Acryl op canvas 120/90cm 2020. Zelfportret. Onderdeel van de Brave New World serie
Mind The Gap- Acryl op canvas 90/120 cm-2020.
Mind The Gap (1970-2020)
Bij deze presenteer ik mijn laatste schilderij uit de serie Brave New World, ‘Mind The Gap’. Dit is het jaar dat ik 50 ben geworden (24-08-70). Ik heb de traditie dat ik eens in de zoveel tijd een zelfportret maak. Meestal naar aanleiding van een sleutelmoment. 50 is zo’n sleutel moment. Wat je hier ziet is mijn veel jongere zelf in een schommel, Ik was± 3,5 jaar oud. Ik houdt de halsband van onze boxer Vesta goed vast. Ik sluit niet uit dat mijn ouders dit zo geënsceneerd hebben. Maar ik nam mijn taak serieus, dat kan je zien aan mijn vastberaden blik. Wij woonden toen nog in Scharwoude (Noord Holland).
Seventies
Met de foto die hier model voor heeft gestaan, ben ik al mijn hele leven vertrouwd en sinds vorig jaar heb ik zelf het origineel thuis. Ik ben altijd gefascineerd door vooral oude foto’s want het is in feite gestolde tijd. Het waren dus de jaren 70, de tijd dat mijn ouders er hip uit zagen met bloemrijke jurken, grote zonnebrillen, sandalen, (bakke) baarden en snorren. In die tijd droeg ik veel zelf genaaide creaties van mijn moeder. Mijn ouders noemde zich zelf geen hippies want daar deden ze niet aan, maar waren gewoon kinderen van hun tijd. Ik ook.
Ik voel me nog verwant met de 70ties, misschien wel omdat dat een grote ommekeer was in hoe een samenleving eruit kon zien. Geen keurslijven en van dat stijve maar vrijheid, geen conservatisme maar optimisme, de wereld zou alleen maar mooier worden. Onbegrensde creativiteit op kunstzinnig, muzikaal en spiritueel vlak. Zo probleemloos waren de seventies helemaal niet maar dat was wel de vibe die er bij hoorde.
Nee, zelf had ik daar natuurlijk geen idee van ik moest de wereld nog ontdekken maar ik denk wel dat je onbewust wordt gevormd door de tijd waarin je geboren bent.
2020. Time flies when you’re having fun. We zijn 50 jaar verder. Niet alleen maar fun. Maar waar ik nu sta ik voor mij een prettige plek. Ik dacht als twintiger dat het rond deze tijd wel een beetje gedaan zou zijn. Maar op je 50eligt de hele wereld alsnog voor je open ligt en is er nog ontzettend veel te ontdekken en te leren. Dat valt dus erg mee. So far so good wat mij persoonlijk betreft.
Deze tijd 2020, is een tijd van ongelimiteerdheid en extremen. Ik ben, leef hier en heb het getroffen. Maar als ik mijn blik naar buiten richt voel ik onbehagen. Het optimisme van de jaren 60, 70, 80 is omgeslagen in super realisme en ja ook cynisme. We weten alles, we zien alles, horen alles, we hebben toegang tot alles, en daarnaast, we hebben alles, we willen alles, zijn we 24/7 bereikbaar en hebben we nog nooit zoveel ‘vrienden’ gehad als in het digitale tijdperk. Het levert per saldo niet perse een mooier of intelligenter menstype op. Althans, zo lijkt het. Kijk maar naar de vele succesvolle populistische politieke leiders. Dit gaat de eeuw zijn van er op of eronder. Voor veel flora en fauna is het al eronder. Zo angstaanjagend snel. In mijn duisterste gedachten rennen we als lemmingen met zijn allen het ravijn in. We weten beter maar het is zo moeilijk afscheid nemen van alle verworvenheden ook al kost ons dat de kop. Als kunstenaar worstel ik met dit gegeven en zoek ik steeds naar wegen om mijn kunstenaarschap in te zetten voor dialoog en introspectie. Verder reikt het kunstenaarschap (nog) niet
Deze foto ademt wat mij betreft echt de 20eeeuw uit. Een klein 21eeeuws-detail heeft zijn weg gevonden in het beeld. Een moderne interventie zeg maar, de oortjes. Wie mij kent weet dat ik geen oortjes heb, laat staan een smartPhone. Ik haast me er bij te zeggen dat, dat dus en keuze is, een statement. Ja hoor ik kan prima meekomen met de digitale wereld maar kies er voor autonome keuzes te kunnen blijven maken. Als kind voortgebracht door de spreekwoordelijke ‘Flower Power’ generatie zeg ik dan maar laat mij onafhankelijk en vrij zijn, dat is mijn grootste bezit.
Overzicht Brave New world
Insomnia(a bed piece about bed peace)-Acryl op canvas
155 x 90 cm
2024
#Do You Follow Me + #Are You Following Me - Two light-boxes with led light. Part of the installation Dedicated Follower. Artwork/diptych without the video. Fitting the theme.
Virgin Screen - Green 2024
Turist - Acryl op canvas
180 x 100 cm
Sapiens 2023-Uit de serie Brave New World
Virgin Screens - acryl op canvas- 100 x 150 cm - 2023
Onlyness (Think Poetic)-2023 - acryl op doek- 100 x 150 cm - uit de Brave New World serie
Room 2022 - Acryl op canvas 100 x 150 cm- 2022
Speechless - Brave New World series - Acryl op canvas 150 x100 cm- 2022
Escalator-2021- Brave New World serie
Underground
Acryl op canvas
120/80 cm
2021
Violence Is Blue- Acryl op canvas 120/80cm. 2020
Mind The Gap- Acryl op canvas 90/120 cm-2020. Verkocht aan particulier Zwitserland.
Zelfportret- Onderdeel van de Brave New World serie
Must H(e)ave(N)- 2020- acryl op canvas 100/100cm
Schilderij- onderdeel van de Brave New World serie
Hunter- Gatherers (part 2) 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
Hunter- Gatherers (part 2) 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
Hunter- Gatherers 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
Hunter- Gatherers 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
Window Shopping 2018, acryl op canvas 90/120cm
Schilderij, acryl op canvas 90/120cm
Serie 'Brave New World'
L.C.D.Liquid Crystal Dismay- acrylic on canvas-acryl op canvas- 150/100cm- 2018
L.C.D.Liquid Crystal Dismay- acrylic on canvas-acryl op canvas- 150/100cm- 2018
Gameboys- Acryl op canvas 150/100 cm. Uit de serie Brave New World- 2019
Gameboys- Acryl op canvas 150/100 cm. Uit de serie Brave New World- 2019
Brave New World 70b/90h acryl op canvas
Overzicht zelfportretten
Mind The Gap- Acryl op canvas 90/120 cm-2020. Verkocht aan particulier Zwitserland.
Zelfportret- Onderdeel van de Brave New World serie
Don't Shoot The Messenger. Digital Artprint- Zelfportret
Don't Shoot The Messenger. Digital Artprint- Zelfportret
Zelfportret in vingerafdruk
Zelfportret in vingerafdruk
Roze Bril. Acryl op paneel 90/1.20
Roze Bril. Acryl op paneel 90/1.20
Ik Zou Hier Altijd Kunnen Zijn ’09. Acryl, grafiet en lakverf op doek 1.00b/ 1.70h
Zelfportret met flippers
zelfportret
Double Fun. Acryl op paneel 70/1.10
Particulier bezit, Heeg
Double Fun. Acryl op paneel 70/1.10
Particulier bezit, Heeg
De Kus, Acryl op paneel. 50/ 120. Particulier bezit, Zwolle
De Kus, Acryl op paneel. 50/ 120. Particulier bezit, Zwolle
Basje. Acryl op MDF, 40b/50h. Particulier bezit. Weidenes
Basje. Acryl op MDF, 40b/50h. Particulier bezit. Weidenes
Venster van de ziel, uit de serie Vreemde perspectieven. Acryl op MDF, 80b/1.10h, Particulier bezit, De Wijk.
Mind The Gap (1970-2020)
(English)
Acrylic on canvas 120/90 cm 2020. Self-portrait. Part of the Brave New World Series
Mind The Gap- Acryl op canvas 90/120 cm-2020.
Hereby I present my latest artwork, painting from the Brave New World Series, ‘Mind The Gap’. This is the year I turned 50 (24-08-70). I traditionally paint a self-portrait every now and then, mostly in response to a key moment. Becoming 50 is such a key moment. Meet my much younger self in a swing, 3,5 years old. I am holding the collar of Vesta, our boxer dog. I imagine my parent’s staged it. But I took my job seriously, you can tell by the determined look on my face. At the time we lived in Scharwoude (North Holland).
Seventies
I am quite familiar with the photo that I used for this painting; it runs in our family for a while. The original photo came in my possession last year. Older pictures always fascinate me because it is in fact frozen time. That was the seventies, the age that my parents looked cool with flowery dresses, huge sunglasses, sandals, sideburns, beards and moustaches. I was mostly dressed in my mother’s creations. My parents did not see themselves as hippies, they were not into that, but they were children of their time. Me too.
I still feel strongly related to the seventies; it might be because of the big social changes that coloured that era. No straight jackets, no stiff upper lip but freedom, no conservatism but optimism. The world would only become better and more beautiful. It seemed a world of unlimited creativity, musicality, artistry and spiritually. Of course the seventies were not that uncomplicated, but it had that vibe.
No, me, I had no idea. I was about to get to know the world and just started discovering a bit. But I do believe you get tinted and shaped by the age you were born in.
2020. Time flies when you’re having fun. And, here we are, 50 years has gone by. Not only fun. But from this point I feel rather hunky dory. In my twenties I thought that the real adventure would be over at fifty. Au contrary, the world is still there to explore and to learn from. It never stops. Not so bad at all. So far so good what my personal life concerns.
This era 2020 is one of limitlessness and extremes. I am and I live here, I am fortunate. But if I point my scope on the outer world I feel discomfort. The optimism of the sixties, seventies and eighties is capsized into super realism and cynicism. We know everything, we see everything, we hear everything, we have access to anything and besides we have it all, we are in reach for 24/7 and never before have we had so many friends as in this digital age. On balance, it did not result in a more beautiful or intelligent human being. However, it appears so. Check out all these successful populist political leaders of today. In my opinion, this is the era of staying up or going down. Lots of flora and fauna are going down as we speak, with the freighting speed of light. In my at most sinister thoughts we are running into the gap like lemmings. We know what we should do but it’s so damn hard to let go of all our gains, even if it means our own downfall. As an artist I struggle with this given fact. I search for ways to intervene by dialogue or introspection. That is as far as artistry goes I’m afraid.
This picture exhales the twenties century if you ask me. A small 21th century detail found it’s way into the image, a modern intervention namely earplugs. Anyone who knows me, knows I do not own plugs or even a smartphone. I hasten to say, it is a matter of choice, a statement. Yes! I am totally up to date digitally but I choose to keep making autonomous choices. As a child spawned from the proverbial flower power generation I say, let me be free and independent, that is my greatest asset.
Temporary Out Of Order is mijn homage aan mijn gebroken en gerepareerde elleboog. Het object in de bewerkte röntgenfoto is mijn eigen arm na operatie (2015). Ik belandde in de nacht van 31 oktober 2015 door een onzinnige en onverwachte actie op een Hooverboard in het ziekenhuis. Heel toevallig ook het ziekenhuis waar ik geboren ben, het St Jan in Hoorn. Diagnose, rug gekneusd en elleboog kapot. Om 04.00 s’nachts in de huur auto terug naar huis door de polder. Een rit waar geen einde aan leek te komen met duizenden rotondes. Eenmaal thuis heeft Erik het bed naar beneden gehaald waar ik vervolgens een maand in heb gelegen. Ik kon de eerste weken namelijk ook niet lopen
De elleboog werd na een week geopereerd(zie foto) en ik kon na een maand weer een beetje lopen. Daarna een half jaar ellende met dystrofie, een elleboog die niet meer wilden buigen een schouder die frozen was en een rug die vooral s’nachts protesteerde. Positiviteit was mijn motto maar die verdween toen ik de onmacht in de ogen van de fysio zag. Mijn grootste angst was dat ik nooit meer zou kunnen schilderen. Toen ik eenmaal weer een beetje ter been was ben ik zo goed en zo kwaad als dat ging weer naar atelier gegaan. Daar was dit het eerste kunstwerk wat ik met mijn onwillende arm in staat was te maken. Nu, doet alles het weer maar deze gebeurtenis staat in mijn geheugen gegrift. Soms kijk ik even naar mijn inmiddels weer gezonde arm en zeg ‘blij dat je er bent en fijn dat je het zo goed doet’.
Temporary Out Of Order (English)
Temporary Out Of Order. Art print op canvas
Temporary Out Of Order- 2015- An Artwork A Day
Digital processed (röntgen) photo on canvas – 90/70- self portrait. In own collection
Temporary Out Of Order is my homage to my broken and recovered elbow. The object in the picture is my own elbow after surgery. In the night of 31th October 2015 I made a nasty fall and ended up in the same hospital were I was born. What a coincidence. Diagnose, back bruised and elbow broken. At 04.00 s’ in the morning we drove home and endless drive. Once we got home, my partner collected the bed from upstairs to ground floor. I stayed in this bed for a month. I could not walk for a month.
The elbow was operated (see photo) and after a month I started walking a bit. Than dystrophy got a hold of my arm, an elbow that would not move for an inch, a shoulder that was frozen and a back that haunted me at night. Positivity was my motto but that gradually disappeared when I saw powerlessness in the eyes of the physiotherapist. My greatest fear was that I could never paint again. When I more or less functioned again, I started going to my atelier again. This was the first artwork that I was able to create with my unwilling arm. Now, everything is functional and strong again but this endeavor is carved in my memory. Sometime I glance at my recovered and healthy arm and say ” glad that your here and that you are functional!
Gloomy & 40- 2010- An Artwork A Day 16-04-20
(For English scroll down)
Acryl op canvas 90/70- zelf-portret. In eigen collectie
Gloomy & 40 Acryl op canvas- 2010- 90/70- In eigen collectie
2020 staat voor mij, naast Corona, moet ik bijna zeggen, in het teken van mijn 50 jarig bestaan op deze aarde. Ineens is het dan zover, mijn jeugd is voorbij ( : . Toen ik 30 werd zat ik midden in een coming of age- achtige burn out, toen ik 40 werd dacht ik dat waren de mooiste jaren en die liggen nu achter mij. Nu komt het onvermijdelijke verval. Dit zelf- portret getiteld Gloomy & 40 is in die gedachte gemaakt. Met een knipoog natuurlijk. Nu wordt ik 50 en voel me eigenlijk fantastisch. Jammer van het getal want ik ben nog lang niet moe en oud voel ik me allerminst. Het zal wel een raar biologisch trucje van je hersens zijn maar ik denk ‘het beste moet nog komen….’ en ik voel me vrijer en gelukkiger dan ooit. Liefde is ook pure chemie zeggen ze vaak. Maakt niet uit zolang het geloofwaardig voelt, prima toch. Er komt weer een zelfportret aan, ik heb nog een paar maanden de tijd want 24 augustus is het pas zover.
Gloomy & 40 (English)
Gloomy & 40 , acryl op canvas 90/70- In eigen collectie.
Gloomy & 40- 2010- An Artwork A Day 16-04-20
Acrylic on canvas 90/70- self-portrait. In own collection
2020 stands, for me, next to Corona, in the theme of my 50th anniversary on planet earth. Suddenly, out of nowhere, my youth is over ( : When I became 30 I was in the midst of a coming of age- like burn out, when I became 40 I thought that the best years were left behind me. Decay seemed inevitabel. This self-portrait titled Gloomy & 40 is created in the spirit of this thought. With self irony of course. Now, I become 50 years of age, I feel fantastic. Despite of the number, I am not feeling old or over the hill yet. It is probably a great mindfuck but I sense great freedom and happiness, the best is still to come. They say, love is pure chemistry too. But I don’t care as long as it’s convincing to me, its just fine. There’s a new self-portrait on the horizon, a few months to go because 24th of August will be the day…..
Huid als canvas -1998-1999- An Artwork A Day 15-04-20
(For English scroll down)
Bodypaint sessie in antieke-lijst. Model G. Draaisma. Fotograaf Studio H.
Bodypaint 1998/1999
model G. Draaisma Fotograaf Studio H.
Een kunstenaar maakt kunst, een schilder schildert. Of de drager nou canvas is, paneel, muur of huid. Eigenlijk kan je je overal in en op uitdrukken. In de beginjaren van mijn kunstenaarschap was er letterlijk veel ruimte om te spelen en te ontdekken. Ik deelde een tijd lang mijn atelier met Mark van Enk en Gina Draaisma. We werkten alle 3 solo maar deden veel samen. Wat de samenwerking en de vriendschap kenmerkte was dat we dingen creëren als een groot feest zagen, daar waren we grenzeloos in. Zo hebben we met de nodige kunst en vliegwerk de centrale hal van De Oude Ambachtsschool, Zwolle toen voorzien van de nodige ‘muur kunst’ (dat kon toen nog) Balancerend op zelfgebouwde steigers met parachutes als decoratie materiaal en rest verf van een bouwmarkt. Een aantal muurschilderingen zijn bewaard gebleven tijdens de renovatie, als aandenken aan die periode
Ook werkten we gezamenlijk aan 5 mei kunstprojecten van concept naar eindproduct.: https://maritotto.nl/5-mei-kunstprojecten/. Ook hierin gingen we ver. Zakelijk gezien waren we dan misschien niet de meest kiene types van de wereld, maar qua creativiteit voelde we ons rijk.
In die zelfde periode begon ik per toeval met bodypaint. De aanleiding was een uitvraag van ik geloof toen nog de EEG > posterontwerp met als thema ‘Europa Maken We Zelf’. Daarheen ik mee aan de slag gegaan. Het zelf maken heb ik heel letterlijk genomen: Ik heb een groep zwangere vrouwen gevraagd voor mij te poseren. Hun buiken beschilderd met alle Europese partner-landen. Zwanger van de Europese Unie. Na deze poster werd ik ineens gevraagd door zwangere vriendinnen om hun buiken ook te beschilderen. Dat heb ik een tijd lang gedaan. Van daaruit ben ik meer mensen gaan be-schilderen. Vrij serieus voor een poosje. Op deze foto zie je Gina en mij samen in een lijst gevat (die van mijn opa geweest is). De foto is gemaakt door Studio H. Het plezier is van onze gezichten af te lezen.
Skin As Canvas (English)
Bodypaint 1998/1999
model G. Draaisma Fotograaf Studio H.
Huid als canvas -1998-1999- An Artwork A Day– 15-04-20
Bodypaint session- framed. Model G. Draaisma. Photo: Studio H.
An artist makes art, a painter paints. It doen not matter on what kind of surface, either canvas, wood, wall or skin. An artist can express it self on almost anything. I my early years of becoming an visual artist there was plenty room for playing and discovering. I shared my working space with Mark van Enk En Gina Draaisma. We worked solo but collaborated a lot. What made this friendship significant was the great fun we experienced creating. Limitless. For example we made murals in the centre passage of The Oude Ambachtsschool, Zwolle. Not without risk. Like acrobats balancing on selfmade landing stages with parachutes as deco material and left over paint. Some of the paintings are still there, survived the renovation as a souvenir of that period.
We also collaborated @ various 5th of May art projects – from concept to product. We stretched our limits to create a cool artwork. Commercially, we were not the most clever ones, but we felt rich with our creativity.
In the same period I started more or less coincidental with bodypainting. The cause was an open call by the E.E.G. to create a poster with the theme : ‘We create Our Own Europe’. I started working on this theme and asked a group of pregnant women to pose for me. Proverbial pregnant of an United Europe. Afterwards pregnant friends started asking me to paint their belly’s as well. So I did this for a while before I started to paint more people. On this picture you see me with Gina framed together in an antique frame (of my grandfather) The picture is made by Studio H. It is obvious that we were having fun.
Lethargia- 2017- An Artwork A Day- week 04- 14-04-20
(For English scroll down)
Acryl op doek 150/100 cm. In particuliere collectie Amsterdam.
Lethargie 2017- acryl op canvas 100/150 cm. In particuliere collectie Amsterdam
We kijken een serene, opgeruimde en goed gestylde huiskamer in. Deze huiskamer is bij nader inzien meer een showroom. Een showroom die zegt ” we hebben het goed voor elkaar”. Een mooi plaatje. esthetisch, ruimtelijk maar wat ontbreekt is contact en warmte.
Nu veel mensen noodgedwongen de dagen thuis doorbrengen zullen ze anders naar hun omgeving en contact kijken.
We witness a serene, cleane and a perfectly styled living room. this livingroom is on second sight more of a showroom. A showroom that states “the world is our oyster’ . A perfect picture, spacial and esthetically proof but what is missing is contact and warmth.
While a lot of people are stuck in their homes these days their forced to look differently to their surroundings and contacts.
Na de Apocalypse van gisteren vond ik het tijd voor een Exodus (2009). We zien een vlucht meeuwen. De aanleiding voor het maken van dit werk is een fotoserie die ik had gemaakt van meeuwen in allerlei vlieghoudingen en standen. Min of meer per ongeluk getroffen door de schoonheid van de vliegende meeuw. Ik weet nog waar het was; Pink beach, Bonaire. De meeuwen brutaal als altijd kwamen in grote getallen op het geritsel van een brood- cracker-chips zakje af en troggelde alles af wat ze konden krijgen. Irritant maar grappig. Het gaf me in ieder geval de gelegenheid ze goed te bekijken en vrij dichtbij te fotograferen. Later heb ik ze geformeerd zoals in dit doek (als een collage). Exodus is een titel die geen uitleg behoeft en die ook weer net als Apocalypse een bijbelse connotatie heeft. De vlucht meeuwen staan model voor het letterlijke vluchten en de enorme vluchtelingen stromen. Dit onderwerp gevat in een grote witte ruimte met vogels die zo ongeveer de belichaming zijn van vrijheid schuurt natuurlijk een beetje. Dat was ook precies de bedoeling, dat is de spanning die ik zoek.
Exodus (English)
Exodus 09. Acryl op doek 2.0b/ 2.0h. Particulier bezit, Den Haag.
Exodus- 2009- An Artwork A Day- week 03 – 09-04-20
Acrylic on canvas 200/200 cm. In private collection Den Haag.
After yesterdays Apocalypse I found it time for an Exodus (2009) We witness a swarm seagulls. The immediate cause for making this artwork was a photo series I made earlier of seagulls in all different positions. More or less accidentally struck by the beauty of the flying seagull. I stil know where it was; Pink beach Bonaire. The seagulls were cheeky as always and were drawn in large numbers to the noise of the cracking plastic bag of bread- cracker- chips and begged it away. Annoying but funny. It gave the opportunity to take a good up close look at them and to make pictures. Later on I molded it into the cluster we see on the canvas (like a collage). Exodus is a title that needs no clarification and has the same biblical connotation as Apocalypse. The swarm represents the litterary stream of refugees. This subject captured in large white open space with birds that represent freedom is a bit harsh. That is the tension I seek.
Apocalypse 2007 – An Artwork A Day- week 03- 09-04-20
Apocalypse- 20070 acryl op MDF 100 x 100 cm.Opgenomen In Isala collectie
Apocalypse, om er maar even een vrolijke noot tussendoor te gooien ( : , is gemaakt in 2007. Rond die periode was vallen v.s vliegen een thema wat bijna overal wel in terug te vinden was. (eigenlijk nog). Vliegen is vrijheid, vallen is vrijheid met een onfortuinlijke afloop. What goes up must go down. We willen er niet aan maar het lijkt toch een natuurlijke wetmatigheid. Dat boeit me. Alle paradoxen waar de mensheid mee worstelt huizen ook in mij. Als er iets wringt, dwingt het me tot nadenken . En er wringt best wel veel. Vandaar ook mijn immer zonnige thema’s . De apocalypse is de titel van een prachtige film, maar vooral een grimmige voorspelling van het einde der tijden. What goes up must go down. Elk einde is een nieuw begin, vliegen is vallen met een onfortuinlijke afloop…Komt er ooit een apocalypse? we weten het niet. Zijn we hard op weg er zelf een te organiseren? dat denk ik soms wel. Om hier wat positiefs tegenover te stellen, er zijn misschien wel voortdurende mini apocalypsjes, als die voorgevallen is is er ook weer een schone lei om opnieuw mee te beginnen. Of met nieuwe ogen naar iets te kijken.
Wil je dit verhaaltje toch met een glimlach eindigen, luister naar deze prachtige apocalyptische song: Naturtrane van Nina Hagen:
Apocalypse (English)
Apocalypse. Acryl op MDF, 1.10b/1.10h. Collectie Isala Ziekenhuis, Zwolle
Apocalypse 2007 – An Artwork A Day- week 03- 08-04-20
Apocalypse, to be chipper for a change ( :, is made in 2007. Around this period Flying and falling was my theme (stil is) . Flying is freedom, falling is flying with an unfortunate out come. What goes up must go down. This seems to be a natural law. That fascinates me. All paradoxes of mankind are mine. as well. As something that wrenches inside, it forces me to think. And there is a lot that wrenches. The Apocalypse is the titel of a great movie but most off all a grim prediction about the end of times. What goes up must go down. Each end is a new beginning, Falling is falling with a unfortunate outcome. Wil there be an Apocalypse? We don’t know. Are we doing everything to get to that point? Maybe. To put some positive vibes on the contrary ; There may as well be constant mini apocalypses that we suffer, but then a clean slate could be the beautiful outcome of that.
To end this story with a smile check this great apocalyptic song Naturtrane van Nina Hagen
37 Attitudes & 3d portret van Marit2011 serie Ego Display -An Artwork A Day- week 03- 06-04-20
Acryl op canvas 120/80 cm- / sculptuur Marit- hout 1.30/40 cm
37 Attitudes (portret Thijs Kwakernaat) en Marit- (portret Marit)
In 2011 heb ik een dubbel expositie (Bij Arte Presente) gehouden met beeldhouwer Thijs Kwakernaak. Ego Display was de titel van deze expositie. De door ons zelf gestelde opdracht was elkaar te portretteren naar eigen inzicht. Zo heb van Thijs diverse portretten gemaakt waaronder 37 attitudes. Thijs, een beweeglijk persoon zowel fysiek als mentaal, heb ik in de attitudes neer gezet als de vele Thijssen die overdrachtelijk in hem huizen. Thijs heeft over mij een serie beeldhouwwerken gemaakt uit steen en hout. Zoals hij mij zag. Ik heb een periode vrij fanatiek geskeelerd langs met name de Ijsel-dijk in Zwolle. Daarbij passeerde ik steevast zijn huis. En zo heeft hij mij weergegeven, skeelerend (in de schaduw zie je wel echt iemand een schaats houding hebben) met kittige katten oortjes. De betekenis van de katten-oortjes ben ik helaas ook vergeten. Ik hoef er niet bij te vertellen dat het een vrije interpretatie betreft. Hoe dan ook, ik vond dit beeld prachtig en hij de Attitudes. We hebben geruild en de ‘Marit’ siert sinds dien mijn huis.
37 Attitudes (English)
37 attitudes, Uit de serie ‘Ego display’ speciaal gemaakt ten behoeve van de expositie Ego display maart 2011. Portretten van Zwolse beeldhouwer Thijs Kwakernaak. Particulier bezit.
37 Attitudes & 3d portret of Marit2011- series Ego Display -An Artwork A Day- week 22- 06-04-20
In 2011 I had a duo exhibition (@ Arte Presente) with sculpturer Thijs Kwakernaak. The exhibition was called Ego Display. The goal we had set for our selves was to portray each other. So I made several portraits of Thijs, amongst them 37 Attitudes. I portrayed Thijs, as a quick silver, both physical as mental, as all Thijs varieties possible. Thijs made a series of sculptures about me from stone & wood. As he saw me. For a while I was quiet a fanatic skater and I often passed his house @ the IJssel river in Zwolle This is how he portrayed mean action with spruce cat ears. Ik you take a closer look at the sculpture above, you could establish a actual skate position in the shade on the wall. Unfortunately, I forgot the meaning of the cat ears as well. It is needless to say that this portrait is a free interpetation. How ever, I loved this sculpture he made and he loved his Attitudes and we swapped. The ‘Marit’ holds a steady spot in my household ever since.
Is there Life On Mars On Reprise- 2007> 2018-An Artwork A Day- week 03- 06-04-20
(For English Scroll Down)
Inflatable, gips, acryl verf, theehouder en papieren bootjes 3D
Is There Life On Mars
Is there Life On Mars- 2007 >2018 Inflatable, gips, acrylverf, papieren bootjes en theehouder. 3d
Look at those cavemen go It’s the freakiest show Take a look at the Lawman Beating up the wrong guy Oh man! Wonder if he’ll ever know He’s in the best selling show Is there life on Mars?
Een paar regels uit Is There Life On Mars van David Bowie. Van Bowie is bekend dat hij flarden tekst husselden en daar nieuwe teksten met mysterieuze en onnavolgabre inhoud van kneedde. Toch, even stil staand bij deze tekst lijkt het alsof Major Tom vanuit de ruimte (door de ogen van God) naar de wereld kijkt en het dagelijks leven wat zich daarop voltrekt aanschouwd alsof het een groot theater is. Wat misschien wel weer een link legt met de Goddelijke komedie van Dante. Maar Is there life on Mars? lijkt een zo gerechtvaardigde vraag. Of beter; is daar leven mogelijk? Nu ook nog een relevante vraag want de eerste Mars vluchtelingen hebben al een reservering. Mars, rood, doods en zuurstofarm, een aantrekkelijk alternatief? Ik denk het niet. Maar onze oude blauwe planeet lijkt bijna afgedragen en opgebruikt. Mijn idee zou zijn laat Mars lekker waar het hangt en investeer als die energie om iets leefbaar te maken maar gewoon hier, op onze eigen planeet.
Mijn beeld spreekt voor zich.
Is There Life On Mars (English)
Is there life on Mars. Inflatable, gips, fondue onderstel, papieren bootjes en lakverf
Is there Life On Mars On Reprise- 2007> 2018-An Artwork A Day- week 03- 06-04-20
Look at those cavemen go It’s the freakiest show Take a look at the Lawman Beating up the wrong guy Oh man! Wonder if he’ll ever know He’s in the best selling show Is there life on Mars?
A few lines from the song Is There Life On Mars by David Bowie. We know that Bowies style to make lyrics was to cut them up and toss them around before creating whole new mysterious and unparraleled lines. Still, If you analyse the lyrics a bit it seems that major Tom is looking from space (trough the eyes of God) and witnessing life on earth like it’s a great theatre. Like the divine Comedy by Dante? Maar Is there life on Mars?Or even better is life on Mars possible? It seems a righteous question. Nowadays a relevant one too because the first new -Martian refugees already made their reservations. But Mars, red, dead, and low on oxygen, appealing? I guess not. But our own old mother earth is worn out and exhausted. My idea would be; invest all the energy to travel to planet B in your old and own one, she deserves it.
