in my bones, I want to wallow in music and I like to disappear into it from time to time. So, Grace is a latecomer. While the singer was already dead and buried when I met him. Drowned, A dramatic end of a life of a musician of dramatic, melancholic mesmerising music. Once at home, I put on the record and started listening with eyes close as I always do with new music. A mixture of hysteria and melody, softness and rawness came over me, a musical apocalypse. At first I did not knew if I even liked it or not. I left it for a while until I took it to my workspace and tried it again. I felt as an exiting ride. It started to stick. I started painting on it. For months the same music over and over again until the record turned grey. This is how it goes with real good music; you wear it like a coat, if fit fits well you really don’t ever take the coat off anymore. It is becoming part of you. This record Grace is a journey trough the poetic mind of the singer that takes you to unknown and tumultuous places, a journey trough live it self. 

After these series a B-sides rises on the horizon. As the title says, the same 9 artist are represented but in different setting. The A sides are unique limited 1/1 prints but the B-sides comes with a larger edition so will be also affordable for a smaller purse. To be continue.

Geplaatst op

Remains Of Today > 60!

(For English scroll down)

remais-of-today-2020
De serie Remains Of Today (bestaande uit verbals en UFO’s die ik gemaakt heb gedurende 2019> 2020) is de 60 stuks gepasseerd. Het totaal kunstwerk wordt steeds lijviger en er valt steeds meer in te ontdekken.

Remains Of Today > 60! De serie Remains Of Today (bestaande uit verbals en UFO’s die ik gemaakt heb gedurende 2019> 2020) is de 60 stuks gepasseerd. Het totaal kunstwerk wordt steeds lijviger en er valt steeds meer in te ontdekken. 60 kleine kunstwerkjes opgebouwd uit gevonden teksten (verbals) en definieerbare en ondefinieerbare gevonden objecten (UFO’s) Inmiddels ben ik al weer hard op weg richting de 70.

Ik licht de laatste 5 kunstwerkjes tot 60 hieronder nog even toe:

56- Crossroads – verbal no.56 (UFO 17). Een crossroad, kruising is een letterlijke en een overdrachtelijk plek om keuzes te maken. De simpelste vorm is rechtdoor, links of rechts. Een keuze die naar aanleiding van een eerder gekozen bestemming gemaakt wordt. De overdrachtelijke vorm heeft vaak te maken met grote levensvragen. Ga ik door op de ingeslagen weg of neem ik een afslag is dan vaak verbonden met onderliggende vragen als; Vind ik mijn baan of relatie nog bevredigend? Wil ik een nieuw avontuur aan gaan? Maar op metaniveau, de mensheid,  kan het ook de vraag zijn of het ingeslagen pad der vooruitgang ons verder gaat brengen of zelfs houdbaar is. Dan vraagt een afslag om moed.

57 ART- Verbal no 57. Rest folie tekst van eerder kunstwerk – To Me Or Not To Me (Stardust), roze schilders tape en witte acryl op ongeprepareerde kaasdoek.30x30cm. Het woord kunst als kunstwerk. Een soort droste effect. Er is een goeie reden om het woord ART-( kunst) even in de spotlights te zetten. Kunst is altijd aan onderhevig aan erosie. Het moet verdedigd worden tegen het onterechte toe-eigenen. Het moet zichzelf verdedigen voor haar bestaansrecht, en tegen vervlakking in een vlakke wereld. Dat terwijl de kunstenaar zelf, de schepper zich op dagelijkse basis moet wapenen tegen anti kunst cynisme en de verleiding van het commerciële dan wel nakende armoede, zowel geestelijk als fysiek. Kunstenaar zijn in deze tijd is geweldig en vreselijk in een. Er is zoveel beeld concurrentie dat de subtiele stem bijna niet meer wordt gehoord. Er is zoveel commercie dat de scheidslijnen diffuus dreigen te worden. Kunstenaar en dichter Lucebert schreef het al “alles van waarde is weerloos”,  daar voeg ik aan toe; “maar waard om voor te vechten”

58 Framed. Verbal no 58 UFO no18.

Collage: plastic object of unknown origin of purpose. (found @ de Grote Voort, Zwolle) and pencil on gesso primed canvas on a wooden frame.

Part of The Remains Of Today series.

Framed, as in a framed artwork, framed: as in your caught. Everything seems framing these days, positive or negative framing. I grew up to believe that others mostly determine how you are valued. Making your self a key subject and advertising your personal life is a relative new phenomenon. The creation of a digital alter ego, a perfect version of the imperfect mortal vulnerable one. Every step of the way is self-controlled and moulded for the public eye. One could say that framing is kind of a simple and foremost a flat representation of someone or something. By lack of real interest or in-depth inquiries, a quick draft of someone, and what he or she stands for is quickly made, just like simple judgements. 

59- Horizon Verbal no.59. Tape, roze, zwart, wit, afdekzeil, geel schuurpapier, touw, roze snoertje en hotel toilet-reinigingsbanner op canvas en lakverf op houten frame. De horizontale streep die de aarde van de hemel scheidt is magisch. Toekomst perspectief en het woord horizon worden vaak in adem genoemd. In de wetenschap spreken ze van een nieuwe horizon. Maar bij de Vikingen en of de Noormannen was de horizon de aanduiding van het einde van de wereld, iets waar je van af kon vallen. Een lijn tussen de onderwereld en het Walhalla.

60- Best Bud (Verbal no. 60). Ondergoed tasje en overblijfsels van flexibele stof , met kleur test, dat voor een ander project gebruikt is op hout. 30x30cm. Who’s your best bud, wie is je beste vriend? Buddy en buttocks gecombineerd maakt het woord bud. Een goed gekozen woordgrap door de maker van deze ondergoed tasjes. Je hebt natuurlijk maar één butt en die is altijd de beste want het is de jouwe. Een die altijd letterlijk achter je staat en hangt. Is bud, but eigenlijk mannelijk? Hoe zou het uitpakken bij damesondergoed versus vriendschap? Zou het dan booty of bum worden?. Of schuift het op naar andere rondingen? In dat geval zou de vriendschappelijke equivalent waarschijnlijk de bossom friend, boezem vriendin zijn.

De complete serie en alle losse verbals & Ufo’s + teksten zijn ook zijn ook te bekijken op:

Singulart en Saatchi Art

En hier op mijn eigen site: https://maritotto.nl/verbals/

Remains Of Today > 60! (English)

The Remains Of Today series (verbals & Ufo’s made in 2019 > 2020 combined) is holding 60 artpieces now.. The sum of all small artworks is getting more and more extensive and leaves more and more to discover. 60 small pieces of art made from found text/characters, identified and unidentified found objects(UFO’s) In the meanwhile I am allready coursing at 70.

I will enlighten the latest 5 artworks to complete 60 to you:

56- Crossroads- verbal no. 56 (UFO no 17).

Collage: leftover flexible fabric used for a unique- (due to Corona- non published)- swing design called ‘Vluchthaven’ and black shoelace on a wooden frame.

Part of the Remains Of Today series

A crossroad is a literal and metaphorical site to make choices. The simplest form is straight ahead, left or right. A choice that’s determined by an earlier made destination. The metaphorical form is a bit more complicated because it involves larger life questions. Will I continue the chosen path or will I take an exit. These choices are often connected to underlying questions such as; is my job or relation still satisfying? Is new adventure luring? But on a Meta level, humanity, there’s a more universal question whether our defined path of progression is sustainable and will move us forward? In that case any exit needs courage.

57 ART- Verbal no 57. Remains of foil from an earlier artwork ‘ To Me Or Not To Me’, pink tape and white acrylic paint on primed canvas on wooden frame. 30x30cm. There’s a good reason to put the word Art in the spotlights. Because art is subject to erosion it must be defended against unjust appropriation. It must defend itself for her right to exist and against flattening in a flat world. While the artist, the creator must stand up to anti-art cynicism and the temptation of commerce as remedy to imminent poverty, both physically and mentally. Being an artist in this time is awesome and dreadful at the same time. Day in, day out Images are pouring out in a constant flood to such extent that the subtle voice is easily overseen. Commerce rules and borderlines are getting vague. Dutch artist/ Poet Lucebert wrote, “ everything of value is defenceless”, I would add “ but worth fighting for;’

58- Framed- Verbal no 58 UFO no18. Plastic object of unknown origin of purpose. (Found @ de Grote Voort, Zwolle) and pencil on gesso primed canvas on wooden frame.

Plastic object of unknown origin of purpose. (Found @ de Grote Voort, Zwolle) and pencil on gesso primed canvas on wooden frame.

Part of The Remains Of Today series.

Framed, as in a framed artwork, framed: as in your caught. Everything seems framing these days, positive or negative framing. I grew up to believe that others mostly determine how you are valued. Making your self a key subject and advertising your personal life is a relative new phenomenon. The creation of a digital alter ego, a perfect version of the imperfect mortal vulnerable one. Every step of the way is self-controlled and moulded for the public eye. One could say that framing is kind of a simple and foremost a flat representation of someone or something. By lack of real interest or in-depth inquiries, a quick draft of someone, and what he or she stands for is quickly made, just like simple judgements. 

59- horizon verbal no.59. Tape: pink, black, white, covering-sheet, yellow grinding paper, rope, pink wire and toilet-clean seat-banner & paint on canvas on wooden frame. The Horizontal stripe that separates heaven from earth is magical. Future perspective and the word horizon are often verbally used in one breath. In science they refer to new horizons. But the Vikings and Normans believed that the horizon was the proverbial end of the world, you could tip off. A imaginary line between the underworld and the Walhalla.

60 Best Bud (verbal no.60). Underwear bag and remains of flexible fabric with colour test used for another project on wood. 30x 30 cm. Who’s your best bud? Buddy and buttocks combined makes the word bud. A well-chosen gimmick created by the designer of the underwear bags.  We only have one butt so it’s always the best because it’s our own, one that always stands or hangs behind you. Is a bud really a manly thing? What would it become with ladies underwear versus friendship? Is it bum or booty?  Or does it shift to other curves? ? In that case the friendship equivalent would probably be; best bosom friend.

The complete series and all loose verbals and UFO’s with short stories are also to be found on: Singulart en Saatchi Art

And here on my own site: https://maritotto.nl/verbals/

Geplaatst op

Rebel (no. 7 Helden/ Heroes serie(s)

(For English scroll down)

Rebel- Helden/Heroes-serie- nr. 7- 2019-portret- Lauren Hill-
Rebel – nr. 6 van de Helden/Heroes serie Limited & signed (1/1) art print on canvas 120/80 cm. (Portret Lauren Hill)

Bij deze presenteer ik mijn laatste werk; Rebel no. 7 van de  Helden /Heroes serie.  Dit is een serie van visuele en virtuele hommages aan mijn muzikale helden. Elke held vertegenwoordigd een periode in mijn leven. Zo is het begonnen met mijn ultieme muzikale held David Bowie. Uiteindelijk opgroeiend en ontgroenend met vele anderen om hem gezelschap te houden. 

‘Rebel’ is mijn portret van Lauryn Hill.  Zij maakte onderdeel uit van de hip hop formatie ‘The Fugees’ samen met Wyclef Jean. Zij werd solo artiest met haar debuut album “ Miseducation of Lauryn Hill’.  

1999- coming of age- Het was 1999, het jaar dat ik 30 werd. Ik maakte een lang gewilde trip naar de U.S.A. met hartsvriendin, Anne Marieke. Eerste stop, New York City. We waren opgewonden, vervuld met grote verwachtingen en nieuwsgierig tot en met. Wat zou de US Of A voor ons in petto hebben? Het zou een reis worden die we nooit meer vergaten. We reisde van New York naar Memphis Tennessee, dwars door de Mississippi Delta naar Baton Rouge, New Orléans om daarna met de Greyhound op bezoek te gaan bij mijn oom in Plano/Dallas. Om vervolgens met hem weer Texas te ontdekken. Het was een fantastische reis maar vermoeiend en overweldigend tegelijkertijd. In feite zo overweldigend dat ik gevuld met alle indrukken en Amerikaanse tegenstellingen na afloop in iets tussen depressie en burn-out. Dit zou me uiteindelijk een jaar kosten om weer mijn ritme en balans te vinden. De reis naar Amerika was niet de reden maar wel de druppel die de emmer deed overlopen. Dus 1999 en 2000 was een periode van waarheid, volwassen worden, het leven nemen zoals het is, en met mezelf in het reine komen, mijn onzekerheden, mijn angsten, mijn verlangens en mijn doelen.

Cloisters Park –Doo Wop That Thing- Dit is het moment waarop Lauryn Hill haar intrede doet.  Dit was in Cloisters Park, New York. Ons verblijf in New York was heerlijk geweest, vol van ontmoetingen met prachtige mensen. We kamden de straten van New York uit, te voet. We liepen kilometers, net zoals we deden die dag dat we uiteindelijk in dit park terecht waren gekomen. Lekker op een bankje, in de schaduw onder een boom (het was meer dan 40 graden), een beetje relaxen. Mijn vriendin Anne Marieke was goed voorbereid op vakantie gegaan, gewapend met haar USA, (New York State Of Mind) tapes en haar Walkman. Ze deelde een rechter of een linker oortje met mij. Dit was mijn eerste ontmoeting met Lauren Hill. ‘Doo Wop That Thing’ knalde door het oortje. En ik werd instant fan.

Unplugged- Rebel- Jaren later ontdekte ik de MTV Unplugged sessions. Dit dubbel album bevatte songs gezongen met een soms  hese, rauwe stem, zoals ze daar ook zelf aan refereerde. Liedjes met een diepe en serieuze ondertoon. Hier stond een vrouw, triester, ouder en wijzer maar ook wakker en bewust! Ze zingt met ziel en inhoud, ontdaan van alle pretentie. Nummers die verschil maken. Disc 1 eindigt met de song ‘Rebel (I Find It Hard To Say)’. Zonder meteen te weten waar dit nummer echt over ging, raakte het me meteen!  

Een paar regels uit de tekst;

“And while the people sleep, too comfortable to face it
Your lives are so incomplete, and nothing, and no one, can replace it
No, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
Is rebel… rebel, rebel, rebel, rebel, rebel, rebel”

Deze regels zijn voor altijd in mijn hoofd gegraveerd. Haar tekst gaat eigenlijk over de Amadou Diallo shooting . Dit is hoe ze het in haar lied introduceert; 

“…I’ve written it about the whole Amadou Diallo situation...…It was such a hot time in the city at that point, I was afraid that if I put the record out, people would Misunderstand what I meant by “Rebel” and they just take it to the streets” 

Vandaag de dag zou het ook zo een  Black Lives Matter strijdlied kunnen zijn. Voor mij, als niet zwart zijnde maar wel sympathiserend, lees ik er ook nog een hele andere boodschap in.  Ik beluister het meer in de zin van hoe wij met de wereld in het algemeen omgaan. Ik heb vaak het gevoel verdwaalt de zijn in een wereld die, a priori, geld gemotiveerd is. . En hoe deze wereld en haar natuur (flora, fauna) overlopen worden door een almaar uitdijende menselijke bevolking. Hoe onze gedrag een destructieve uitwerking heeft op onze wereld-genoten.. Als ik mijn hoofd ten rusten leg voel ik onrust. Kan soms niet slapen vanwege alle zorgen en vragen in mijn hoofd. Hoe gaat dit 21eeeuwse hoofdstuk eindigen? Worden we op tijd wakker? Wijzer? Hoe kunnen we überhaupt nog ongerust slapen wetende wat we weten? 

Dan lichten de woorden: “And while the people sleep, too comfortable to face it”, op in mijn hoofd

Lauryn Hill kaart zaken aan; daarvoor moet zij wel een moedige en sterke muzikant zijn. Naar mijn mening. Haar woorden zijn verontrustend en troostend tegelijkertijd. Haar woorden lijken rauw en eerlijk  en ik verlang naar helderheid en eerlijkheid in deze verwarrende en soms oppervlakkige lijkende wereld. 

Lees meer over mijn road trip @ https://maritotto.nl/reisverslag/

Luister naar Rebel (I find It Hard to Say) :

Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image

En een overzicht van de andere Helden:

Rebel (no. 7 Helden/ Heroes serie(s)

(English)

Rebel- Helden/Heroes-serie- nr. 7- 2019-portret- Lauren Hill-
Rebel – nr. 6 van de Helden/Heroes serie Limited & signed (1/1) art print on canvas 120/80 cm. (Portret Lauren Hill)

Hereby I present my latest work from the Heroes/Helden series, Rebel no. 7, to you. This is a series of visual and virtual homages to my musical heroes. Each hero represents a period or a phase in my life. It started more or less with my ultimate hero David Bowie in my teenage years. Growing up and coming of age with many others to keep him company. 

‘Rebel’ is my portrait of Lauryn Hill. She was part of the hip-hop formation Fugees with Wyclef Jean. Became a solo artist with her debut album “ Miseducation of Lauryn Hill’.  

1999- coming of age- It was 1999 the year I turned 30!  I made a long desired trip to the U.S.A. with soul mate /friend Anne Marieke. First stop, New York City. We were exited, filled with great expectations and curious to the max. What would this US Of A have in stored for us? It was a trip we would never forget. We went from New York to Memphis Tennessee, straight trough the Mississippi Delta to Baton Rouge, New Orleans and than by Greyhound to visit my uncle in Plano/ Dallas and discovering Texas (Austin, San Antonio) with him on our side. It was one fantastic ride but exhausting and overwhelming at the same time. In fact so overwhelmed and filled with all impressions and American contradictions, that afterwards I slipped into something in between depression and burn out.  This would take me a year to overcome and to find my rhythm and balance again. The trip to the USA was not the cause but the final drop that flooded the bucket. So 1999 and 2000 for me was a period of truth, coming of age, facing life as it is and coming to terms with myself, my insecurities, my fears, my desires and goals. 

Cloisters park NYC– Doo Wop That Thing!- So here is were Lauryn Hill kicks in. This was in Cloisters Park, New York City. Our stay in New York was tremendously cheerful and filled with all kinds of encounters with lovely people. We combed the streets by foot. We walked for miles, as we did this day and ended up in this park on a bench, enjoying the shade of a big tree (it was 40 degree plus) and relaxing a little bit. As my friend Anne Marieke came well prepared to our trip with her USA  (New York State Of Mind) tapes on her Walkman, she shared a left or right earphone with me. This was my first encounter with Lauryn Hill. ‘Doo Wop That Thing’, bursted trough the earphone and made me instant fan.

Unplugged sessions- rebel- Years later I discovered the MTV Unplugged sessions. This double album contained songs sang with a raspy voice, as she revered to it her selves. Raw songs with a deep and serious undertone. Here was a woman, sadder, wiser and older but also wide-awake and aware, singing with true soul and content. Stripped of pretence, songs that matter. Side one ends with this song Rebel (I Find It Hard To Say). Without really knowing at the time what this song was really about, it struck me as lightening.

A few lines here;

“And while the people sleep, too comfortable to face it
Your lives are so incomplete, and nothing, and no one, can replace it
No, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
Is rebel… rebel, rebel, rebel, rebel, rebel, rebel“

These lines are engraved in my mind forever. Her lyrics are actually about the Amadou Diallo shooting. This is how she introduces the song;  

“…I’ve written it about the whole Amadou Diallo situation……It was such a hot time in the city at that point, I was afraid that if I put the record out, people would Misunderstand what I meant by “Rebel” and they just take it to the streets” 

Nowadays it might as well became a Black Lives Matter anthem. For me, not being black but sympathizing of course, it has an alternative message as well. 

How I read this song it is more related to the way of our world in general. Often I’ve got this feeling of being lost in an, ‘ a priory, money’ motivated world. And how this world and his nature (flora, fauna) are ran over by an extending population of people. How our behaviour is destructive for our fellow earth inhabitants. When I am trying to put my mind to rest, I cannot feel at ease because I’m boggled and worried. How does this 21th chapter end? Does mankind wise up?  How can we even sleep at night knowing what we know? 

Than the words: “And while the people sleep, too comfortable to face it”, lights up in my head.  

Lauryn Hill sets an example; therefor she must be courage’s and strong musician in my opinion. Her words are disturbing and comforting at the same time. Her words feel raw and honest. And I long for plain honesty and clarity in this confusing and sometimes flat earth.

Read more about my road trip (in dutch) @ https://maritotto.nl/reisverslag/

An overview of the other heroes:

Geplaatst op

Into The Field Of Joy

Into The Field Of Joy- Helden/Heroes-serie- nr. 5- 2019-portret- Lenny Kravitz-
Into The Field Of Joy – nr. 6 van de Helden/Heroes serie Limited (1/1) art print on canvas 120/80 cm. (Portret Lenny Kravitz)

(scroll down for English)

Bij deze presenteer ik nr. 6 uit de Helden/Heroes serie, Into The Field Of Joy.

Limited (1/1) en gesigneerde digitale ar print on canvas 120/80 cm.

Fields Of Joy, de 3e (hit) single van Lenny Kravitz zijn debuut album ‘Mama Said’ 1991. Ik was 21. Een roerige periode in mijn leven. Ik ging veel uit, werkte (net nog of net niet meer)  in Discotheek X Ray en later in Café de Singel (Zwolle). Mijn gedroomde carrière als grafisch ontwerper leek uit beeld. Een alternatieve carrière als horeca medewerker leek de weg op dat moment. Gedreven door een mix van jeugdige onbezonnenheid en opstandigheid maakte dat ik dit perspectief omarmde en zag als een perfecte combinatie van plezier en geld verdienen. Dat bleek natuurlijk uiteindelijk heel anders uit te pakken. Het heeft veel energie gekost om dit pad om te buigen in iets waarvan ik oprecht gelukkig zou worden; het kunstenaarschap. In die zelfde tijd was daar ineens the sound of Kravitz. Lenny Kravitz, een prachtige androgyne mix tussen Jimy Hendrix en Curtis Mayfield. Een ultra coole hippie en een rockbeest. Een boodschap van love, peace and happiness in een rauw jasje.

Ergens eind jaren 90 heb ik een tweeluik gemaakt met de titel- Into The Field Of Joy, vernoemd naar het nummer van Lenny Kravitz. Deze tweeluik stond voor mij voor optimisme, een start, het begin van iets nieuws. Zowel zakelijk als privé veranderde er van alles. Ik had net mijn eerste  atelier bemachtigd in de destijds gekraakte Oude Ambachtsschool (Mimosastraat 1) en voelde me als herboren  te midden van het kleurrijke gezelschap wat de Mimosa bevolkte. Ik kreeg vertrouwen in mezelf, mijn creativiteit en mijn toekomst. Hier zou het gaan beginnen en van dat pad ben ik nooit meer afgeweken. Into The Field Of Joy markeert voor mij een tijdperk en een belofte aan mijzelf.

Kravitz zelf heeft nog vele hits gehad en albums gemaakt. Stijlvast en zijn unieke sound altijd trouw blijvend. Laatst heb ik weer twee recente albums gekocht; ‘Black & White America’ & ‘Raise Vibration’ en die bleken even urgent en actueel te zijn  als zijn vroege werken. Als je als artiest zo lang zo continu in je kwaliteit kan blijven ben je voor mij een grote. Oh ja, toch het vermelden waard, tevens de eerste in mijn portret-reeks die nog (vol op) leeft, Len the Man!

Meer uit de Helde serie zie:

Into The Field Of Joy (Mama Said- Lenny Kravitz 1991)

Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image

(English)

Into The Field Of Joy

Into The Field Of Joy- Helden/Heroes-serie- nr. 5- 2019-portret- Lenny Kravitz-
Into The Field Of Joy – nr. 6 van de Helden/Heroes serie Limited (1/1) art print on canvas 120/80 cm. (Portret Lenny Kravitz)

Hereby I present no. 6 from the Helden/Heroes series, ‘Into The Field Of Joy’.

Limited (1/1) signed digital art print on canvas 120/80 cm.

‘Fields Of Joy’ was the 3th (hit) single by Lenny Kravitz debut album ‘Mama Said’ 1991. I was 21 years old and in de midst of a turbulent era of my life. I was on a revel a lot and worked (or had worked) @ discothèque X Ray and Cafe de Singel (Zwolle). My dreamed career as graphic designer seemed out of reach. An alternative career in the catering industry seemed the way for me at that present moment. Driven by a mixture of youthful rashness and rebelliousness made me embrace this opportunity, a perfect combination of making fun and earning money. In the end it had a less fortunate outcome than hoped for. It took me al lot of energy to bend this path into something that would made me truly happy, artistic craftsmanship. This period for me is larded with the sound of Lenny Kravitz. Lenny Kravitz, a beautiful androgynies mix of Jimy Hendrix and Curtis Mayfield. A ultra cool hippie and a rock ’n roll animal. Spreading a message of love, peace and happiness, be it a little rugged on the edges.

At the end of the nineties’ I made a diptych called ‘Into The Field Of Joy’ named after Lenny Kravitz’s song. This diptych for me represented optimism and a start of something new. Both carriers wise as private everything changed. I had just obtained my first atelier at De Oude Ambachtsschool (Mimosastraat 1) and felt like a phoenix from the flames in the company of all these colourful people that worked and lived at the Mimosa.  It boosted my self-confidence, my faith in my creativity and my future. From here on it would only go up and I never left this track again. Into The Field Of Joy, for me, marked an era and a promise to myself. 

In the mean while, zooming in on Kravitz, he made many hits and albums. He always stayed faithful to his unique sound. Recently I bought two of his latest albums; ‘Black & White America’ & ‘Raise Vibration’’ and they proofed it to be as urgent and contemporary as his early works were. When you’re an artist and able to produce music of a continue quality for decades, your a great one in my perspective. Oh, and by the way, worth mentioning it, in my sequence this is the first artist that’s still alive (and kicking), Len the Man!